Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тӗнчере (тĕпĕ: тӗнче) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсене хӗпӗртесе итлекен красноармеецсем ҫине пӑхсан калӑн ҫав ӗнтӗ тӗнчере вӑрҫӑ та ҫук тесе, фашистсем те ҫук, вӑхӑтран вӑхӑта кунта илтӗнекен канонада та ҫук тейӗн ҫав.

Красноармейцы, слушая их, веселились так, словно не было войны, не было фашистов, не было гула канонады, который временами приглушенно доносился сюда.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

— Хӗрӗх ҫул пурӑнатӑп тӗнчере, ҫапах та хура ҫӗлене хурӑн пуҫлинчен уйӑрса илейместӗп, — терӗ куҫлӑхлӑ гражданин.

— Сорок лет прожил, а гадюку от ужа не сумею отличить, — сказал гражданин в пенсне.

Хура ҫӗлен // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 109–118 с.

Тен вӑл тӗнчере чи пысӑк рекорд турӗ пуль, эсӗ вара ӑна персе ватрӑн!

Может, она мировой рекорд поставила, а ты её раздолбил!

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Ҫапла, ҫут тӗнчере куҫа шартарса ялтӑракан хӗвел кӑна мар иккен, тӗрли пулать-мӗн!

Да, оно может быть не только ослепительно ярким!

Петровсен ҫемье дневникӗнчен // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ма ҫук-ши ҫут тӗнчере асамлӑх!

Ну почему нет на свете волшебства!

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Кун пек чух вӑл ҫут тӗнчере мӗн пуррипе мӗн ҫуккине те манса каятчӗ, ун умӗнче пурӗ те сӑмсине ҫӳлелле илемлӗн каҫӑртнӑ хаклӑ ҫынни кӑначчӗ.

И он забывал обо всем на свете, кроме этого родного, с задорно вздернутым кверху носиком человека.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ӑна сасартӑк ҫут тӗнчере нимӗн ҫук пек туйӑнса кайрӗ.

Ему вдруг стало все безразлично.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Эпӗ акӑ ҫапла шухӑшлатӑп: килте пурӑнатӑн, ӗҫе ҫӳретӗн, тӗнчере чир-чӗр, хӗн-асап пуррине те туймастӑн, пурте тип-тикӗс те яп-яка юхнӑ пек.

Я вот все думаю: живешь дома, ходишь на работу, и кажется — нет на свете болезней, страданий, все течет гладко, чинно…

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Тӗнчере коронавирус сарӑлнине пула пӗтӗм ҫӗршыв канать пулин те Чӑваш чӗлхи лабораторийӗ ӗҫлет-ха.

Несмотря на то, что вся страна отдыхает по причине распространения по всему миру коронавируса, лаборатория чувашского языка все еще работает.

Пуш уйӑхӗнче Чӑваш чӗлхи лабораторийӗ хӑйӗн рекордне ҫӗнетрӗ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/24788.html

Эпӗ вӗсене, ҫав усал шуйттансене, пӗрне те хӑварман пулӑттӑм, луччӗ ан сӗнкӗлтетсе ҫӳреччӗр ҫут тӗнчере!

Я бы их, чертей вредных, всех до одной перевел, чтобы они и не маячили на свете!

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халӗ эпӗ хӗрарӑмран усалли тӗнчере пӗр чӗрчун та ҫук тесе шухӑшлатӑп!

Я зараз так думаю, что нету на белом свете ничего хуже баб!

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юратмарӗ вӑл ачисемпе вӑрҫӑ ҫинчен калаҫма, Мишаткине вара вӑрҫӑ тӗнчере нимрен ытла йӳпсӗнтерчӗ.

Не любил он разговаривать с детьми о войне, а Мишатку война интересовала больше всего на свете.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тек ан пурӑнтӑр вӑл ҫут тӗнчере, ан асаплантартӑр мана!..

Чтобы больше не жил он, не мучил меня!..

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Андреяновпа пӗр хваттерте икӗ каҫ ҫӗр выртнӑ хушӑра Григорий ун сӑмахӗсенчен ҫакна пӗлчӗ: хӑй вӑл питӗ турра ӗненекен ҫын иккен те, чиркӳсенче тӗн йӑли-йӗркисене турра чаплӑн кӗлтуса тытса пыни ҫинчен куҫҫуль кӑлармасӑр калаҫма та пултараймасть; арӑмӗ вара, Софья Александровна тесе чӗнекенскер, — тӗнчере пур енчен те чи хӳхӗм хӗрарӑм; тахҫан ӗлӗк ӑна, наказной атаман барон фон Граббе хӑй юратса пӑрахнӑ пулнӑ та, анчах унӑн кунпа нимӗн те тухман имӗш.

За две ночи, проведенные с Андреяновым на одной квартире, Григорий с его слов успел узнать, что он очень набожен, что он без слез не может говорить о торжественных церковных богослужениях, что жена его — самая примерная жена, какую только можно представить, что зовут ее Софьей Александровной и что за ней некогда безуспешно ухаживал сам наказной атаман барон фон Граббе.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

 — Ҫапӑҫма вара леш тӗнчере юрамасть ун, ҫапӑҫакансене ҫӑтмаха кӗртмеҫҫӗ, тӗрӗс-и?

— А драться ему на том свете нельзя, драчливых в рай не пущают, верно?

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Вилӗм ҫинчен шухӑшласан, пӗр ҫакӑншӑн ҫеҫ савӑнатӑп: курма тивет-ҫке-ха манӑн леш тӗнчере Петрона…

Только у меня и радости, как вздумаю про смерть: придется же на том свете увидаться с Петром…

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Вӗсем, атьсемӗр, ним шарламасӑр пыраҫҫӗ, ҫут тӗнчере ҫавӑн йышши йӑх-ях ӑҫтан тупӑннинчен хӑйсем те тӗлӗнеҫҫӗ пулас…

— Они, ребята, едут молчаком и сами, видать, диву даются и ни черта не знают, откуда такая пакость на белом свете берется…

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пурӑнать вӑл ҫут тӗнчере, хӗрлӗ хӑва хулли пек; пиҫӗскер, хитрескер, кирек хӑш арҫынна та тараватскер.

Жила она на белом свете, как красноталовая хворостинка: гибкая, красивая и доступная.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эсир пулман пулсан, тен, эпӗ халӗ ҫут тӗнчере те пулмастӑмччӗ пулӗ!

Если бы не вы, меня, может быть, и на свете не было!

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вилсен, леш тӗнчере те пурин валли ҫитет!..

Умрешь — и на том свете на всех хватит!..

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех