Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑрӑ сăмах пирĕн базăра пур.
вӑрӑ (тĕпĕ: вӑрӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ — вӑрӑ!

Я — вор!

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

«Ҫав айван, ку ниме те тӑмасть, тепри вӑрӑ, виҫҫӗмӗш — кулӑшла ҫын» — чӑн-чӑн хӗсӗрлӳ вӗт!

«Тот глуп, этот низок, другой вор, третий смешон» — настоящая травля!

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Йӗри-тавра вӑрӑ пек хапхаран пӑхса илчӗ те, Гаврик хӑйӗн кӗсьинчи хутаҫӗсене Петя кӗсьине чикме пуҫларӗ.

Воровато озираясь по сторонам и выглядывая из ворот, Гаврик стал набивать Петины карманы своими мешочками.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Эсир хӑвӑр… вӑрӑ пулмалла! — кӑшкӑрса ячӗ Петя, урисемпе тапӑртатса.

Вы, наверное, сами… воровка! — затопав ногами, выкрикнул Петя.

XXXV. Таса парӑм // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ку питӗ тӗлӗнмелле, — терӗ ашшӗ, — апла пулсан, пирӗн килте вӑрӑ пур иккен.

— Это очень странно, — заметил отец, — значит, у нас в доме завелся вор.

XXXV. Таса парӑм // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Эпир ирсӗре — куҫранах ирсӗр, вӑрра — вӑрӑ, хӑравҫа — хӑравҫӑ теме пултаратпӑр…

Мы можем мерзавцу сказать в глаза, что он мерзавец, вору — что он вор, трусу — что он трус…

XXXI. Лафет ҫинчи ещӗк // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑрӑ, хӑравҫӑ.

Вор и трус.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл вӑрӑ ӗҫӗпе… (Игорь пуҫне калтах ҫӗклесе илчӗ) — ну, урӑхла каласан, ют гражданинӑн тетелӗнчен ыйтмасӑр пулӑ илнӗ ӗҫпе айӑпланать.

По обвинению в краже… (Игорь резко поднял голову) …ну, то есть самовольном выеме рыбы из вентерей чужого гражданина…

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кам сана вӑрӑ — хурахсем патне пӗр-пӗччен кӑларса ярать-ха!

— Кто тебя пустит одну к разбойникам!

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Кунхинче мана никам та вӑрӑ вырӑнне хумарӗ.

На этот раз никто не принимал меня за вора.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хама вӑрӑ вырӑнне хунӑ витре тӗплекен ҫинчен.

О жестянщике, который принял меня за вора.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пуҫлӗ ак хаяр патша манран ыйтма: Каласам мана, хресчен ывӑлӗ, ачам, Камсемпе эсӗ вӑрӑ турӑн, хурах пусрӑн?

Еще станет государь-царь меня спрашивать: Ты скажи, скажи, детинушка крестьянский сын, Уж как с кем ты воровал, с кем разбой держал?

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Эсӗ пирӗн государь мар, — терӗ Иван Игнатьич, хӑй капитанӗн сӑмаххисене асра тытса, — эсӗ, дядюшка, вӑрӑ тата самозванец!

— Ты нам не государь, — отвечал Иван Игнатьич, повторяя слова своего капитана, — ты, дядюшка, вор и самозванец!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк. Тапӑну // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Комендант, суранланнипе халран кайнӑскер, юлашки вӑйне пухрӗ те ҫирӗп сасӑпа: — Эсӗ маншӑн государь мар, эсӗ вӑрӑ та ултавҫӑ, илтетне! — тесе хучӗ.

Комендант, изнемогая от раны, собрал последние силы и отвечал твердым голосом: — Ты мне не государь, ты вор и самозванец, слышь ты!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк. Тапӑну // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ҫак саманта эпӗ ӗмӗрлӗхех асра тытса юлтӑм: эпӗ тӑм кӗлетке тунине никам та курмарӗ; тахҫанхи вӑрӑ, темле майпа килсӗр-ҫуртсӑр ачасен распределительне килсе лекнӗскер, вокзалсенче «иккӗн мӗнле ӗҫлемелли» ҫинчен каласа ларать.

Я запомнил эту минуту: никто не видел, что я леплю; старый вор, попавший каким-то чудом в распределитель для беспризорных, рассказывал о том, как на вокзалах «работают в паре».

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫапах нумайӑшӗ, гарнизон паттӑрлӑхне тата васкавлӑхне ытларах кӑтартнӑ пулсан, пӗр-ик теҫетке тискер вӑрӑ вырӑнтах выртса юлатчӗ тесе ҫирӗппӗнех шутларӗҫ пулӗ.

Но многие, вероятно, остались в твердом убеждении, что если б гарнизон показал более храбрости и поспешности, то по крайней мере десятка два хищников остались бы на месте.

Июнӗн 15-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Вӑрӑ кӗмерӗ-ши ман пата?

Уж не вор ли ко мне забрался?

Тупӑкҫӑ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Пӗтӗм сасси тухнӑ таран ҫухӑрса ячӗ: — Вӑрӑ!

И закричал во все горло: «Воры!

XVII сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Валлиец нимӗн кулмасӑр-тумасӑр, темӗн интересленсе, ӑна тӗллесе пӑхса тӑчӗ те ҫапла каларӗ: — Ия, вӑрӑ хатӗрӗсене ҫыхса лартнӑ тӗрке.

Валлиец посмотрел на него внимательно и с любопытством, потом сказал: — Да, с воровским инструментом.

30-мӗш сыпӑк. Томпа Бекки ҫӗр ӑшӗнчи шӑтӑкра // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Хӑй енчен валлиец та ӑна виҫӗ ҫеккунт… пилӗк-ҫеккунт… вуннӑ… пӑхса тӑчӗ, унтан ҫапла ответлерӗ: — Вӑрӑ хатӗрӗсем ҫыхса лартна тӗрке…

Валлиец изумился и тоже уставился на него; смотрел три секунды, пять секунд, десять, потом ответил: — С воровским инструментом.

30-мӗш сыпӑк. Томпа Бекки ҫӗр ӑшӗнчи шӑтӑкра // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех