Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шухӑшланӑ (тĕпĕ: шухӑшла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӗлӗкри пек — эпӗ хам палланӑ хӗрача патӗнче хӑнара пултӑм, вӑл пурин ҫинчен те ытармалла мар лайӑх тесе шухӑшланӑ, уншӑн пӗтӗм тӗнче пит ыррӑн курӑннӑ.

Как во сне — я была в гостях у какой-то знакомой девочки, которая так прекрасно думала обо всём и которой весь мир представлялся таким великолепным.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя сӗтел хушшине ларсах та каймарӗ, текех кухньӑна кая-кая ларатчӗ, вӑл мана пӗччен ларса шухӑшланӑ пек туйӑнчӗ, ҫавӑн пек курӑнчӗ вӑл кашни хут пирӗн хушша килмессерен.

Катя почти не сидела за столом — всё вставала и подолгу пропадала на кухне. И мне казалось, что она уходит, просто чтобы остаться одной и немного подумать: такое у неё было выражение, когда она возвращалась.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вышимирский хӑй ӗнтӗ ӗлӗкрех ҫав план пирки урӑхла шухӑшланӑ пулӗ, мӗншӗн тесен вӑл та экспедицие хатӗрлесе ярас ӗҫпе ӗҫленӗ-ҫке, Николай Антоныч ӑна Архангельскине янӑ пулнӑ, унта унӑн экспедицие кӗтсе илсе тата та продуктсем хушмалла пулнӑ.

Впрочем, сам Вышимирский прежде был, очевидно, другого мнения об этом плане, потому что он принял в нём участие и был послан Николаем Антонычем в Архангельск, чтобы встретить там экспедицию и дополнить её снаряжение.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫынни вӑл ҫӳлӗ те кӑмӑллӑскер, куҫлӑхпа ҫӳрет, кӑштах чалӑшшӑн пӑхать, аяккинелле пӑхса темӗн урӑххи ҫинчен шухӑшланӑ пек туйӑнать.

Это был длинный внимательный дядя в очках, немного косой, так что всё время казалось, что он смотрит в сторону и думает о чём-то своём.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сасартӑк сирӗн пурнӑҫра ҫавра-ҫил пырса ҫапӑнать те эсир вара халь ҫеҫ пӗтӗм чунӑрпа шухӑшланӑ япалана та манса каятӑр.

Вдруг точно буря врывается в вашу жизнь, и вы мгновенно, забываете то, к чему только что стремились всей душой?

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хамӑр ҫӑлӑнассипе пӗтесси ҫинчен шухӑшланӑ вӑхӑтрах манӑн пуҫӑмра хамӑр ҫул ҫӳренӗ вӑхӑтри тӗрлӗ тапхӑрсем, — Моревпа Нильс вилни, тӑватӑ ҫуран ҫын ҫухалнисем шӑва-шӑва иртрӗҫ.

Вместе с мыслями о спасении и гибели в голове моей пронеслись различные картины нашего путешествия: смерть Морева, Нильса, четырёх пешеходцев.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та пӗрре те эпир шухӑшланӑ пек пулмарӗ-ҫке-ха.

Но и дорога зато такая, какой мы не ожидали.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та хӑшпӗр статьясен авторӗсем урӑхла шухӑшланӑ пуль.

Но авторы некоторых статей, очевидно, думали иначе.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Петька ӑна кӑмӑлланӑ пек пулса итлет пӗр вӗҫӗмрен «кулӑшла!» тесе калать, унтан сасартӑк тӗксӗмленсе каять те вӑл: «Изя-ахрти кӗҫҫепит» тет, унтан кӑшт шухӑшланӑ хыҫҫӑн «талантсӑр кӗҫҫепит» тесе хурать.

Петька слушал его с довольным видом и всё говорил: «Смешно!», а потом вдруг побагровел и сказал, что Изя — «типичный ахрровский пошляк», «и притом бездарный пошляк», — добавил он, подумав.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эсӗ, чӑнах та, ҫав ҫын вӑлах пулнӑ, тесе шухӑшланӑ.

Ты, в самом деле, думал, что это — он.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ленинград ҫинчен шухӑшланӑ чухне те вара ҫав тӗлӗнтермӗш лашасем, кӗпер ҫинче тӑраканскерсем, куҫ умне килсе тухрӗҫ.

и мои представления о Ленинграде были связаны с этими чудными конями на мосту.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр Марья Васильевна вилнӗ пирки каланӑ чухне тата «ытти ҫынсем те» тенӗ самантра кӑна, Катя ҫинчен шухӑшланӑ пирки, каштах ҫыхланса тӑтӑм.

Только запнулся, когда сказал о смерти Марьи Васильевны, и потом еще на слове «и другие», потому что подумал о Кате.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Капитан урӑхла шухӑшланӑ.

Капитан думал иначе.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав ят пӗрре те эпир Катьӑпа иксӗмӗр шухӑшланӑ пек пулман, Густав Эмартан пулман иккен.

Между прочим, оказалось, что это имя совсем не из Густава Эмара, как думали мы с Катей,

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑйӗн куҫҫулӗсемпе асапӗсене пуринчен те пытарнӑ, хай ҫав вӑхӑтрах мана ҫӑлмалли мелсем ҫинчен пӗр чарӑнмасӑр шухӑшланӑ.

Она скрывала от всех свои слезы и страдания и между тем непрестанно думала о средствах, как бы меня спасти.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ун ҫинчен шухӑшланӑ шухӑш манра вӑл хӑй пурнӑҫӗн чи хӑрушӑ саманчӗсенчен пӗринче мана шеллесе вӗлермесӗр хӑварнине тата манӑн пулас арӑма эсремет Швабринӗ аллинчен хӑтарнипе ним уйӑрӑлми ҫыхӑнса тӑрать-ҫке.

Мысль о нем неразлучна была во мне с мыслию о пощаде, данной мне им в одну из ужасных минут его жизни, и об избавлении моей невесты из рук гнусного Швабрина.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк. Арӗслени // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Эсӗ мана ухмах вырӑнне хуран, — терӗм эпӗ, пӑртак шухӑшланӑ хыҫҫӑн.

— Ты меня просто дурачишь, — сказал я подумав.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫакӑн ҫинчен шухӑшланӑ май, Мускав шывӗ енне е Воробьев тӑвӗ патнелле тарас мар-и тесе эпӗ актовӑй зал тӑрӑх сулланса ҫӳреттӗм, акӑ учительсен пӳлӗмӗн алӑкӗ уҫӑлчӗ те Николай Антоныч мана кӑчӑк туртрӗ.

Думая о том, как отнестись к этому событию, - не махнуть ли на Москву-реку или на Воробьевы горы, — я слонялся по актовому залу, когда дверь из учительской приоткрылась и Николай Антоныч поманил меня пальцем.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кам апла пуласса шухӑшланӑ!..

Кто бы подумал!..

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Епле вара Иван Кузмич ҫавнашкал вӗтӗр-шакӑр ӗҫсене манран пытартӑр?» — тесе шухӑшланӑ комендантша.

Но неужто Иван Кузмич стал бы от меня таить такие пустяки?» — думала комендантша.

Улттӑмӗш сыпӑк. Пугачевщина // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех