Шырав
Шырав ĕçĕ:
Ҫапах та — хӗрарӑм!
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
— Анчах, ҫапах та? — ҫине тӑтӑм эпӗ.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
— Мӗншӗн-ха эсӗ ҫапах та пуҫна пӑркаларӑн?
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Турра шӗкӗр, ҫапах та вӗлереҫҫех иккен ҫынна!
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Эпӗ пур, унран лайӑх ӗҫлетӗп — ҫапах та хам босяк, ӗҫке ернӗскер, ятӑм та урӑхла, ӑраскалӑм та ҫук…А я вот работаю лучше его — однако бродяга и пьяница, и больше нет мне ни звания, ни доли…
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ҫапах та юрӗ ӗнтӗ, эпӗ санран ыррине ҫеҫ курнӑ: эсӗ маншӑн пӗртен пӗр ҫын пултӑн, эпӗ ҫавна нихҫан та манассӑм ҫук.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ҫапах та вӗсем вӑйлӑ ҫынсем пулнӑ, хӑйсене пӗррехинче ҫӗнтернӗ йӑхсемпе виличчен ҫапӑҫма пултарнӑ, анчах та ҫапӑҫура вилме юраман вӗсене, мӗншӗн тесен ҫавнашкал тупа пулнӑ, вилсен-тусан ҫав тупа пурнӑҫран ҫухалать, тесе шутланӑ.
III сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Типет те типет… пӑхатӑп — витӗр курӑнас пек пӗтсе кайнӑ, пӑр катӑкӗ пек кӑвакарнӑ, чӗринче ҫапах юрату ҫунать…Помню, лежит, весь уже прозрачный и голубоватый, как льдинка, а все еще в нем горит любовь…
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Куҫӗсем ҫапах та тӗссӗр: асаилӳ вӗсене чӗртсе яраймарӗ иккен.Ее черные глаза были все-таки тусклы, их не оживило воспоминание.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Ҫапах та, каҫ пулсанах, савни патне, ӑна хӑвӑртрах ыталаса чуптума, тухса вӗҫеттӗм.А как придет ночь, я бежала к тому, кого любила, целоваться с ним.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Калавӗн вӗҫне ҫитеспе вӑл сассине ҫӗклентерсе, такама хӑратас пек калаҫрӗ, ҫапах та ҫав хушӑрах, шикленсе пупленӗ чухнехи пек, хӑюсӑр тухакан сасӑсем те илтӗнчӗҫ.
I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Ҫакна Челкаш каларӗ пулин те, Гаврилӑна ҫапах та ҫын сассине илтни ыррӑнах туйӑнчӗ.Гавриле все-таки было приятно слышать человеческий голос, хоть это и говорил Челкаш.
II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Челкаш, хӑйне хуҫа евӗрлӗ тыткаласа, мӑйӑхӗсене пӗтӗркелесе пычӗ; каччӑ ӑна пӗтӗмпех пӑхӑнма хатӗр пек, анчах, ҫапах та ӑна шанмасӑр, хӑраса пынине палӑртса утрӗ.
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Анчах Семеныч хӑй енне кӑнтарнӑ алла ҫапах та тытса чӑмӑртарӗ.
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Эрех тесен, каҫсах каять, хӑй арӑмӗпе мар, немкӑпа пурӑнать, ятлаҫаканскер, ҫапах тӗлӗнмелле хӑватсем тӑвакан теме пулать ӑна.
Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.
Ҫӑвар ӑшчиккине эрехпе, коньякпа чӳхесе аппаланнӑ вӑл, суракан шӑлне чӗлӗм лаприпе, опийпе, скипидарпа, краҫҫынпа тытса та пӑхнӑ, питҫӑмартине йода сӗрсе лартнӑ, хӑлха шӑтӑкӗсене спиртпа чиксе йӗпетнӗ мамӑкпа питӗрнӗ, ҫаксем ҫапах та е нимте пулӑшман, е ӑша йӗклентернӗ.
Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.
Лойко шартах аяккалла сикрӗ те, хӑйне кӑкӑртан амантнӑ пек, пӗтӗм ҫеҫенхир илтӗнмелле кӑшкӑрса ячӗ, Радда чӗтренсе илчӗ, ҫапах та ӑна палӑртмарӗ.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
— Тата акӑ мӗн калатӑп, Лойко: эсӗ кирек мӗнле авкаланса хӑтлан та, ҫапах эпӗ сана ҫавӑратӑп, эсӗ манӑн пулатӑн.— А еще вот что, Лойко: все равно, как ты ни вертись, я тебя одолею, моим будешь.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Вӑл аҫа ҫапса суранлатнӑ ватӑ юман пек, анчах ҫапах паттӑр та ҫирӗп, хӑй вӑйӗпе мухтанса ларакан ватӑ юман пек туйӑнать.Он был похож на старый дуб, обожженный молнией, но все еще мощный, крепкий и гордый силой своей.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Анчах, асту, ман ирӗке хирӗҫ тӑнӑ ан пул — эпӗ ҫапах та ирӗклӗ ҫын, мӗнле пурӑнас тетӗп, ҫапла пурӑнатӑп! —Но смотри, воле моей не перечь — я свободный человек и буду жить так, как я хочу! —
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.