Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӳҫӗ (тĕпĕ: ҫӳҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӑл ҫара пуҫӑн, ҫӳҫӗ вӗлкӗшсе ҫеҫ тӑрать, акӑ вӗсем халь-халь пӗр кас ҫилпеле ҫӗкленсе каяс пек, сар чечек мамӑкӗ пек вӗҫсе, пуҫне кукшалатса хӑварас пек.
Волосы лысого были, должно быть, совсем мягкие, потому что легко взлетали, и казалось, что ветер сейчас сдует их и человек облетит, как одуванчик.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Мӗн-мӗн ҫинчен ҫеҫ ыйтса тӗпчемест тетрадь: эпӗ ҫутӑ тӗнчере кама пуринчен ытларах юратни, ҫакӑ тетрадӗн хуҫинче, тӳрӗрех каласан — Тятюкра, мана мӗн-мӗн ытларах кӑмӑла кайни, — ку страница вара пӗтӗмӗшпех Тятюка мухтаса пӗтернипе тулса ларнӑ: ӑсӗ, илемӗ, куҫӗ, ҫӳҫӗ, савӑк кӑмӑлӗ, лайӑх характерӗ — пурте пур кунта.
Тетрадка спрашивала и о том, кого я больше всего люблю на свете, и о том, что мне нравится во владельце тетрадки, то есть в Тате, — эта страница целиком была заполнена всякими похвалами Тате: ум, красота, глаза, волосы, веселый нрав, хороший характер.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унӑн тӗлӗнмелле туранӑ ҫӳҫӗ, таҫтан, ӗнсе чиккинчен пуҫласах, урлӑ май уйӑрса янӑскер, кукшине пытарас шухӑшпа — мал енне кӑшӑл пек антарса янӑскер, мана мӗн ачаран интереслентернӗ.
Мудреная прическа его, с пробором где-то поперек затылка и венчиком, выведенным наперед, на скрываемую лысину, занимала меня с детства.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫамки ҫинчи ҫивӗт ҫеҫ, леш каҫӑр сӑмсаллӑ Катерина Ивановнӑн ҫӳҫӗ пек, ункӑн-ункӑн пулса тухрӗ.
Вышли только косы колечками и такие же колечки на лбу, как у Катерины Ивановны, той девчонки с задранным носом.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫӳҫӗ унӑн пӗтӗрӗне-пӗтӗрӗне тӑрать, ҫамки ҫинче те ҫаван пек пӗтӗрӗнсе ӳкнӗ ҫӳҫ пайӑркисем пур.
У нее были косички кольцами и такие же кольца на лбу.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫӳҫӗ кӑтраччӗ унӑн, мӑйӑхӗ ункӑ пек пӗтӗрӗнсе тӑратчӗ, пӗвӗпе тӳп-тӳрӗччӗ темелле.
Он был кудреватый, усы – кольцами, с жирным лицом, но довольно стройный.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗвӗ ҫӳллӗ, пит-куҫӗ тӗксӗмрех, ҫӳҫӗ хура, тинкерсе пӑхакан хура куҫлӑ, пысӑк та, ҫапах чипер сӑмсаллӑ, ун нацийӗн уйрӑмлӑхӗ, — тути ҫинче ӗмӗр палӑрса тӑракан салху та сивӗ кӳлли, — ҫаксем пурте ӑна ӑраскал хӑйне юлташлӑха панӑ ҫынсене хӑйӗн шухӑшӗсемпе хӑй мӗн юратнисене каласа кӑтартма пултарайман ҫын пек палӑртаҫҫӗ.
Высокий рост и смуглый цвет лица, черные волосы, черные проницательные глаза, большой, но правильный нос, принадлежность его нации, печальная и холодная улыбка, вечно блуждавшая на губах его, — все это будто согласовалось для того, чтоб придать ему вид существа особенного, не способного делиться мыслями и страстями с теми, которых судьба дала ему в товарищи.

Фаталист // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Грушницкий ҫӳҫӗ тусса кайнӑ, хӑй ытла ҫилленсе пӑхать, чӑнах та кӳреннӗ пек, кӑмӑлӗ хуҫӑлнӑ пек туйӑнать унӑн; анчах вӗсен тарӑхни те кулӑшла тухать-ҫке, пулаҫҫӗ те ҫынсем!..
У Грушницкого растрепанная прическа и отчаянный вид; он, кажется, в самом деле огорчен, особенно самолюбие его оскорблено; но ведь есть же люди, в которых даже отчаяние забавно!..

Июнӗн 6-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ҫӳҫӗ унӑн арпашӑнса кайнӑ.
Она с распущенными волосами.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫӳҫӗ унӑн сап-сарӑччӗ, сӑнӗпе вӑл ытла та ҫамрӑк пек курӑнатчӗ.
еще совсем молодой, белокурый,

— Эсӗ куртӑм, тетӗн, — терӗ вӑл, — эсӗ кайса калатӑн! — унтан пӗтӗм вӑйран тӗртсе, мана кимӗ ҫинчен шывалла усӑнтарчӗ, иксӗмӗр те кимӗ ҫинчен пилӗк таран шывалла усӑнса тӑтӑмӑр, унӑн ҫӳҫӗ шывах перӗнет; ҫакӑ вара чи хӑрушӑ самант пулчӗ: эпӗ чӗркуҫҫипе кимӗ тӗпӗнчен хирӗнтӗм те хӑрах аллӑмпа унӑн ҫивӗтне ярса тытрӑм, тепринпе мӑйӗнчен ярса илтӗм те, тинех вӑл тумтирӗмрен аллисене вӗҫертрӗ, вара пӗр самантрах ӑна эпӗ хум ҫинелле ывӑтса ятӑм.
«Ты видел, — отвечала она, — ты донесешь!» — и сверхъестественным усилием повалила меня на борт; мы оба по пояс свесились из лодки, ее волосы касались воды: минута была решительная, я уперся коленкою в дно, схватил ее одной рукой за косу, другой за горло, она выпустила мою одежду, и я мгновенно сбросил ее в волны.

Тамань // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Унӑн ҫав тери хӳхӗм пӗвӗ, пӗр хӑйне ҫеҫ килӗшекен майпа пуҫ тайни, вӑрӑм та сарӑ ҫӳҫӗ, кӑшт ҫеҫ хӗвелпе пиҫӗхнӗ ӗнсипе хул пуҫҫийӗсем темле ылтӑнӑн йӑлтӑртатса тӑни, уйрӑммӑнах турӗ сӑмси — ҫаксем мана пурте ытармалла мар илӗртрӗҫ.
Необыкновенная гибкость ее стана, особенное, ей только свойственное наклонение головы, длинные русые волосы, какой-то золотистый отлив ее слегка загорелой кожи на шее и плечах и особенно правильный нос — все это было для меня обворожительно.

Ҫӳҫӗ унӑн ҫутӑ пулсан та, мӑйӑкӗ те, куҫ харшийӗ те хура, — ҫыннӑн йӑхне пӗлтерекен паллӑ, шурӑ лаша та хура ҫилхеллӗ пулать-ҫке.
Несмотря на светлый цвет его волос, усы его и брови были черные — признак породы в человеке, так, как черная грива и черный хвост у белой лошади.

Максим Максимыч // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Кулнӑ чухне унӑн питӗнче темле ача кӑмӑлӗ пур, ӳчӗ унӑн хӗрарӑмӑнни пек, темле ҫемҫе, ачаш ӳт; мӗн ҫуралнӑранпах кӑтра сарӑ ҫӳҫӗ шупкарах кӑна тӑнлӑ ҫамкине илемлӗн кӑтартса тӑрать…
В его улыбке было что-то детское, его кожа имела какую-то женскую нежность; белокурые волосы, вьющиеся от природы, так живописно обрисовывали его бледный, благородный лоб.

Унӑн пӗтӗм кӗлетки пӗр шӑнӑр пек хытса ларчӗ, чӗри вӗри хаваслӑхпа тулчӗ, пуҫӗнчи ҫӳҫӗ те хусканса илчӗ.
Он чувствуя во всем собранном теле веселую невесомость, захватывающий восторг, от которого волосы шевелились на голове.

5 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

— Юлташ старший лейтенант, мӗншӗн эсир… — терӗ хӗр хуллен, хӑйӗн пӑхӑр тӗслӗ ҫӳҫӗ пекех хӗрелсе кайса.
— Товарищ старший лейтенант, за что вы… — тихо сказала девушка, краснея так, что цвет лица ее слился с медью волос.

Вара вӑл, кивӗ гимнастёрка тӑхӑннӑскер, тӗксӗмрех сарӑ ҫӳҫӗ ҫине хӗвелпе ҫунса тӗссӗрленнӗ пилотка лартнӑскер, Алексее темле ӗшеннӗ, ывӑннӑ пек курӑнчӗ.
И вся она, в старенькой гимнастерке, с выгоревшей пилоткой на темно-русых гладких волосах, показалась Алексею очень усталой и утомленной.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Кивӗрех пилотка унӑн тураса лартнӑ ҫӳҫӗ ҫинче лапчӑннӑ кукӑль пекрех выртнӑ.
Старенькая пилотка пирожком лежала у нее поверх прически.

Картинӑна ҫыраканӗ ӑна карлӑк ҫине тайӑнса тӑнӑ пек, ирхи шурӑ кӗпепе ӳкернӗ, ҫӳҫӗ ҫинче унӑн пӗр роза чечекӗ.
Живописец представил ее облокоченную на перила, в белом утреннем платье с алой розою в волосах.

VI сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кавалеристсен пек пысӑк ҫӳҫ пайӑрки мар, йӗркеллӗ, тирпейлӗ артиллерист ҫӳҫӗ пайӑрки пулнӑ вӑл.
Не бесшабашный кавалерийский чубчик, а именно приличная, скромная артиллерийская чёлка.

17 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика