Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ярасран (тĕпĕ: яр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
ӑл, макӑрса ярасран аран-аран чарӑнса, тенкел ҫине ларчӗ.

 — Она села на стул, еле сдерживаясь, чтобы не заплакать.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Чарӑн, йӗксӗк! — терӗ хаяррӑн Григорий, ҫак этеме лайӑх кӑна ҫутӑлтарса ярасран хӑйне аран кӑна чарса.

— Перестань ты, сволочь! — резко сказал Григорий, с трудом удерживаясь от желания ударить этого человека.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпир Григорий Васильевичпа сана пӑлхантарса ярасран хӑрарӑмӑр.

Мы с Григорием Васильевичем не хотели расстраивать тебя.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Таньӑн сывлӑшӗ пӳлӗнсе ларчӗ, вӑл, кӑшкӑрса макӑрса ярасран тутисене ҫыртнӑскер, килӗшсе пуҫне сулчӗ, хӑй нимех те калама пултараймарӗ.

У Тани перехватило дыхание, она согласно кивала головой, закусывая губы, боясь разрыдаться, и не могла говорить.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫывӑракан Сергей патне палатӑна темиҫе хут та кӗрсе тухрӗ, ун ҫине пӗр сассӑр пӑха-пӑха тӑчӗ, вара, йӗрсе ярасран хӑраса, кашнинчех каялла тарчӗ.

Несколько раз ходила в палату к спящему Сергею, молча смотрела на него и, боясь расплакаться, убегала.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӗсене ҫӗнӗрен ҫиллентерсе ярасран шикленнӗн, именсе ҫеҫ кулса илчӗ пӗлӗт хыҫӗнчен хӗвел.

Робко, словно боясь рассердить седую стужу, улыбнулось из-за туч солнце.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Григорий унран вӑл мӗншӗн пӗр порошокне ҫӑтса ыттисене юр ҫине пӑрахса таптани ҫинчен ыйтсан, — Прохор ҫакна сывалас килнӗрен мар, чирӗ шала каясран ҫеҫ тунине ӑнлантарчӗ, мӗншӗн тесен кун пек чух, хӑйне татах ҫӗнӗрен тӗрӗслес-тӗк, чаҫе ярасран пӑрӑнса юлма ҫӑмӑлтарах пулать иккен.

И на вопрос Григория, почему он, выпив один порошок, остальные уничтожает, старательно затаптывая в снег, Прохор объяснил это тем, что хочет не излечиться, а только заглушить болезнь, так как при этом условии, в случае переосвидетельствования, ему будет легче уклониться от посылки в часть.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫав хут Пантелей Прокофьевича фронта ярасран хӑтӑлма пулӑшрӗ.

Свидетельство это помогло Пантелею Прокофьевичу избавиться от отправки на фронт.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чи кирли — пуҫӑрсене хӗрлисем шӑтарса ярасран упранса ҫӳрӗр.

Самое главное — головы берегите, чтобы красные вам их не подырявили.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗремесленсе кайнӑ ашшӗ купӑстапа ҫӗрулми татӑкӗсене сухалӗ ҫинчен иртсе хӑтланнине кура, Дуняшка темле кӑна кулӑпа чыхӑнса каймарӗ, анчах ыттисем шухӑшлӑ сӑнпа чӗнмесӗр ларнине курчӗ те, вӑл та чӑтрӗ, вырӑнсӑр кулса ярасран шикленсе, ашшӗ ҫине пӑхма пӑрахрӗ.

Дуняшка чуть не прыснула, глядя, как побагровевший отец выбирает из бороды капусту и кусочки картофеля, но лица остальных были настолько серьезны, что и она сдержалась и взгляд от отца отвела, боясь некстати рассмеяться.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кулса ярасран хӑранипе Дарья куҫне сӗтел ҫинчен ҫӗклемесӗр ларчӗ.

Дарья не поднимала от стола глаз, боясь рассмеяться.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Асатте ҫине ҫитсе килетӗп, — терӗ пуҫне ҫӗклемесӗр Наталья, кӗҫ-вӗҫ макӑрса ярасран хӑраса.

— Пойду дедушку проведаю, — не поднимая головы, боясь расплакаться, обронила Наталья.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Константинӑн чӗри хӗссе килчӗ, вӑл старик патне чупса пырса, ӑна кун пек ан васка-ха тесе ӳкӗтлесшӗнччӗ, анчах, кирлӗ мар чухне хӗрхеннипе Алексей Макаровича тата ытларах пӑлхатса ярасран хӑраса, вырӑнтан та сикмерӗ.

Сердце Константина болезненно сжалось, первым его побуждением было броситься к старику, отговорить его от опрометчивого, как ему казалось, решения, но он не двинулся с места, боясь ненужной жалостью еще сильнее растревожить Алексея Макаровича.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗрин ҫинчен теприн ҫине куҫа-куҫа, хӑй мӗншӗн пӑлханса кайни ҫинчен астумасӑр персе ярасран хӑранӑ пек, Ксени Анохина Пробатовпа тӗл пулни ҫинчен такӑна-такӑна каласа кӑтартрӗ.

Перескакивая с одного на другое, Ксения сбивчиво, словно все время опасаясь проговориться о том главном, что вывело ее из себя, рассказала Анохину о встрече с Пробатовым.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Пробатов ку калаҫӑва ахальтен мар, темӗнле чее тӗллевпе тапратрӗ пулӗ тесе шутларӗ, хӗрарӑмла, нимӗн пытармасӑр, кирлӗ мар сӑмах персе ярасран хӑрарӗ.

Она считала, что Пробатов затеял этот разговор не без умысла, с какой-то потайной целью, и опасалась, как бы со своей бабьей откровенностью не брякнуть чего не следует!

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени, ашшӗ кӗҫех кирлӗ-кирлӗ мар сӑмахсем ытлашши каласа тӑкасран, вӑл хӑйне сиен тунисӗр пуҫне, унӑнне те, райком работникӗнне, — ашшӗне вӗрентме пултараймасть тесе, — ятне ярасран хӑраса, хӑвӑрт ун патне тапса сикрӗ.

Ксения быстро метнулась к отцу, страшась, что он сейчас скажет что-то ненужное, лишнее, что может повредить не только ему самому, но и бросит тень на нее как на работника райкома, не способного повлиять на своего отца.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Каларӑм вӗт, иртнине аса илет, тӳсеймест, тесе!» — шухӑшларӗ Корней, вӑл ҫак кирлӗ-кирлӗ мар усал сӑмахсене илтес мар тесе, сӗтел хушшинчен тухасшӑнччӗ, анчах, Егора тата ытларах ҫилентерсе ярасран хӑраса, вырӑнтан тапранмарӗ.

«Так и знал, что вспомнит о старом, не вытерпит!» — подумал Корней и хотел было подняться из-за стола, чтобы не слушать эту злую напраслину, но, боясь еще больше раззадорить Егора, остался сидеть на месте.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсем Вешенскине йышӑнса илес шутпа хӗрлисем станица тӳрӗрен каҫасран, пӳклен тӑсӑлса кайнӑ фронт ҫине савӑл пек тӑрӑнса кӗрсе, фронта икке уйӑрса ярасран, унтан Калачпа Усть-Медведица патӗнчен флангсемпе тапӑнса килсе повстанецсен ҫарӗсене тӗппипе аркатса тӑкасран шикленчӗҫ.

Были опасения, что красные начнут переправу именно против Вешенской, с целью занять ее и, вонзившись клином в протянувшийся по прямой линии фронт, расчленить его надвое, а затем уже фланговым наступлением с Калача и Усть-Медведицы сокрушить окончательно.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевич ут ҫинчен анчӗ, айккинчен утса пычӗ те, Петро ҫинелле пӑхса, кӗҫ-вӗҫ ӗсӗклесе ярасран хӑраса, шӑлӗсене ҫыртрӗ.

Иван Алексеевич спешился, подошел сбоку и, глядя на Петра, стискивал зубы, боясь разрыдаться.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑрах та ӑнланмалла мар калаҫрӗ Грязнов старик, картине кӗреймесӗр хупланчӗ, мӗн те пулин вырӑнсӑр персе ярасран хӑранипе пулас, сӑмахӗсене аякран вӑлтса, тилӗ пек чееленсе ҫавӑрттарчӗ.

Долго и непонятно говорил старик Грязнов, ходил вокруг да около, кидал увертливые, лисьи петли слов, видимо, боясь проговориться.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех