Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӑйӗнчен (тĕпĕ: мӑй) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл Егорушкӑн хӑрах урине ҫирӗппӗн ярса тытнӑ, мӑйӗнчен ҫавӑрса илес тесе, акӑ тепӗр аллине те тӑсрӗ, анчах вӑйлӑ ҫын хӑйне путарассинчен хӑраса та йӗрӗнсе, Егорушка унран хытӑ туртӑнса вӗҫерӗнчӗ те: — Ухмах! Эпӗ сана ак ҫӑвар урлӑ парап! — тесе хучӗ.

Он крепко держал Егорушку за ногу и уж поднял другую руку, чтобы схватить его за шею, но Егорушка с отвращением и со страхом, точно брезгуя и боясь, что силач его утопит, рванулся от него и проговорил: — Дурак! Я тебе в морду дам!

V // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Эсӗ пин ҫул хушши пӑлхарсене утланса ҫӳрерӗн! — Беспортев тӗрӗк ҫурӑмӗ ҫине йӑпӑр-япӑр хӑпарса кайрӗ те ик аллипе мӑйӗнчен ыталаса илчӗ.

Ты тысячу лет ездил верхом на болгарах! — И, проворно вскочив на спину турку, Беспортев охватил руками его шею.

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кам унта? — тесе ыйтрӗ вӑл, хресченле тумланнӑ Огнянова ҫийӗнчех паллаймасӑр, кӑшт тӑрсанах вара ун мӑйӗнчен уртӑнчӗ.

— Кто там? — спросил он, не сразу узнав Огнянова, переодетого крестьянином, но мгновение спустя бросился ему на шею.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Бӑрзобегунек ларнӑ ҫӗртен сиксе тӑчӗ те, хайхи ал ҫаккине мӑйӗнчен яваклантарса, аллине ҫакнӑ пек туса ячӗ.

Бырзобегунек вскочил, накинул на шею перевязь и просунул в нее руку.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сылтӑм аллине хутлатса, шур тутӑрпа ҫакӑмласа ҫыхнӑ, тутӑрне мӑйӗнчен ҫакса янӑ.

Правая рука его была согнута и висела на перевязи из белого платка, узлом завязанного на шее.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада ӑна мӑйӗнчен уртӑнчӗ.

Рада бросилась ему на шею.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл ӑна ача пек мӑйӗнчен ярса илчӗ те куҫӗнчен пӑхрӗ.

И она с детской непосредственностью бросилась ему на шею и ласково заглянула в глаза.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл мана эпӗ ӑна килӗшме пуҫлани ҫинчен каласанах, эпӗ питӗ савӑнса кайрӑм, манӑн ӑна мӑйӗнчен ыталаса илес килчӗ, анчах эпӗ хӑяймарӑм, чарӑнса тӑтӑм.

Как он это сказал, что я стала ему нравиться, я так обрадовалась, что хотела к нему на шею броситься, да не посмела, остановилась.

XIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вӑл хыҫалалла ҫаврӑнчӗ — Вера Павловна тӳрех унӑн мӑйӗнчен уртӑнчӗ, ыталаса илсе, хыттӑн чуптурӗ.

Он обернулся — Вера Павловна бросилась ему на шею, обняла, крепко поцеловала.

II. Ухмахла ӗҫе пӗрремӗш хут йӗрлени // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Чӗлпӗрне хытӑ туртса тӑнӑ май, Давыдов ӑна пурҫӑн пек ҫутӑ та ӑшӑ мӑйӗнчен ачашлать, тусӗмлӗн, ҫынсем хӑйне хирӗҫ чӗнессе кӗтет.

Давыдов, сдерживая коня туго натянутыми поводьями, гладил его шелковистую, теплую шею, терпеливо ждал ответа.

XIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Кун хыҫҫӑн Суламифь телейӗ тулнипе тӗттӗмре кулса илнӗ те: — Ыйтатӑп санран, — аллисемпе мӑйӗнчен яваласа лартса, хӑлхинчен пӑшӑлтатнӑ патшана, — ир килсе ҫитсен, пӗрле кайӑпӑр лере… иҫӗм пахчине…

Тогда Суламифь улыбнулась в темноте от счастья и, обвив царя руками, прошептала ему на ухо: — Прошу тебя, когда наступит утро, пойдем вместе туда… на виноградник…

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Ҫакӑн пек пӑтӑрмах тапратса янине мӗн тесе шутламалла-ха ӗнтӗ, граждансем: кӗлетсен ҫӑрисене ҫапса ҫӗмӗрсе пӗтертӗр, мана хӗнесе тӑкрӑр, Разметнова вара малтан ҫыхса пӑрахрӑр, подвала хупса лартрӑр, унтан ял Советне илсе кайрӑр та, ҫула май ун мӑйӗнчен хӗрес ҫакса яма хӑтланса пытӑр.

Как считать, граждане, такое выступление, когда замки с амбаров посбивали, меня избили, а Размётнова сначала связали, посадили в подвал, а потом повели в сельсовет и по пути на него хотели крест надеть?

35-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫурма ҫара кӑкӑрӗсене уйӑрса, мӑйӗнчен унӑн сӑваплӑ ылтӑн уреус уртӑнса тӑнӑ.

Золотой священный уреус спускался у нее от шеи вниз, разделяя полуобнаженные груди.

X сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Ульяна кинеми мӑйӗнчен пуснӑ пекех ҫухӑрать:

Бабка Ульяна и орет как резаная:

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Сулахай аллипе вӑл Яков Лукича тумтир ҫинчи пиҫиххинчен ярса тытрӗ, сылтӑммипе Половцева мӑйӗнчен ҫавӑрса илчӗ.

Левой рукой он хватает Якова Лукича за кушак, правой — охватывает шею Половцева.

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Юбкине силлекелесе, вӑл аллине картлашка умӗнче тапкаланса выртакан пуҫсӑр хур ами патнелле тӑсрӗ, анчах ҫав хушӑра крыльца таврашӗнче ҫаврӑнкаласа ҫӳрекен сарӑ вӗшле йытӑ аҫи хур мӑйӗнчен палкасах юн тапса юхнине асӑрхарӗ те, ҫурӑмӗ ҫинчи шӑртне чашӑлах тӑратса, сасартӑк сиксе ӳкрӗ.

Обметая юбку, она потянулась было к обезглавленной, бившейся у порожков гусыне, но желтый борзой кобель, крутившийся возле крыльца, увидев цевкой бившую из гусиной шеи кровь, вдруг прыгнул, вздыбив на спине шерсть.

11-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Ку хур ами халь колхозӑн!.. — кӑшкӑрса пӑрахрӗ Демка, хурӑн вӑрӑм мӑйӗнчен ярса илсе.

— Колхозная теперича гусыня!.. — заорал Демка, ухватясь за вытянутую гусиную шею.

11-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӑюллӑн ҫӳре! — васкавлӑн ӑнлантарса парать ӑна Коновалов, хӑй ҫаплах алӑк патӗнче, аллисене сарса ямасӑр, хӗре мӑйӗнчен, пилӗкӗнчен ыталаса тӑрать.

Ходи смело! — торопливо изъяснялся перед ней Коновалов, всё еще стоя у порога и не разводя своих рук, обнявших ее шею и талию.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Кузьма Егорыч Стукотей патне пырса тӑрать, ӑна мӑйӗнчен тытса пӗкӗрӗлтерсе хурать те унӑн кӑкӑр шӑмми айӗнчен чышкипе пусать.

Кузьма Егоров подходит к Стукотею, нагинает его и давит ему кулаком под ложечку.

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

— Гоп-гоп, эгой, — тесе ачашшӑн кӑшкӑрса ячӗ вӗсене Макар; хӑйӗн юратнӑ хура утне мӑйӗнчен ывӑҫ тупанӗпе лӑп-лӑп ҫапкаларӗ те: — ҫывӑрма вӑхӑт ҫитнӗ! — терӗ мана.

— Гоп, гоп, эгой! — крикнул им ласково Макар и, похлопав ладонью шею своего любимого вороного коня, сказал, обращаясь ко мне: — Спать пора! —

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех