Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Килте сăмах пирĕн базăра пур.
Килте (тĕпĕ: килте) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Килте ҫеҫ мар, вӑл каланине пӗтӗм хула итлетчӗ.

Не только дома, но и во всём городе прислушивались к её словам.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир килте шур ҫырлинчен тунӑ ҫав тери тутлӑ эрех ӗҫме пуҫларӑмӑр.

Мы принялись за очень вкусное самодельное вино из морошки.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Килте кам та пулин пур-и?

— Дома кто-нибудь?

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Килте те, хулара та ҫук.

— Дома нету и в городе.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Килте ҫук-и?

— Нету дома?

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч килте ҫукчӗ ӗнтӗ, вӑл больницӑна кайнӑ иккен.

Николая Антоныча уже не было, он уехал в больницу.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах эпӗ хӑнана маар — тӑшмана; килте кӑмака хыҫӗнче ларса маар — ирӗклӗ ҫул юппинче те сӗм вӑрманта; хӗрарӑм элекӗпе мар — пурттӑршшипе те кистенпе вӗлернӗ, — терӗ Хлопуша.

Но я губил супротивника, а не гостя; на вольном перепутье, да в темном лесу, не дома, сидя за печью; кистенем и обухом, а не бабьим наговором.

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ улттӑмӗш урока кӗмерӗм — ку, паллах ӗнтӗ, айванлӑх, мӗншӗн тесен Лихо уроксем хыҫӗнчен килте ҫырнӑ сочиненисене салатса парасшӑнччӗ.

Я удрал с шестого урока, — это было — глуп, потому что Лихо обещал после занятий раздать домашние сочинения.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Марья Васильевна та, карчӑк та килте ҫук.

Никого не было — ни Марьи Васильевны, ни старушки.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан Энска Николай Антоныч килсе ҫитет, килте ҫӗнӗ сӑмахсем хутшӑнаҫҫӗ: «Нимӗнле шанчӑк та ҫук».

Потом в Энск приехал Николай Антоныч, и в доме появились новые слова: «Никакой надежды».

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Энскра чухне, Гаер Кули хамӑр килте хуҫа пулса тӑрсан, пире йӑмӑкӑмпа иксӗмӗре ӑна «атте» тесе чӗнме хушсан, манӑн хамӑн та киле таврӑнас килместчӗ.

В Энске мне не хотелось возвращаться домой, когда Гаер Кулий стал у нас полным хозяином и мы с сестрой должны были называть его «папа».

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫумри ҫырма хуралса каять, унтан, ҫыранӗсенчен тухса, хула ҫинелле хускалать; Сивӗ хура хумсем Палан пичейпе арӑмӗ пурӑнакан пӗчӗк ҫурта ӳпӗнтерсе янӑ Хӑйсем, шереметсем, ун чух килте пулман, мӗнпур пеккине, ӗмӗр тӑршшӗпе перекетленӗ пурлӑха, урнӑ ҫырма шӑлса каять.

Река почернела, вспухла и двинулась на городок, Холодные черные волны разрушили домик, в котором жили Брат Указательный и его жена, Их не было в тот час дома, и все, что было скоплено за жизнь, все унесла злая река.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Килте, пӗтӗм пӳлӗме ян ярса, приёмник юрлать, ӑна эп яла каяс умӗн аттене патӑм.

Дома у нас на всю комнату пел приемник, который я перед отъездом подарила отцу.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Юлашки кунсенче эпӗ килте пуларах патӑм, ӗлӗкрех асӑрхаман япаласене асӑрха пуҫларӑм.

Я эти дни подолгу бывала дома и узнала о некоторых вещах, которых прежде не замечала.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Вӑл килте, анчах чирлӗ выртать.

— Он у себя, только больной лежит.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Малти пӳлӗме Расщепей тухрӗ, унӑн ҫинче шерепеллӗ килте тӑхӑнмалли ҫемҫе пижама.

В переднюю вышел Расщепей в мягкой домашней пижаме со шнурами.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Килте ман пирки сахал мар пӑшӑрханнӑ пулас, пӳрте кӗнӗ-кӗменех анне: — Ытла кая юлса ҫӳретӗн, пике! — тесе, вӑрҫса пӑрахрӗ!

Дома, должно быть, очень беспокоились, потому что, как только я вошла, мать поругала: — Поздно гуляешь, барыня!

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Килте никам та ҫук, пурте хӑнана кайнӑ.

Дома у нас никого не было, наши ушли в гости.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Килте эп чи асли шутланнӑ, Людмила аппа вунтӑххӑр тултарнӑ, Георгий пичче вунулттӑра пулнӑ, урӑх ача-пӑча кӗтмен — ҫав вӑхӑтра эпӗ ҫуралнӑ.

Я росла последышком, старшей сестре, Людмиле, было уже девятнадцать лет, брату Георгию пошел шестнадцатый, детей уже не ждали, и тут родилась я.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ ҫакна ӗнтӗ тахҫанах хӑнӑхнӑ, ҫавӑн пекех, хамӑр килте те манран хуйхине те курман, савӑнӑҫне те пӗлмен.

Я давно к этому привыкла, как свыклась с тем, что и дома у нас я никому ни особого горя, ни шибко большой радости не доставляла.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех