Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫитрӗ (тĕпĕ: ҫит) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ну, ҫитрӗ пулас, пӗтерӗр! — кӑшкӑрчӗ Катя Ваточкина.

— Ну, давайте кончать, что ли! — закричала Катя Ваточкина.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорек ҫитрӗ.

Вошел Игорек.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑрҫӑ хыпарӗ — «аслӑ хирӗҫтӑру» — хыпарӗ пирӗн пата Расщепейӗн пӗчӗк карапӗ ҫинче ҫитрӗ иккен, ҫакӑ маншӑн пӗрре те ахаль мар, Расщепей хӑйӗн «Фламмарионне» ман пата юри янӑн туйӑнчӗ.

Мне показалось, будто какой-то особенный смысл был в том, что весть о войне, о «великом противостоянии», пришедшем для всех нас, приплыла ко мне на маленьком кораблике Расщепея, словно Расщепей сам прислал за мной своего «Фламмариона».

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Чӑтма ҫук кӳренӳ, калама кӑна ҫӑмӑл… — Вӑл татах та темӗн каласшӑнччӗ, анчах йывӑҫ тӗмисене чаштӑртаттарса, ҫыран хӗрринчен Стрижаков чупса ҫитрӗ.

— Это до того обидно, что просто… — Он не договорил, раздирая кусты, с берега примчался Стрижаков.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ чатӑра калла кӗме ӗлкӗрнӗ кӑначчӗ, Игорь пӑшӑлтатни хӑлха патне ҫитрӗ:

Я уже была в палатке, когда опять услышала шепот Игоря:

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах эпӗ ҫырни Амеда пӑшӑрхантармастчӗ, тепӗр ҫырурах вӑл: «Тархасшӑн хӑвӑн ырӑ тусусене, уйрӑмах — ҫивӗч чӗлхе-ҫӑварлӑ та ӑслӑ юлташа Р. Каштана, ман чӗре саламне ҫитер, Ман Дюльдяль йӑлтах сывалса ҫитрӗ, ҫӗмӗрттерет кӑна, паян кӑкарнӑ ҫӗртен татса кайрӗ. Вӑл калама ҫук хӳхӗм. Ман шутпа, пӗтӗм Туркменире те унтан лайӑх ут ҫук пулас. Курасчӗ эсӗ ӑна, ытла та илемлӗ-ҫке!..» — тесе ҫырса янӑччӗ.

Но на Амеда это не действовало, и в следующем письме он писал: «Пожалуйста, передай привет моего сердца твоим добрым друзьям и мудрому, красноречивому товарищу Р. Каштану. Мой Дюльдяль стал такой крепкий, что сегодня совсем оборвал привязь. Он стал очень красивый. Я считаю, что лучше такого коня у нас в Туркмении нет. Я хотел бы, чтобы ты видела его, какой он красивый…»

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Амедпа питӗ килӗштереттӗмӗр эпир, Ҫу иртсе кайрӗ, Мускава таврӑнма вӑхӑт ҫитрӗ, шкула ҫӳремелле пулать.

Мы очень хорошо дружили с Амедом, а когда кончилось лето, надо было вернуться в Москву, в школу.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тен иленсе те ҫитрӗ пуль ҫав ӗҫе, мӗншӗн тесен часах эпӗ унран йӑлтах урӑхла сасӑпа ҫырнӑ ҫыру илтӗм.

Но, очевидно, он увлёкся этой работой, потому что вскоре я получила от него совсем другое письмо.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ҫаврӑнса тӑтӑм, ун ҫийӗн алшӑллийӗ хулпуҫҫинчен шуса ӳкнине асӑрхарӑм, вӑл ӑна ҫӗклесшӗн те пулмарӗ, хӑй тӳрех тӑчӗ, пичӗ хӗрелсе ҫитрӗ.

Я обернулась и увидела, что полотенце соскользнуло с плеча, упало и он не стал поднимать его, а стоял выпрямившись и кровь отливала от его лица.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Виҫӗ кун хушши температура 40 тӑчӗ, унтан вара темиҫе сехетлӗхе йӑлтах анчӗ, кайран каллех ҫӗкленчӗ, хальхинче 40,5 те ҫитрӗ.

Три дня подряд температура держалась на 40, потом резко упала — на несколько часов — и опять поднялась, на этот раз до 40,5.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темӗн ҫиеттӗмӗр эпир вӗҫӗмсӗр, унтан уҫӑлса ҫӳреме тухрӑмӑр, мӗншӗн тесен эпӗ Ленинграда курма ӗлкӗреймерӗм-ха терӗм, Саня хӗрсе ҫитрӗ те «эппин ку мӗнле хула иккенне хам кӑтартса ҫӳрем-ха сана» терӗ.

Мы что-то ели без конца, а потом пошли гулять, потому что я сказала, что ещё не успела посмотреть Ленинград, и Саня загорелся и сказал, что он хочет сам «показать мне, что это за город».

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫитрӗ, ҫитрӗ!

Баста, баста!

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫул тӑрӑх вӑрҫса пытӑм эпӗ ӑна, вӑл майӗпе ӗренкене кӗрсе ҫитрӗ те, вара Саша, аллине хӗрне е ывӑл ачине ҫӗклесе, киле епле хӗпӗртесе таврӑнасса каласа патӑм та вӑл кӗтмен ҫӗртен кулса та ячӗ.

Я ругала его всю дорогу, и он постепенно пришёл в себя и даже неожиданно засмеялся, когда я нарисовала ему торжественную картину, как Саша возвращается домой с дочкой или сыном.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах эпӗ нумай пӗлсе ҫитнӗ кун та ҫитрӗ.

Но был день, когда я догадалась о многом.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ну, кукамай, манӑн кайма та вӑхӑт ҫитрӗ.

— Ну, бабушка, мне пора.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Часах сывалса та ҫитрӗ, мӗншӗн тесен шӑршлам пек турӗ те: «Ах, ҫунать!..» тесе кӑшкӑрса ячӗ, вара халат пеккине уртса кухньӑна чупрӗ.

Наконец ей стало совсем хорошо, потому что она вдруг с ужасом понюхала воздух и, сказав: «Подгорел!..», накинула салоп и побежала в кухню.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ваттӑм та ҫитрӗ ӗнтӗ манӑн, — тесе, куҫҫуль кӑларчӗ вӑл манпа калаҫса пӗркун, — хальхи пек пӗр пӗччен пурӑнса курманччӗ-ха, терӗ.

— Уже и старость моя стала, — однажды сказала она мне со слезами, — а в таком одиночестве я ещё не жила.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Малтанласа эпӗ именсеттӗм, хам шурса кайнине те туйса тӑраттӑм, анчах вӑл хулӑн сасӑпа япшарӑн: «Мӗнпе пулӑшма пултарӑп?» тесе ыйтсанах, мана вӑй кӗрсе ҫитрӗ.

Сперва я волновалась и чувствовала, что бледна, но только что он спросил низким, вежливым голосом: «Чем могу служить?», как всё моё волнение пропало.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах пӗррехинче вӑл пӑшӑрханса чупса ҫитрӗ те хыттӑн пӑшӑлтатса: «Таврӑнчӗ», терӗ.

Но вот однажды она прибежала расстроенная и сказала громким шепотом: «Приехал».

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир хамӑр шкулти театр ҫинчен асилсе калаҫрӑмӑр, «Сехет ҫитрӗ» ятлӑ трагедие асӑнтӑмӑр, Гриша ҫав трагедире еврей усрав ачине вылятчӗ, ҫав роле вӑл, ман шутпа, питӗ чаплӑ вылятчӗ, терӗм эпӗ.

Мы заговорили о нашем школьном театре, вспомнили трагедию «Настал час», в которой Гриша когда-то играл приёмыша-еврея, и я сказал, что, по-моему, он просто великолепно исполнял эту роль.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех