Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

апат сăмах пирĕн базăра пур.
апат (тĕпĕ: апат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Апат ҫинӗ чухне вӑл, мӑнтӑркка приставпа виҫе городовой пристане килсе тухсан, «Мӗскер, Саня» тенӗ пек пӗр вӗҫӗмрен ман ҫине пӑхса ларчӗ.

Он ел и все посматривал на меня – «что, Саня?», – когда толстый пристав и трое городовых появились на пристани.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫапла эпӗ вуникӗ сехет ҫитичченех аппалантӑм, пристане атте патне кӑнтӑрлахи апат леҫме кайма та вӑхӑт ҫитрӗ.

Так провозился я до двенадцати часов, когда нужно было идти на пристань – нести отцу обед.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир ирхи апат тума кӗтесри пӳлӗме кӗмелли алӑк патне вырнаҫса лартӑмӑр.

Мы уселись завтракать возле двери, ведущей в угловую комнату.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Вера упӑшки, мана алӑран тытрӗ те, эпир ресторацине ирхи апат тума кайрӑмӑр, вӑл калама ҫук пӑшӑрханать арӑмӗшӗн.

Он взял меня под руку, и мы пошли в ресторацию завтракать; он ужасно беспокоился о жене.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Паян кӑнтӑрлахи апат хыҫҫӑн эпӗ Вера чӳречи патӗнчен иртсе пыраттӑм; вӑл пӗр-пӗчченех балкон ҫинче ларатчӗ; ман ура умне пӳр пӗчӗк ҫыру ӳкрӗ.

Нынче после обеда я шел мимо окон Веры; она сидела на балконе одна; к ногам моим упала записка.

Июнӗн 15-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Мӗн каҫхи апат иртичченех Грушницкипе драгун капитанӗ пӑшӑлтатса та куҫ хӗскелесе ларчӗҫ.

В продолжение ужина Грушницкий шептался и перемигивался с драгунским капитаном.

Июнӗн 5-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Пуринчен ытла кӑнтӑрлахи апат хыҫҫӑн.

После обеда особенно.

Майӑн 23-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Кӑнтӑрла иртни 6 сехет ҫитсен, эпӗ апат ҫиме вӑхӑт иккенне ас туса илтӗм; утӑм ӗшенсе ҫитнӗччӗ; эпӗ Пятигорскран нимӗҫ колонине каякан ҫула тухрӑм.

Было уже шесть часов пополудни, когда вспомнил я, что пора обедать; лошадь моя была измучена; я выехал на дорогу, ведущую из Пятигорска в немецкую колонию.

Майӑн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Кӑнтӑрлахи апат тӗлӗнче, хамӑн черкес лашине ҫав кавирпе витсе, юриех вӗсен умӗнчен ирттерме хушрӑм.

Около обеда я велел нарочно провести мимо ее окон мою черкескую лошадь, покрытую этим ковром.

Майӑн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Кӑнтӑрлахи апат хыҫҫӑн ултӑ сехет тӗлнелле эпӗ бульвара тухрӑм: унта пӗр ушкӑн пуҫтарӑннӑччӗ.

После обеда часов в шесть я пошел на бульвар: там была толпа.

Майӑн 13-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Анне вӗҫӗмренех калаҫрӗ, атте вара пӗр чӗнмесӗр, ӳсӗре-ӳсӗре, хутран-ситрен кӑна мӑйӑхне шӑлкаласа апат ҫисе ларчӗ.

Мать говорила и говорила, а он молча ел и только откашливался изредка да вытирал усы.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӑмакине питех те вӑйлӑ хутса янӑччӗ, унта апат та пӗҫереҫҫӗ.

Печь была жарко натоплена, и в ней варился обед.

Тамань // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

— Печорин каҫхи апат тума каҫ выртмаллипех Н… полковник патӗнче юлчӗ, — тесе пӗлтерчӗ лакей.

Слуга объявил, что Печорин остался ужинать и ночевать у полковника Н…

Максим Максимыч // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Максим Максимыч апат пӗҫерме питӗ ӑста: фазана вӑл тӗлӗнсе каймалла лайӑх ӑшаларӗ, ӑна тӑварланӑ хӑяр шывӗпе сапрӗ; тӳррипех калас пулать вара, вӑл пулман пулсан, типӗллех ҫимелле пулатчӗ ентӗ манӑн.

Максим Максимыч имел глубокие сведения в поваренном искусстве: он удивительно хорошо зажарил фазана, удачно полил его огуречным рассолом, и я должен признаться, что без него пришлось бы остаться на сухоядении.

Максим Максимыч // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Апат та вӗсене ҫакӑнтах, алюминирен тунӑ котелоксемпе илсе пырса пачӗҫ.

Даже обед принесли им сюда в алюминиевых котелках.

4 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Апат юлашкисене Маринка пӗр ҫӗре пухса чӗркерӗ те Мересьев миххине чиксе хучӗ: салтака пурте кирлӗ пулать, терӗ пулмалла ӗнтӗ.

Остатки Маринка хозяйственно завернула и сунула в мешок Мересьеву: дескать, солдату все пригодится.

2 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Апат ҫисе тӑранни сисӗнмерӗ те.

Незаметно ужин был съеден.

2 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Апат ҫисе пӗтернӗ тӗле туссем ку ял мӗнле майпа упранса юлни ҫинчен пӗлчӗҫ: кунта тахҫан нимӗҫсен штабӗ тӑнӑ иккен.

К концу ужина друзья узнали: деревня сохранилась потому, что тут стоял когда-то немецкий штаб.

2 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Вӗсем тӑваттӑн сӗтел хушшине ларчӗҫ те, ытти ҫынсем тӗрлӗ сасӑсемпе хӑрлаттарнӑ, тӗлӗк курса мӑкӑртатнӑ хушӑра пит те тутлӑн каҫхи апат турӗҫ.

Вчетвером они сели за стол и под разноголосый храп и сонное бормотанье остальных жильцов с аппетитом и вкусно поужинали.

2 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ан кунта, апат ҫийӗпӗр, ну?

Слезай, есть будем, ну?

2 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех