Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӑмӑртарӗ (тĕпĕ: чӑмӑрта) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Хӑвна та ҫавах, — Григорий хурама пек ҫирӗп те тӑлпан хул-ҫурӑмлӑ батареецӑн кӗреҫе пек сарлака аллине тытса чӑмӑртарӗ.

— Здравствуй, — Григорий пожал широченную лапу коренастого и крепкого, как вяз, батарейца.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кузнецов Егорыч аллине хыттӑн тытса чӑмӑртарӗ.

Кузнецов крепко стиснул руку Егорыча.

14 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Григорий ун еннелле ҫаврӑнса тӑчӗ, ӗнтӗ хӑйне хӑй тытса чарма пултараймасӑр, чышкисене чӑмӑртарӗ, анчах казак, аллине ҫӗклесе, туслӑн каларӗ:

Григорий повернулся к нему лицом и, уже не владея собой, сжал кулаки, но казак поднял руку, дружелюбно сказал:

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑнтанпа, хирӗҫ-мӗн пулсан, вӑл Мелеховсене нихӑшне те сывлӑх сунмарӗ, сӑмса шӑтӑкӗсене саркалантарса, вӗсен умӗнчен эсрелле мӑнаҫлӑн пӑрӑнса иртрӗ, анчах Мишаткӑна ӑҫта та пулин курсан, шиклӗн йӗри-тавралла пӑхкаларӗ те, ҫывӑхра никам та ҫук пулсан, — ун патне ыткӑнса пычӗ, пӗшкӗнсе кӑкӑрӗ ҫумне чӑмӑртарӗ, ачан хӗвелпе пиҫнӗ пӗчӗк ҫамкипе мелеховсенле сивлекрех хура куҫӗсенчен чуптуса, кулса та макӑрса, ҫыхӑнусӑррӑн пӑшӑлтатрӗ:

С той поры при встречах она не здоровалась ни с кем из Мелеховых, с сатанинской гордостью, раздувая ноздри, проходила мимо, но, завидев где-нибудь Мишатку, пугливо оглядывалась и, если никого не было поблизости, подбегала к нему, наклонившись, прижимала его к груди и, целуя загорелый лобик и угрюмоватые черные, мелеховские глазенки, смеясь и плача, бессвязно шептала:

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл Григорий аллине тытса чӑмӑртарӗ, унтан ыйтрӗ:

Он пожал руку Григория, спросил:

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дарья именчӗклӗн кулса илчӗ, самантлӑха шӑпланса аллисене чӑмӑртарӗ те, кӗҫ-вӗҫ пыр тӗпӗпе ӗсӗклесе ярас килнине ирттерсе, каллех калаҫма тытӑнчӗ, сасси пушшех ҫинҫен те тӑвӑнчӑклӑн тухрӗ:

Дарья застенчиво улыбнулась, смолкла, сжала руки и, справившись с подступившим к горлу рыданием, заговорила снова, и голос ее стал еще выше и напряженнее:

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл Корнея ытамласа, упа пек хытӑ тытса чӑмӑртарӗ, виҫӗ хут чуп турӗ — куна вара Корней пачах та кӗтменччӗ, пур енчен те курӑнать, кӗрӳшӗ вӑл таврӑннишӗн чунтанах савӑнать пулмалла.

Он по-медвежьи сжал Корнея в объятиях и, чего уж тот совсем не ждал, троекратно расцеловал — по всему было видать, зять искренне рад его возвращению.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Никодим, хӑйӗн пысӑк аллисем ҫине чалӑшшӑн пӑхса, вӗсене ерипен чӑмӑртарӗ.

Он покосился на свои огромные ручищи, медленно сжал их в кулаки.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Зябликова тутисене кӳренчӗклӗн чӑмӑртарӗ, чӗнмерӗ, Аникей вара ытлашширех каларӑм пулӗ, тесе шухӑшласа илчӗ.

Зябликова молчала, обиженно подясав губы, и Аникей решил, что он немного перестарался.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Егора кӗтнӗ пулмалла, унӑн аллине хӑвӑрт тытса чӑмӑртарӗ те хӗрӳллӗн пӑшӑлтатса калаҫма пуҫларӗ.

Она, видимо, ждала его и, порывисто сжав его руку, горячо зашептала.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров ун аллине хытӑ чӑмӑртарӗ, хӗр чӑмӑртамарӗ.

И рука ее почти не отозвалась на крепкое мажаровское пожатие.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коробин ун аллипе тытса чӑмӑртарӗ, Ксени алӑк патне ҫитеспе вӑл ӑна каллех чӗнчӗ:

Коробин пожал ей руку, и, когда Ксения была уже у двери, он снова окликнул ее:

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Пробатов аллине васкамасӑр тытса чӑмӑртарӗ, кӗтесри, ҫунман шкап хыҫӗнчи, вешалкӑ ҫине кӑтартрӗ.

Он не спеша пожал руку Пробатову, указал ему на вешалку в углу за тяжелым кубом несгораемого шкафа.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов хӑйӗн ҫинчен тӗлӗннӗ куҫӗсене илмен Коробин аллине ним чӗнмесӗр тытса чӑмӑртарӗ, кровать айӗнчен килте тунӑ тенкел туртса кӑларса, ун ҫине ларчӗ те хӑйӗн пысӑк та вӑйлӑ аллине Бахолдинӑн шӑмламас чышки ҫине хучӗ, ӑна пӗтӗмпех хупларӗ.

Молча пожав руку Коробину, не сводившему с него удивленных глаз, Пробатов вытащил из-под кровати самодельную скамеечку, присел на нее и опустил свою большую, сильную руку на костлявый бахолдинский кулачок, который скрылся весь под этой могучей пятерней.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Конюхӑн куҫ хӑрпӑкӗсем мӑч-мӑч туса илчӗҫ, вӑл ҫӑварне те карнӑччӗ ӗнтӗ, анчах ҫавӑнтах тутисене хыттӑн чӑмӑртарӗ.

Конюх дрогнул ресницами, раскрыл было рот, но тут же снова упрямо сжал губы.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей ӑна аллисемпе ытамласа хӑй ҫумне тытса чӑмӑртарӗ, ҫамкипе ун кӑкӑрӗнчен сӗртӗнчӗ.

Аникей опять прижал ее обеими руками к себе, потерся лбом о ее грудь.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑйӗн хуралса кайнӑ, шӑнӑрлӑ аллисене малалла тӑсрӗ, пӳрнисене малтан сарса ячӗ, унтан чӑмӑртарӗ, анчах Аникей ӑна кӑшкӑрса чарчӗ:

Он выставил вперед свои темные, узловатые ручищи разящая пальцы и свел в кулаки, но Аникей грубо остановил его:

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов тӳрленсе тӑчӗ те Любушкинӑн хастарлӑх уҫҫӑн тапса тӑракан, ҫилпе кушӑрканӑ хӗрлӗ пичӗ ҫине чунтан савӑнса пӑхса, ун вӑйлӑ аллине хыттӑн чӑмӑртарӗ, — Пробатов шучӗпе, ӗҫре пиҫсе ӳснӗ, хӑйсен хакне пӗлекен ҫынсем яланах ҫавӑн пек хастарлӑхпа уйрӑлса тӑнӑ.

Пробатов выпрямился и пожал по-мужски сильную руку женщины, откровенно любуясь обветренным румяным лицом, полным того открытого, мужественного достоинства, которое, по его мнению, всегда отличало хорошо знающих себе цену людей труда.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мишка урисене ирӗклӗн чармакласа тӑчӗ; чӑпӑрккине вылятрӗ, питне-куҫне шӑмарса, хӗрӗнни пек кӳпшек тутине чӑмӑртарӗ.

А Мишка стоял, непринужденно отставив ногу; играл плетью, хмурился, поджимал девически пухлые губы.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпӗ ун йышшине нихҫан та сиссе юлма памастӑмччӗ: «Клеме-и? Ак вӑл!» — унтан Мишкӑн тарават кӑмӑллӑ командирӗ хӑйӗн пӗчӗк ача пуҫӗ пысӑкӑш кӗре чышкине чӑмӑртарӗ те тискер те хӑрушӑ вӑйпа сывлӑшалла вирлӗн сулса ячӗ.

А я ему никогда, бывало, не дам опомниться: «Проба? Вот она!» — И добродушный Мишкин командир сжимал бурый, величиной с младенческую голову, кулак, выбрасывал его со свирепой и страшной силой.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех