Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хуторта (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ акӑ мӗн пирки килсеттӗм: хуторта Григорий каллех сан ҫумна ҫыпӑҫать, вӑл киле килсен, иксӗр тӗл пулатӑр текен сӑмах ҫӳрет.

Я вот чего пришла: по хутору идет брехня, будто Григорий опять к тебе прислоняется, будто видаетесь вы с ним, когда приезжает он домой.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сывалас пулсан та, хуторта пурте пӗлӗҫ, пӳрнепе тӗллесе кӑтартӗҫ, пӑрӑнса ҫӳрӗҫ, кулӗҫ…

Все равно, ежли мне лечиться — все в хуторе узнают, указывать будут, отворачиваться, смеяться…

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Митька кайнӑ хыҫҫӑн хуторта пӗр эрне пек ҫакӑн ҫинчен кӑна сӑмах пулчӗ.

После отъезда Митьки с неделю шли по хутору толки.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хуторта вӑрах хӑналанса пурӑнасшӑн-и? — ыйтрӗ Пантелей Прокофьевич вӗсене килӗнчен кӑларса янӑ чух.

Провожая их, Пантелей Прокофьевич спросил: — Долго думаешь прогостить в хуторе?

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Анне каласа пачӗ-ха: хуторта перкелешӳ пуҫлансан, вӑл, пӳлмекрен ҫӗмӗрсе тухса, тӳрех Дон урлӑ ишсе каҫнӑ, терӗ.

Маманя рассказывала: как только застреляли в хуторе, он прямо с стойла переплыл Дон.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Пурте хуторта хӑналанаҫҫӗ.

— Все в хуторе гостюют.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӳллӗ те кӗрнек пӳ-силлӗ Секретев — Краснокутски станицӑри пӗр хуторта ҫуралса ӳснӗ тӗпренхи казак — юланутсене вилсе каясла юратнӑ, лаша ҫинче калама ҫук хӳхӗм ларса ҫӳреме пӗлнӗ, шухӑ та маттур кавалери генералӗ пулнӑ.

Высокий статный Секретев — исконный казак, уроженец одного из хуторов Краснокутской станицы — был страстным любителем верховых лошадей, превосходным наездником, лихим кавалерийским генералом.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑмӑла килентерекен шӑплӑх хуторта вӑрах вӑхӑта пыраймарӗ.

Ласковая тишина недолго стояла над хутором.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗр хуторта ҫемҫе кӑмӑллӑ хӗрарӑмсем конвоирсене сырса илчӗҫ, мӑнаҫ сӑнлӑ кӳпшек карчӑк конвой начальникне хыттӑнах каларӗ:

Сердобольные бабы на одном из хуторов окружили конвойных, и величественная и дородная старуха строго сказала начальнику конвоя:

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Килсемпе урамсене ҫынсемсӗр хӑварса, пурӑнмалли ҫурт-йӗрсене масар ҫинчи пек чӗмсӗр пушӑлӑхпа тултарса, хуторта темле хӑрушӑ мур хӑйӗн тискер урисемпе утса ҫӳренӗ тейӗн.

Словно мор прошел черными стопами по хутору, обезлюдив базы и улицы, пустотой и нежилью наполнив жилые постройки.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хуторта нихҫан пулман вилӗ шӑплӑх тӑни кӑна ытла та тӗлӗнтерет.

Поражало лишь несвойственное хутору великое безмолвие.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

 — Тыла пит шалах кӗрсе кайма кирлӗ мар, хӗрлисене Дон хӗрринчерехри икӗ-виҫӗ хуторта лайӑх кӑна тустармалла та патронсемпе снарячӗсене тытса илмелле, унтан вара тыткӑна илнисемпе пӗрле малтан кайнӑ ҫулпах каялла таврӑнмалла.

— Глубоко в тыл заходить не надо, а над Доном, в двух-трех хуторах тряхнуть их так, чтобы им тошно стало, разжиться патронами и снарядами, захватить пленных и тем же следом — обратно.

LXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ку маншӑн та лӑпкӑрах, атту пушарсем пулкаланӑ хуторта.

Оно и мне так спокойнее, а то ить в хуторе пожары были.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсенчен аякра та мар ҫӳҫесем айне пытанса ларнӑ пулемет заставинчи хӗрлӗармеецсем калаҫнӑ, хуторта ҫын сассисемпе пуртӑсем качлатнӑ сасӑсем янках илтӗнсе тӑнӑ, анчах казаксене шывран нимӗн те курӑнман.

Неподалеку от них переговаривались красноармейцы расположившейся под вербами пулеметной заставы, отчетливо слышались голоса и стук топоров в хуторе, но на воде ничего не было видно.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Пултӑн-и хамӑр хуторта? — ыйтать вӑл.

Спрашивает: — На нашем хуторе был?

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Алимовпа унӑн каварҫисен пӗр пайне, Преображенски станицӑри пӗр хуторта ярса тытса, ревтрибунал приговорӗпе персе вӗлереҫҫӗ.

Алимов и часть его сообщников, захваченные на одном из хуторов Преображенской станицы, были расстреляны по приговору Ревтрибунала.

LVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хуторта шӑпах, пӗр ҫын та курӑнмасть.

В хуторе было тихо, безлюдно.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хуторта иккӗмӗш автансем авӑтса ячӗҫ.

По хутору отголосили вторые кочеты.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Малтанхи аслати кӗмсӗртеткелесе илет, хуторта йывӑҫсен кӳпчеме пуҫланӑ папкисен, ирӗлнӗ хура тӑпран уҫӑ шӑрши сарӑлнӑ.

Погромыхивал первый гром, и благостно, живительно пахло по хутору распускающимися древесными почками, пресным черноземом оттаявшей земли.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий Мелехов хуторта пӗр казака та курмарӗ.

Григорий Мелехов не застал в хуторе никого из казаков.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех