Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫеҫенхир енчен кассӑн-кассӑн тӳлек ҫил вӑшӑлтатса вӗрет.

Со степи набегал ветерок.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫил вӗрет те, каллех тӳнсе каять, — терӗ те юпа шӑтӑкӗсене тарӑнлатма тытӑнчӗ, унтан ҫатан картана тӑратса лартма пулӑшрӗ, ӑна юпасем ҫумне ҫирӗплетсе ҫыхрӗ те килне кайрӗ.

Ветер дунет, и опять упадет ваш плетень, — И стал углублять ямки для стоянов, потом помог поставить плетень, приклячил его к стоянам и ушел.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Умра каллех тӑмлӑ та хӑйӑрлӑ ҫырансем тухса тӑчӗҫ, улма хирӗсем, ыраш пуссисем, сӗлӗ анисем курӑнчӗҫ, ҫил вӗрет.

Мимо опять поплыли то глинистые, то песчаные берега, поля картошки, поля ржи и овса, по которым ветер гнал медленную зыбь.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Чӑхсем кӑтиклетеҫҫӗ, йытӑ хыттӑн вӗрет, пӗтӗм картиш ҫунат ҫапӑннӑ сасӑпа тулса ларчӗ.

Куриное кудахтанье, звонкий собачий лай, хлопанье крыльев заполнили весь двор.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ман пуҫ тӗлӗнчи уҫӑ чӳречерен ӑшӑ ҫил вӗрет, катари чугун ҫул станцийӗнчен поезд шӑхӑрнӑ сасса илсе ҫитерет вӑл, унтан пӑравус хускалса кайни илтӗнет.

В открытое окно над моей головой потянул теплый ветерок и принес с далекой железнодорожной станции свисток, потом гудок и частое уханье паровоза, сдвигающего с места состав.

Хӑйӑр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 47–57 с.

Унта пурнӑҫ вӗрет, юмахринчи пек тӗлӗнмелле эрешлӗ пӗлӗтсем шӑваҫҫӗ, симӗс ҫулҫисене ҫатӑл та ҫатӑл алӑ ҫунтарса, йывӑҫсем шӗпӗлтетсе лараҫҫӗ.

В котором бурлила жизнь, плыла фантастическими очертаниями облаков, шелестела зеленой листвой деревьев.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Йытӑ вӗрет те сассине ҫил илсе каять!

Ну как с гуся вода!

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Калӑпӑшӗпе вӑл, чӑн та, ҫапла, анчах унра пысӑк пурнӑҫ вӗрет.

По объему он, действительно, такой, но в нем кипит большая жизнь.

Вилӗме ҫӗнтерсе… // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Дон ҫийӗн ҫил вӑшӑлтатса вӗрет, чарлансем ҫунаттисене йӑлкӑштарса вӗҫеҫҫӗ.

Над Доном гулял ветер, сверкали крыльями чайки.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тахҫантан вара сӑрламан ҫурт ҫивиттийӗ шатрашка сарӑ тутӑхпа витӗннӗ, крыльца патӗнче ватса пӗтернӗ шыв пӑрӑхӗсем сапаланса выртаҫҫӗ, тӑпсисем хӑйпӑнса тухнӑ чӳрече хупписем чалӑш-чӗлӗшшӗн ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, ҫӗмӗрсе пӗтернӗ кантӑксенче ҫил шӑхӑрса вӗрет, шал енчен тӑлӑх ҫуртӑн йӳҫекрех тутӑллӑ пӑнтӑх шӑрши варкӑшса тухать.

Давным-давно не крашенная крыша желтела пятнистой ржавчиной, поломанные водосточные трубы валялись около крыльца, кособоко висели сорванные с петель ставни, в разбитые окна со свистом врывался ветер, и оттуда уже тянуло горьковатым плесневелым душком нежили.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑнтӑр-хӗвеланӑҫ енчен вӑйлӑ ҫил вӗрет.

Дул сильный юго-восточный ветер.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шаккама чарӑнса, Корней куҫне хупать те, ун умне урӑхла чӑнлӑх сиксе тухать: кӑмакине ишсе тӑкнӑ, чӳречесенчен ҫил вӗрет.

Бросив стучать, Корней закрывая глаза, и уже иная явь обступала его — с развороченной печкой, тянущим сквозь окна ветерком.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кунта ҫил лӑпкӑрах вӗрет, вӑл ҫул ҫинчи пӗтӗм юра пӑрӗ тухичченех вӗҫтере-вӗҫтере каять, ҫурӑмран ҫӑмӑллӑн та ҫемҫен тӗке-тӗке илет.

Здесь ветер дул ровнее и слизывал с дороги весь снег до самой ледяной корки, легко и мягко подталкивая в спину.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Халӗ ӗнтӗ ҫил Ксение ҫурӑмӗнчен вӗрет, кас-кас ӑна чӑртмаххӑн тӗртсе яма пӑхать, вара Ксени, ура ҫинче тытӑнса тӑрас тесе, каялла ӳкнӗ пек, хыҫалалла тайӑла-тайӑла илет.

Ветер дул Ксении в спину, иногда грубо толкал ее, и тогда она клонилась, словно падала вниз, чтобы удержаться на ногах.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫеҫенхир ҫилӗ хӗвелтухӑҫ енчен ҫӑмӑллӑн варкӑшса вӗрет.

С востока набегал легкий степной ветерок.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Илтетӗр-и, ура айне вӗрет?

Под ноги дует мне, слышите?

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫумӑрӗ пулмасть те-ха ав: ҫил хӗвелтухӑҫ енчен вӗрет, тӳпе варринче пӗртен-пӗр пӗлӗт татӑкӗ кӑна курӑнать пулсан, ӑҫтан пулас-ха ун!

А его, дождя-то, и не будет, откель ему быть, когда ветер с восходу и единая тучка посередь неба мельтешится!

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑнтӑр енчен ӑшӑ та йӑваш ҫил вӗрет, хӗвелтухӑҫӗнче ҫӑра, ҫуркуннехилле шурӑ пӗлӗтсем капланнӑ.

С юга дул теплый, ласковый ветер, на западе кучились густые, по-весеннему белые облака.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫил вӗсене енчен енне ывтӑнтарса вӗрет.

Ветер бросал их толчками.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫил тислӗклӗ площадьри шыв кӳлленчӗкӗсене вӗтӗ хумлӑн кӑтрашкалантарса вӗрет.

На унавоженной площади ветер шершавил и рябил лужи.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.