Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

уҫрӗ (тĕпĕ: уҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аксинья аран куҫне уҫрӗ, ун ҫине тӗтреллӗн пӑхса илчӗ те каллех тӗлӗрсе кайнӑ пек пулчӗ.

Аксинья с трудом раскрыла глаза, посмотрела затуманенным взором и снова впала в полузабытье.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич аранах ура ҫине тӑчӗ, крыльцаран анса, шинеле сирсе уҫрӗ те лав ҫинче тӑнсӑр выртакан Григорий пичӗ патнелле пӗшкӗнчӗ.

Пантелей Прокофьевич с заметным усилием поднялся, сошел с крыльца, откинул шинель и нагнулся над лежавшим без сознания Григорием.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл хӑйӗн кивӗ кӗпе ҫухи тӳмисене сӑтӑрса татрӗ, ҫухине сирсе уҫрӗ те карса хунӑ ҫӑварӗпе сывлӑша антӑхса кайса ҫӑтма тытӑнчӗ.

Он оторвал пуговицы на воротнике своей старенькой рубахи, распахнул ворот и стал жадно вдыхать воздух широко раскрытым ртом.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Прохор Зыков хапха алӑкне уҫрӗ, крыльцаран чупса аннӑ Дуняшка ҫине пӑхса илсе, салхулӑн каларӗ:

Прохор Зыков открыл ворота, мельком взглянул на сбежавшую с крыльца Дуняшку, невесело сказал:

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья тӑна кӗчӗ, куҫне уҫрӗ, типшӗрсе сарӑхнӑ тути хӗррисене чӗлхе вӗҫӗпе ҫулласа илсе, шыв ыйтрӗ.

Наталья пришла в себя, открыла глаза, кончиком языка облизала сухие, обескровленные, желтые губы, попросила пить.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Алӑка урипе тапса уҫрӗ, хӗҫне хӗнтӗртеттерсе, урисене вӑрӑммӑн ярса пусса, ҫенӗкелле утса тухрӗ.

Пинком отворил дверь, гремя шашкой, размашисто зашагал в сенцы.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Унтан, кантӑк куҫне чавсипе ватса, чӳрече хуппине вӑйлӑ тӗртсе уҫрӗ.

— И, выдавив локтем оконный глазок, с силой распахнул ставню.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах Степан куҫӗсене кӑшт уҫрӗ (вӗсенче паҫӑрхи хӗм сӳннӗ те ӗнтӗ), унтан тин каларӗ:

Но Степан приоткрыл глаза (в них уже погас недавний огонь), сказал:

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗр минута яхӑн вӑл теме кӗтнӗ пек сӑмах чӗнмесӗр тӑчӗ, унтан хура куҫӗсене кӑштах уҫрӗ.

С минуту стоял он, храня выжидающее молчание, затем приоткрыл черные глаза.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна ура ҫине ҫӗкле-ҫӗкле тӑратрӗҫ, флягӑсемпе шыв сапрӗҫ те, вӑл ӑссӑррӑн йӑлтӑртатакан хура куҫӗсене уҫрӗ, шӑппӑн лӗхлетсе кулчӗ, каллех тайкаланса утса кайрӗ.

Его поднимали, брызгали на него водой из фляжек, и он открывал черные, блещущие безумием глаза, тихо смеялся и, раскачиваясь, снова шел.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каштанка ҫав алӑка та уртӑнса уҫрӗ, ҫавӑнтах темле ют шӑршӑ пуррине сисрӗ.

Каштанка поцарапала эту дверь, налегла на нее грудью, отворила и тотчас же почувствовала странный, очень подозрительный запах.

III. Килӗшӳллӗ паллашу // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Кӑшт шухӑшласа тӑрсан, Каштанка икӗ урипе тӗрткелесе алӑка уҫрӗ те тепӗр пӳлӗме кӗчӗ.

Подумав, Каштанка поцарапала ее обеими лапами, отворила и вошла в следующую комнату.

III. Килӗшӳллӗ паллашу // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

— Ан вӗрилен, ме, турт, — Коробин кнопкӑна пусса икӗ рет пируса резинкӑ хӗстерсе тӑракан портсигарне уҫрӗ те шӑрпӑк курупкине силлерӗ.

— Не кипятись, на, кури, — нажав кнопку, он раскрыл портсигар с двумя рядами папирос, прижатых резинкой, тряхнул спичечным коробком.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шаккасан, вӑл таврӑнасса алӑк патенчех кӗтсе тӑнӑ пек, Аниҫҫе хӑвӑрт уҫрӗ.

Анисья на стук быстро открыла, словно все время стояла за дверью и ждала его возвращения.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коробин симӗс абажурлӑ лампӑ ларакан ҫаврака сӗтеле кравать патнелле сиктерчӗ, хӑмӑр портфельне уҫрӗ те Алексей Макаровича хут хыҫҫӑн хут пама пуҫларӗ.

Коробин придвинул к кровати круглый столик с лампой под зеленым абажуром, раскрыл коричневый портфель и стал подавать Алексею Макаровичу одну бумагу за другой.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Карчӑк ун ҫине тинкерсе пӑхрӗ, хирӗҫ калас тесе ҫӑварне уҫрӗ, анчах пӗр сасӑ кӑлармасӑр, тутисене ҫеҫ сиккелентерчӗ, суккӑр ҫын пек такӑнкаласа, икӗ-виҫӗ утӑм турӗ те пуҫне Мажаров какӑрӗ ҫине хучӗ.

Старуха пристально вгляделась в него, открыла было рот, чтобы возразить, но лишь беззвучно шевельнула губами, сделала два-три спотыкающихся шага, как слепая, и ткнулась в грудь Мажарова.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл калинккене урипе тапса уҫрӗ те, инкек пуласса сиссе тейӗн, хӑйӗн хӑвӑрт шуса пыракан мӗлкине хуса ҫитме тӑрӑшнӑ пек, кирпӗч сарнӑ тӑкӑннӑ ҫулҫӑсемпе витӗннӗ ҫул тӑрӑх чупса кайрӗ.

Распахнув ударом ноги калитку, он побежал по выложенной кирпичом и усыпанной сухими листьями дорожке в мрачном предчувствии беды.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шофер, машинӑна силлентерсе, вырӑнтан тапратас тесе, газ хушрӗ, унтан, мотора чарса, алӑка уҫрӗ.

Водитель прибавил газу, стараясь раскачать машину и сорвать ее с места, потом, приглушив мотор, раскрыл дверцу.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, атӑ, чечеклӗ сарафан тӑхӑннӑ ҫара пуҫӑн хӗрарӑм, калинккене тӗртсе уҫрӗ те кӑшт тайкаланса крыльца патнелле иртрӗ, витрисене картлашка ҫине лартрӗ.

Толкнув калитку, она прошла, чуть покачиваясь, по каменистой дорожке к крыльцу, в сапожках, простоволосая, и цветном сарафане, опустила на ступеньки ведра.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов кӑмака патне лутра тенкел ҫине пырса ларчӗ, кӑмака алӑкне уҫрӗ те, шурӑ сӗткен чӑшӑлтатса тухакан, хуралса кайнӑ пуленкесем ҫине пӑхса, вут-ҫулӑм кӗрлесе ялкӑшнине нумайччен пӑхса ларчӗ.

Пробатов сел около печки на низкую скамеечку, приоткрыл дверцу и, глядя на почернелые поленья, исходившие белым шипучим соком, долго любовался ярким буйством огня.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех