Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрхенме (тĕпĕ: хӗрхен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Килӗшме пултараймасӑр, хӗрхенме пӗлмесӗр вӑрҫрӗ вӑл казаксен мӑнтӑрлӑхӗпе, вӗсен сутӑнчӑклӑхӗпе, капмар керменӗсен ҫивиттийӗсем айӗнче йӑва ҫавӑрса ҫӗршер ҫул хушши ҫирӗпленнӗ кивӗ йӑла-йӗркесемпе.

Непримиримую, беспощадную войну вел он с казачьей сытостью, с казачьим вероломством, со всем тем нерушимым и косным укладом жизни, который столетиями покоился под крышами осанистых куреней.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эпӗ ун йышши шурӑ питлӗ, шур алӑллӑ яка пырсене хӗрхенме вӗренмен.

У меня к этим белоликим да белоруким жалости не запасено.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Малтанах апла марччӗ, куҫ шӑрҫи тӗлӗнче виҫӗ вӗҫлӗ тимӗр сенӗк кӑваккӑн йӑлтӑртатса кайсан е пуклак шалчан шупка шурӑ вӗҫӗ тӗксӗммӗн ҫиҫни курӑнсан, кашнийӗ, аллапписене хӳтевсӗррӗн куҫӗ патне ҫӗклесе, пичӗпе куҫне картлама пӑхатчӗ; хӗнесе-ватса пӗтернисен ушкӑнӗнчен хӗрхенме тархаслани те, ахлатса йынӑшни те, ятлаҫни те, ҫав тери ыратса кайнӑран ӑшран тӑвӑнса тухакан сасӑпа выльӑхла ӳлесе яни те илтӗнетчӗ.

А сначала каждый закрывал лицо и голову руками, беззащитно поднимая ладони к глазам, когда перед самыми зрачками сине вспыхивали железные жала вил-тройчаток или тускло посверкивала тупая белесая концевина кола; из толпы избиваемых пленных слышались и мольбы о пощаде, и стоны, и ругательства, и нутряной животный рев нестерпимой боли.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казаксем майлах, Петро ҫаратма, пуҫлӑхсене вӑрҫма, тыткӑна лекнӗ ҫынна хӗрхенме хирӗҫ пулмарӗ, анчах ҫав вӑхӑтрах чӗринче хаяр курайманлӑх вӗресе ҫӳрерӗ, ҫапас, вӗлерес килнипе чышкисем ниҫта кайса кӗрейми кӗҫӗтсе чӑмӑртанчӗҫ…

Так же, как и остальные казаки, Петро не прочь был пограбить, поругать начальство, пожалеть пленного, в то время как в душе его припадочно колотилась ненависть и руки корежила судорога от зудящего желания ударить, убить…

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юлашкинчен вӑл Бунчука хӗрхенме ҫеҫ пултарчӗ, тата чӗринчи, тулалла сӑрхӑнса, вӗри юратӑвӑн тарӑн ҫӑл куҫӗ тапса тӑчӗ.

Под конец было лишь сострадание к Бунчуку да бился, просачиваясь наружу, глубинный родник любви.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑйӗн куҫӗсене йӑлтӑртаттарнипе те, кулнипе те ҫакӑн пек чаплӑ та савнӑҫлӑ тӗлпулу вӑхӑтӗнче темӗнле урпа ҫӗмелӗсене хӗрхенме кирлӗ маррине пӗлтересшӗн пулса, Евсей кӑмӑллӑн шӑлне йӗрчӗ те, Артамашова алран тытса, каларӗ:

Стараясь и взглядом и улыбкой показать, что при такой важной встрече не следует жалеть какой-то копенки ячменя, Евсей осклабился и, хватая руку Артамашова, сказал:

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тул ҫутӑлма пуҫласан, ҫынна хӗрхенме пӗлмен Джонси каллех чӳрече шторне хӑпартма хушрӗ.

Как только рассвело, беспощадная Джонси велела снова поднять штору.

Юлашки ҫулҫӑ // Николай Степанов. О. Генри. Юлашки ҫулҫӑ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 113-118 с.

Вӑрмансемпе уй-хирсене тата шурлӑхсене ҫитсе кӗнӗ кӗрхи ҫанталӑк вӗсене, хӗрхенме пӗлмесӗр, ҫул ҫинче канма та памасӑр, ют ҫӗршывалла хӑвалать.

Проходя по лесам, полям и болотам, осень безжалостно гнала их на чужбину, не давая отдыха в пути.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫыр: «хӗрхенме»…

Пиши: «не имеет права себя»…

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Никтинсен ҫемйинче ӑнланупа юрату, пӗр-пӗрне хисеплесси, хӗрхенме пӗлесси, пулӑшу парасси, яваплӑха туясси — тӗп вырӑнта.

Куҫарса пулӑш

Никитинсен ҫемйи – «Ҫемье ҫулталӑкӗ-2019» конкурса хутшӑннӑ // И.ДАНИЛОВА. http://gazeta1931.ru/gazeta/3614-nikitin ... -khutsh-nn

Ҫу уйӑхӗн тӗрӗслевне хатӗрленетчӗҫ, ҫавӑнпа ни хӗрхенме, ни ывӑнма пӗлместчӗҫ.

Готовились к майскому смотру и не знали ни пощады, на устали.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Пире арестлесен, капитан пире каҫарма пулнӑччӗ, ҫавна асра тытса, эпир сирӗнтен пире хӗрхенме — пирӗн пурнӑҫа ҫӑлса хӑварма тархасласа ыйтатпӑр, — терӗ.

— Но, когда мы были арестованы, капитан обещал нам пощаду, и мы смиренно умоляем вас оказать нам великую милость — сохранить нам жизнь.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Тухтӑр ҫак сӑмахсене виртлешнӗ пек хӑйсен пациенчӗсен асапӗпе вилӗмне ҫӑмӑллӑнах пӑхса ирттерсе яракан тухтӑрсем пек хӗрхенме пӗлменле каласа хучӗ.

Доктор проговорил эти слова со зловещей усмешкой, свидетельствующей о бессердечии, свойственном врачам, которые привыкли равнодушно взирать на страдания и смерть своих пациентов.

XXIII. Эмел // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кметпа Цанко ҫак телейсӗре хӗрхенме тархасласа йӑлӑнчӗҫ.

Староста и Цанко умоляли полицейского сжалиться над несчастным.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл аташса кайрӗ, шӑнса кӳтрӗ, ӗшенсе ҫитрӗ; енчен вӗсем христиансем пулсан, ӑна хӗрхенме пултарас шанчӑк пур унӑн.

Он заблудился, замерз и обессилел; если это христиане, есть надежда, что они сжалятся над ним.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Епле вӑл ҫынна вӑхӑтра хӗрхенме пӗлет, ют ҫын хуйхине туйса, епле хута кӗрет; хӑй хуйхине курмасть те, вӑл ӑна, мӗскӗн, мансах каять!

Какая участливая, сердобольная у него душа, как он отзывчив к чужому горю; а своего горя не видит, забывает о нем, бедняга!

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тупата, ҫав хӗрарӑм ним чухлӗ те хӗрхенме пӗлмест пуль ҫав!

Боже мой, неужели эта женщина не знает жалости!

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ырӑ пулӑр-ха, тархасшӑн, хӗрхенме пӗлӗр ӗнтӗ! — тесе кӑшкӑрчӗ телейсӗр ашшӗ, хӗрне ҫупӑрласа тытса.

— Смилуйтесь, господа, пощадите! — кричал несчастный отец, обхватив руками дочь.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗрӳ вӑхӑт иртсе кайнӑ хыҫҫӑн Кирсанов Крюковӑна хӗрхенме ҫеҫ пултарнӑ, пӗртте унтан ытла мар; ӗлӗкхине аса илнипе, хӗрхенсе кӑна, Кирсанов хӑйне ачашшӑн тытма пултарнӑ, — ҫавӑ анчах.

Когда Кирсанов перестал быть юношею, он мог только жалеть Крюкову, не больше; мог быть нежен к ней по воспоминанию, по состраданию — и только.

XVI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вӗсем унпа туслашас пулсан, вара манӑн та вӗсене хӗрхенме сӑлтав пулман пулӗччӗ, вӗсен те: «ах, мӗншӗн арҫын пулса ҫуралман-ши эпӗ!» тесе калас килми пулнӑ пулӗччӗ.

Если бы они подружились с нею, и у меня не было бы причины жалеть их, и у них исчезло бы желание: «Ах, зачем я не родилась мужчиною!»

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех