Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ромашова (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ромашова кӗтсе илеймерӗмӗр эпир, вара Петя ҫак «кивӗ тӗнчере» пӗччен пулса пӑхасшӑн иккенне курса, эпӗ хам малтан тухса кайрӑм.

Мы не дождались Ромашова, и я ушла первая, потому что видела, что Пете хочется побыть одному в этом «старом мире».

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӑнтӑрлаччен эпир Ромашова кӗтрӗмӗр.

Мы ждали Ромашова до полудня.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Саня Ромашова: «Манӑн санран хӑрас пулатчӗ тесе шухӑшлаттӑм-ха эпӗ» тесен, Ромашов кулса кӑна янӑ, ку чӑн та кулӑшла пулнӑ ӗнтӗ — ӑвӑс катипе минутсеренех нимӗҫсем ҫитме пултарнӑ-ҫке.

Когда Саня сказал: «А я думал, что мне придётся тебя опасаться», Ромашов только засмеялся в ответ, и это действительно было смешно — каждую минуту в рощице могли появиться немцы.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах Саньӑн питӗнчи суранӗ уҫӑлнӑ, сасартӑк вӗри чирпе аптранӑ, хай ҫаплах Ромашова: «Пӑрахса кай мана, пӗтетӗн!» тесе ӳкӗтленӗ.

Но у Сани открылась рана на лице, температура поднялась, он всё говорил Ромашову: «Брось меня, пропадёшь!»

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан вара пӗр ӗннӗ питлӗ лейтенант Ромашова пулӑшма тытӑнать, Саньӑна шурлӑх урлӑ ҫӗклесе каҫараҫҫӗ те, вӗсем вара иккӗшӗ пӗр пӗчӗккӗ кӑна йӗпе авӑс катинче чарӑнаҫҫӗ.

Потом один лейтенант с обожжённым лицом помог Ромашову перетащить его через болото, и они остались вдвоём в маленькой мокрой осиновой роще.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав каҫхине Ромашова салтӑнтарса тумлантаракан Варя каланӑччӗ ҫав, унӑн сулахай енче темле пиҫнӗ вырӑн пур тесе, ҫавах пулмалла ӗнтӗ вӑл «хӑмӑррӑн курӑнать» текенни.

Варя, которая в ту ночь раздевала и одевала Ромашова, говорила, что у него левая сторона обожжена; должно быть, это и было то, что он назвал «буреет».

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кофе ӗҫрӗмӗр — хамӑр киле ҫитсенех питӗ вырӑнлӑччӗ-ха ку, Ромашова эпир Розалия Наумовнӑна патӑмӑр та, кухньӑна кӗрсе, шуйттансем пек, вараланса пӗтнӗскерсем, сӑнран кайнӑскерсем, крават ҫине ӳкрӗмӗр.

Кофе — это было очень кстати, когда мы доплелись и, сдав Ромашова Розалии Наумовне, повалились в кухне на кровать, грязные и растрёпанные, как черти.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир малта утрӑмӑр, Машӑпа тепӗр хӗрарӑм пирӗн хыҫран Ромашова ҫавӑтса пыратчӗҫ.

Мы шли, а Маша с какой-то женщиной волокли за нами Ромашова.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халь те тавҫӑрса илейместӗп, мӗншӗн эпӗ Ромашова — вӑлччӗ-ха ку, — больницӑна ӑсаттармарӑм.

До сих пор не понимаю, почему я не позволила отправить Ромашова — это был он — в больницу.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫитӗ ӗнтӗ, чӑнах-и вара эс калани? — терӗм эпӗ сасартӑк Ромашова куҫран пӑхса, ҫав вӑхӑтрах кӑна мана хама юратакан ҫын калать-ҫке, тесе шухӑшласа илтӗм, унӑн пӗтӗм ӗмӗчӗ те Саньӑна мӗнле шанчӑклӑрах вӗлерме пулать тени кӑна вӗт!

Да полно, а правда ли это? — вдруг сказала я, взглянув на Ромашова и подумав, что ведь это же он… он, который любит меня и, должно быть, только и мечтает, как бы вернее погубить Саню!

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав самантра эпӗ Николай Антонович мӗншӗн экспедицие путарса лартасшӑн тертленсе ҫӳрени ҫинчен те шухӑшларӑм, Ромашова тата мӗн кирлӗ пулнӑ-ши, каллех ӑна сутмашкӑн.

Я не подумала в эту минуту ни о том, почему Николай Антоныч так хлопочет, чтобы розыски провалились, ни о том, что же заставило Ромашова снова выдать его.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку шухӑш тӗлӗнмеллеччӗ, Ромашова мӗн ачаран пӗлсе тӑраканшӑн чӑн шухӑшчӗ вара.

Это была очень странная мысль, но вполне реальная для того, кто с детских лет знал Ромашова.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашова, Николай Антоныча итленӗ май, пирӗн ҫине пӑшӑрханса пӑхса илчӗ — сасартӑк хайхискер пур шухӑшсен хушшинчен пӗр шухӑш, мана хӑй патне пырасса кӗтсе, майӗпен пӗр хӗррине кайса тӑчӗ!

Ромашка, слушая Николая Антоныча, посмотрел на нас с беспокойством — и вдруг одна мысль медленно прошла среди других и как будто остановилась в стороне, дожидаясь, когда я подойду к ней поближе.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫав Ромашова ним чухлӗ те кӑмӑлламасть вӑл.

 — Не хочет она за этого Ромашова.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халӗ вӑл эпӗ Ромашова тӗрӗс янахланӑ тесе шутлать иккен.

а теперь считает, что я правильно дал Ромашову в морду.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тен, пирӗн халӗ Жукова, Ромашова чӗнсе илмелле пулать?

Может быть, мы пригласим теперь Жукова или Ромашова?

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку тӗлӗшпе Ромашова укҫа тӳлесех тара тытнине вара лайӑхах пӗлетӗп.

Факт тот, что для этой цели он нанял Ромашова.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашова эпӗ сутӑнчӑк тесе шутлатӑп, ку сӑмаха вара кирек ӑҫта та тӳрре кӑларма пултаратӑп.

 — Я считаю Ромашова подлецом и могу доказать это когда угодно.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эпӗ Ромашова хамӑн юлташ тесе шутламастӑп.

— Во-первых, я не считаю Ромашова своим товарищем.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Григорьев, Ромашова хӗнени ҫинчен каласа пар-ха.

— Скажи, Григорьев: вот ты дико избил Ромашова.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех