Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ленинградран (тĕпĕ: Ленинград) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗрре, чылай кунсем иртсе малашне кӗтме те вӑй пӗтсе ҫитнӗ хыҫҫӑн, амӑшӗ, ывӑлӗнчен те каях мар хумханса, пӳрте кӗчӗ те: — Ленинградран почта килчӗ!!! — терӗ.

Много дней спустя, когда ожидание становилось уже невыносимым, мать, волнуясь не меньше сына, крикнула, входя в комнату: — Почта из Ленинграда!!!

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Анчах яла пырса Ленинградран килнӗ ача ҫуртӗнчи чирлӗ ачасене вӑй ҫитнӗ таран пулӑшма ыйтсан, Настя вӗсене хӑйӗн сиплӗ ҫырлине пӗтӗмпех панӑ.

Но когда из детдома эвакуированных ленинградских детей обратились в село за посильной помощью детям, Настя отдала им всю свою целебную ягоду.

XII // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Пӗрремӗш кварталта эпир Ленинградран хӑшпӗр япаласем илкеленӗччӗ, анчах ӗнтӗ текех пӗрремӗш квартал мар.

В первом квартале мы кое-что получали из Ленинграда, но теперь же вам не первый квартал?

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ленинградран эпир Кубане лекрӗмӗр, Николай Петровича политпай начальникне лартрӗҫ.

А из Ленинграда мы попали прямо на Кубань, назначили Николая Петровича начальником политотдела.

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Володя хулпуҫҫипе, чавсипе тачӑ ҫыпҫӑнса тӑнӑ кӳршине туйса, яланах ҫакнашкал каҫсем пулччӗр, ачасен ҫак телейне, ҫак чечексене никам та туртса ан илтӗр, ҫак пионерсен костерӗн савӑнӑҫлӑ явӑнакан ҫулӑмне ан сӳнтерччӗр тесе, хӑйӗн кӗске пурнӑҫне панӑ Павлик Морозов пурӑнакан инҫетри Уралтан, Ленинградран, Якутинчен, Мурманскран, Мускавран килнӗ тантӑшӗсен, юлташӗсен янӑравлӑ та савӑнӑҫлӑ сассисем ҫумне хутшӑнса, вӑл пӗтӗм вӑй-халӗпе «урра» кӑшкӑрса ячӗ.

Плечом и локтем ощущая тесно прижавшегося соседа, он слил свое неистовое «ура» со звонкими, радостными возгласами своих сверстников и товарищей из Ленинграда, Якутии, Мурманска, Москвы и далекого Урала, где жил Павлик Морозов, отдавший свою короткую жизнь за то, чтобы на земле всегда были такие вечера, чтоб никто не смел отнять у детства это счастье, эти цветы и загасить ликующее пламя пионерского костра…

Вуннӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Малалла — пӗр шур калпак хыҫҫӑн тепри, картлашка хыҫҫӑн картлашка хӑпарнӑ пек — пуҫ пусми хӑпарса, Ленинградран килнӗ, лагерьти чи лайӑх художникӗн, сылтӑм флангра тӑракан Андрей Качалинӑн шурӑ пуҫӗпе пӗтет.

А дальше — одна белая шапочка за другой, как ступенька за ступенькой — вздымалась лесенка голов, оканчивавшаяся белесой головой правофлангового Андрея Качалина — ленинградца, лучшего художника в лагере.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хӑв тата Ленинградран никама та кӗтместӗн-и эсӗ, ӗлӗкхи арӑм пекки килмест-и?

Ты из Ленинграда никого не ждешь к себе, вроде прежней жены?

XXIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

16-мӗш числара вара, шкулта, питӗ нумаййӑн пырса тулнӑ колхозниксем умӗнче, Давыдов ӑна хӑй Ленинградран илсе килнӗ инструменчӗсене парнелерӗ тата ҫакӑн пек сӑмах каларӗ:

А 16-го вечером в школе Давыдов, при большом стечении колхозников, премировал его своими, привезенными из Ленинграда, инструментами и держал такую речь:

26-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Паян эпӗ Ленинградран посылка илтӗм.

— Получил я сегодня посылку из Ленинграда…

15-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Анчах тӗп багажӗ Ленинградран илсе тухнӑ пурлӑхӗ — отверткӑсем, плоскогубцӑсем, рашпиль, крейцмессель, кронциркуль, шведски ҫӑраҫҫи тата ытти ҫавӑн йышши кӗтӗр-катӑр инструментсем.

Но основной багаж его это — отвертки, плоскогубцы, рашпиль, крейцмейсель, кронциркуль, шведский ключ и прочий немудрый инструмент, принадлежащий ему и захваченный из Ленинграда.

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ленинградран эвакуаци йӗркипе тухса кайма ӑна пӗрре мар сӗннӗ, анчах вӑл килӗшмен.

Ему неоднократно предлагали эвакуироваться из Ленинграда, но он не хотел.

Вӑтӑр иккӗмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Акӑ Ленинградран килнисем валли уҫнӑ больница — дежурнӑй сестра мана ҫак больницӑра ӗнтӗ виҫӗ уйӑхранпа Ленинградран килнисенчен пӗри те ҫукки ҫинчен тӗплӗн каласа парать.

Вот и больница для ленинградцев — дежурная сестра обстоятельно объясняет мне, что прошло уже три месяца, как в больнице нет ни одного ленинградца.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах унта Катя эвакопунктра пулни ҫинчен кӑна пӗлтерчӗҫ, ӑна Ленинградран пынӑ чирлисен больницине янӑ.

Но там только написано, что она прошла через эвакопункт и отправлена в больницу для ленинградцев.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хваттерӗ питӗрӗнчӗк пулнӑ унӑн, вара вӑл хам телефонпа калаҫас умӗн икӗ минут маларах ҫеҫ хваттерне кӗнӗ, унта та пулин Ленинградран нумайлӑха тухса каяс майпа кӑна.

Квартира была запечатана, и он распечатал её и зашёл к себе две минуты назад, и то лишь потому, что надолго уезжает из Ленинграда.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Эпӗ — пурин пекех» тесе ҫыратчӗ мана Катя Ленинградран.

«Я — как все», — писала мне Катя из Ленинграда.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӗрӗх пӗрмӗш ҫулхи тискер хӗл пулман-им ара, вилекен ачасене турттаракан эшелонсем, тӑван ҫӗршывра нумай хуласенче юри Ленинградран пынӑ чирлӗ ҫынсемшӗн больницӑсем пулман-им ара?

Как будто не было страшной зимы сорок первого года, эшелонов с умирающими мальчиками, специальных больниц для ленинградцев во многих городах Союза.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мана канцелярине ячӗҫ те, унта пӗр ватӑ машинистка, шӑлтах Даша инке пекскер, Катьӑн сывлӑхӗ ытла начаррине пула, ӑна Трофимова доктор Ленинградран эвакуаципе тухса кайма пулӑшрӗ, терӗ.

Меня отослали в канцелярию, и старая машинистка, чем-то напомнившая мне тётю Дашу, сказала, что Катя была очень плоха и доктор Трофимова помогла ей эвакуироваться из Ленинграда.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Госпитальте хӑйсен ирӗкӗпе укҫасӑр-мӗнсӗр ӗҫлесе пире пӑхакан хӗрарӑмсем пурччӗ, ҫавсенчен пӗри мана: станцире Ленинградран килнӗ ремесленниксемпе спецшкол ачисен эшелонне куртӑм, тесе каласа пачӗ.

Одна из общественниц — так называли в госпитале женщин, которые добровольно и бесплатно ухаживали за нами, — рассказала, как она встречала на станции ленинградский эшелон с ремесленниками и учащимися спецшкол.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

1942-мӗш ҫулхи январьте мана Ленинградран илсе кайрӗҫ.

В январе 1942 года меня увезли из Ленинграда.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ахальтен мар вӑл мана Ленинградран тухса кай тесе калаҫтарми те пулчӗ…

Недаром он совершенно перестал уговаривать меня уехать из Ленинграда…

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех