Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑкнӑ (тĕпĕ: тӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сире пурне те курӑнмалла ҫӳллӗ юпа лартса хурасчӗ, вара эпӗ ҫав юпа ҫине улӑхса кайӑттӑм та ай-ай ҫирӗп сӑмахсемпе ятласа тӑкнӑ пулӑттӑм сире!..»

Исделать бы такой высоченный столб, чтобы всем вам видать его было, взлезть бы мне на макушку этого столба, то-то я покрыл бы вас матерным словом!..»

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эсӗ акӑ хӗнесе тӑкнӑ пулӑттӑн, ҫапла-и, э?

А вот ты небось побил бы, а?

15-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Пӑх-ха эс, вӑкӑрсем мӗн чухлӗ утта таптаса тӑкнӑ!

Ты глянь, сколько быки сена натолочили!

11-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тепӗр виҫӗ уйӑхран, Кривая Музга ҫывӑхӗнче граната ванчӑкӗпе ҫӑмӑл суранланнӑ Андрей сурансене ҫыхса яракан пунктра ӑнсӑртран тӗл пулнӑ станичникрен ҫакна пӗлчӗ: Подтелков отрядне ҫӗмӗрсе тӑкнӑ хыҫҫӑн Гремячий Лог хуторӗнче шурӑ казаксемпе ҫав хуторти ҫынсем Андрей хӗрлисем патне тухса кайнишӗн тавӑрас шутпа, унӑн арӑмне ҫав тери тискеррӗн иртӗнсе мӑшкӑл тунӑ, ҫакна хуторта пурте пӗлнӗ, вара Евдокия, ирсӗр мӑшкӑла тӳсеймесӗр, хӑй ҫине хӑех алӑ хунӑ.

А через три месяца под Кривой Музгой Андрей, легко раненный осколком гранаты, на перевязочном пункте от случайно повстречавшегося станичника узнал, что после разгрома отряда Подтелкова в Гремячем Логу белые казаки, хуторяне Андрея, мстя ему за уход в красные, люто баловались с его женой, что все это стало известно хутору и что Евдокия не снесла черного позора, наложила на себя руки.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Теплерен пӗрре кӳршӗсен сысни пирӗн пахчана кӗрсе кайнӑ та сӑмсипе темиҫе тӗм ҫӗрулмие сухаласа тӑкнӑ.

Как-то соседская свинья залезла к нам в огород и потравила несколько гнездов картошки.

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

… Ман пӳлӗм чӳречи площадь еннелле тухать, ҫав площаде пилӗк урам, михӗсенчен паранкӑ тӑкнӑ пек, кунӗпех ҫынсене кӑлара-кӑлара тӑкать, ҫынсем кӗпӗрленеҫҫӗ, чупаҫҫӗ, унтан вӗсене каллех урамсем карланкӑ пек ҫӑтса яраҫҫӗ.

Окно моей комнаты выходит на площадь, пять улиц целый день высыпают на нее людей, точно картофель из мешков, люди толпятся, бегут, и снова улицы втягивают их в свои пищеводы.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Ҫын кӗтет — хӑй те чухлаймасть вӑл мӗн кӗтнине, ун ӑшӗнче авалхи инстинкт вӑраннӑ, вӑл сывлать, кӗрешӳ ыйтать, икӗ ӳт пӗр-пӗринпе тытӑҫса ӳксе, юн пӗрхӗнсе тухсан, клетка тӗпне, пӑсланса, таткаласа тӑкнӑ этем ӳчӗ ыткӑнсан, хӑрлатнӑ тата кӑшкӑрнӑ сасӑ илтӗнсен, унӑн киленсе чӗтренсе илес килет…

Человек ожидает — не сознавая, в нем проснулся и дышит древний инстинкт, он требует борьбы, он хочет сладко вздрогнуть, когда два тела обовьются одно с другим, брызнет кровь, и на пол клетки полетит, дымясь, разорванное мясо человека, раздастся рев и крик…

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Хулана шыв паракан пур ҫырмасене те тӑшман вилӳтсем пӑрахса тултарнӑ, виноград сачӗсене ҫунтарса янӑ, хирсене таптаса пӗтернӗ, садсене касса тӑкнӑ — хула, йӗри-тавралӑх ҫаралса юлнипе, пур енчен те уҫҫӑнах курӑннӑ, тӑшман тупписемпе йывӑр пӑшалӗсем ун ҫине кашни кунах, чугунпа тӑхлан сапнӑ.

Все ручьи, питавшие город водою, враги забросали трупами, они выжгли виноградники вокруг стен, вытоптали поля, вырубили сады — город был открыт со всех сторон, и почти каждый день пушки и мушкеты врагов осыпали его чугуном и свинцом.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Курасшӑн мар вӗсем, тен хӑйсем тӑкнӑ ӑшӑ юна курсан, татах та юн тӑкас килекен пуласран хӑранӑ пулнӑ.

Не хотят видеть, может быть, тайно боятся, что, увидав тёплую кровь, пролитую ими, ещё захотят пролить её.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Пӗр пули тата, хӳме хӑми тӑрӑх шуҫса кайса, ҫын пичӗсем ҫинелле вӗт турпас татӑкӗсем силлесе тӑкнӑ.

А одна пуля хлестнулась вдоль по дереву забора и, стряхнув с него мелкие щепки, бросила их в лица людей.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Ман умма ҫав ӗҫӗн сарлака картини тухса тӑчӗ: бухта патӗнче чуллӑ ҫырана пӗтӗмпех чавса тӑкнӑ, кирек ӑҫта та шӑтӑксем, чул тата йывӑҫ куписем, тачкӑсем, пӗренесем, тимӗр, свай ҫапмалли копёрсем тата йывӑҫран тунӑ тем те пӗр япаласем, — вӗсем хушшинче ҫынсем унталла-кунталла хӗвӗшсе ҫӳреҫҫӗ.

Передо мной развернулась широкая картина труда: весь каменистый берег перед бухтой был изрыт, всюду ямы, кучи камня и дерева, тачки, бревна, полосы железа, копры для битья свай и еще какие-то приспособления из бревен, и среди всего этого сновали люди.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Ҫитрӗм те пӗлтӗм: вӗсене сирӗннисем аркатса тӑкнӑ иккен, вӑл тыткӑна лекнӗ, инҫе мар, пӗр ялта ларать-мӗн.

Но когда я приехала, то узнала, что уж побили их ваши… и что он в плену, недалеко в деревне.

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Челкаш вӑрҫса тӑкнӑ йӗкӗт, вӑхӑтран-вӑхӑта босяк ҫине чалӑшшӑн пӑхса илсе, ҫурма сасӑпа темскер мӑкӑртатрӗ.

Обруганный парень бормотал что-то вполголоса, изредка бросая на босяка косые взгляды.

I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Вӗсем машина-тракторпа турттарса тӑкнӑ вак чулсене сапаласа тӑнӑ.

Они разбрасывали щебень, перевозимый на машине-тракторе.

Хӑтлӑ ҫул — ял илемӗ // Ял ӗҫченӗ. «Ял ӗҫченӗ», 2019.10.18

Иртнӗ кунсем, пӳскелле выляни, тӗшӗрсе тӑкнӑ тулӑ, пуху, пурте, амӑшӗ «намӑса кӗртрӗ вӑл пире, Коншаксене» тени те асне килчӗҫ.

В памяти оживали все события последних дней: игра в лапту, помятая пшеница, собрание, слова матери: «Осрамил он нас, Коншаковых».

30-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫав кӑшт кая юлнишӗн ӗнтӗ клеткӑри «Ылтӑн ҫумӑр» сӗлле таптаса тӑкнӑ, ҫырласене кӗҫ вӑрласа пӗтермен, сан ҫинчен мар-ха кунта калаҫу.

— А через эту малость у нас овес «золотой дождь» на клетке помяли, ягоды чуть не оборвали, ну, да не о тебе речь…

18-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӗркуннеччен инҫе пулин те, вӑл турачӗсене уснӑ пек, ҫулҫисене тӑкнӑ пек.

Он почему-то поник, сбросил все листья, хотя до осени было еще далеко.

14-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӑхсем те ӗнтӗ тислӗк купи тавра чакаланаҫҫӗ, тӗкӗсене тӑкнӑ автансем, ҫуначӗсене ҫапса, паттӑрланса авӑтаҫҫӗ.

Куры уже копались на завалинках, а облезлые петухи воинственно прочищали горло и хлопали крыльями.

4-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эсӗ мӗн кунта йӑлтах хӑвӑн майлӑ туса тӑкнӑ — э? — хаяррӑн ыйтать Захар.

— Это ты что у меня тут все будоражишь по-своему — а? — грозно спросил он.

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Пӗрремӗш Петӗр патша вӑхӑтӗнче ҫар поручикӗ карап командинчи ҫыруҫӑна хӗнесе тӑкнӑ.

— При Петре Первом армейский поручик избил писаря корабельной команды.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех