Чӑваш чӗлхи корпусӗ

«Ал ӗҫ тума ларатӑп та пӗтермесӗр те чун канмасть тепӗр чухне», – мӗнле хавхаланупа тӑрӑшнине каласа парать хастар.

Куҫарса пулӑш

«Мӗншӗн маларах вӑхӑт тупайман-ши?» // ЛЮБОВЬ СЕМЕНОВА. «Тӑван Ен», 19-20№, 2016.03.18-24

«Мӗншӗн маларах ал ӗҫ тумашкӑн вӑхӑт тупайман-ши эпӗ», – ӳкӗнсех калаҫать вӑл халӗ.

Куҫарса пулӑш

«Мӗншӗн маларах вӑхӑт тупайман-ши?» // ЛЮБОВЬ СЕМЕНОВА. «Тӑван Ен», 19-20№, 2016.03.18-24

Малтанхи ҫулсенче пурнӑҫ ыйтнипе кӑна, калӑпӑр, ывӑл-хӗрне чӑлха-нуски кирлӗ, ал ӗҫ тукаланӑ пулсан юлашки 5-6 ҫулта аллинчен йӗппе ҫип пачах та пӑрахмасть.

Куҫарса пулӑш

«Мӗншӗн маларах вӑхӑт тупайман-ши?» // ЛЮБОВЬ СЕМЕНОВА. «Тӑван Ен», 19-20№, 2016.03.18-24

Вӗри апат тытмалли ал шӑллисем ҫӗлеттӗм.

Это было настоящее счастье!

Юрату та, курайманлӑх та - ташӑра // Татьяна НАУМОВА. «Чӑваш хӗрарӑмӗ», 2016.03.12, 9№

Вӑрнар паттӑрӗсем Ҫӑварни уявланӑ май кире пуканӗ йӑтса, вӗрен туртса, ал вӑйӗ виҫсе тупӑшма кӑмӑл тунӑ.

Куҫарса пулӑш

Эх, Ҫӑварни, ҫу эрни... // Татьяна НИКОЛАЕВА. «Чӑваш хӗрарӑмӗ», 2016.03.12, 9№

Ҫак сӑнарсене ку тӑрӑхри хастар вулакансемпе ал ӑстисем хатӗрлеме пулӑшнӑ.

Куҫарса пулӑш

Ҫын ӗҫпе илемлӗ // Глафира ГРИГОРЬЕВА. «Чӑваш хӗрарӑмӗ», 2016.03.12, 9№

Курав тӗрлӗ пайран тӑрать, пӗринче - ял ҫыннин кил-ҫуртӗнчи хатӗр-хӗтӗр, ал ӑстисем.

Куҫарса пулӑш

Ҫын ӗҫпе илемлӗ // Глафира ГРИГОРЬЕВА. «Чӑваш хӗрарӑмӗ», 2016.03.12, 9№

Хӗрарӑмсем те ал вӑйне виҫсе тупӑшрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Ална пар, хаваслӑ Ҫуркунне! // А.ЕФРЕМОВА. «Каҫал Ен», 2016, пуш, 11

Вӑрнар пӑхаттирӗсем вара кире пуканӗ йӑтнӑ, вӗрен туртнӑ тата ал вӑйне виҫнӗ.

Куҫарса пулӑш

Эй, Çăварни, Çăварни, килсе çитрĕ уяв эрни! // Андрей МИХАЙЛОВ. «Хыпар», 2016, пуш, 11; 32№

Пахчаҫимӗҫ, чечек ҫитӗнтерекен, хурт-хӑмӑрҫӑ ӑсталӑхне вӗрентеҫҫӗ: хӗрарӑмсене - ал ӗҫне, арҫынсене - карҫинкка ҫыхма, атӑ-пушмак юсама.

Куҫарса пулӑш

Сусăр пулсан та хевтесĕр мар // Валентина СМИРНОВА. «Хыпар», 2016, пуш, 10; 31№

Кунсӑр пуҫне тата клуб ал ӗҫ тӑвакан хӗрарӑмсем валли хӑйне евӗрлӗ киленӗҫ вырӑнӗ пулса тӑнӑ.

Куҫарса пулӑш

Купăсçа ĕçе йышăннă клуб хупă пулĕ-и? // ЛЮБОВЬ МАН. «Тӑван Ен», 15-16№, 2016.03.02-10

Бӑрзобегунек ларнӑ ҫӗртен сиксе тӑчӗ те, хайхи ал ҫаккине мӑйӗнчен яваклантарса, аллине ҫакнӑ пек туса ячӗ.

Бырзобегунек вскочил, накинул на шею перевязь и просунул в нее руку.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Хӑҫан тупрӑн вара ку япалана? — Бӑрзобегунек сасӑпах ыйтрӗ тухтӑртан, жилечӗ айӗнчен йӑлтӑр-ялтӑр курӑнакан кинжал туртса кӑларса, вӑл ӑна ҫӳлелле ывӑтса ал вӗҫҫӗн тытрӗ.

— Ас каких пор у тебя эта штучка? — громко спросил доктора Бырзобегунек, вытащив у него из-под жилета блестящий кинжал и размахивая им.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Киле чупса кайрӑм та кантура шал енчен питӗрсе илтӗм, хӗрлӗ сургучне сыхланса кӑна хӑйпӑтрӑм, кампиртӗнче мӗн пуррине кӑларса илтӗм, унта урӑх хаҫат чикрӗм, ал айне ҫакланнӑ пӗлтерӗве чиксе хутӑм.

Побежал домой, заперся в конторе, осторожно подрезал красный сургуч, вынул то, что лежало в конверте, и вложил туда другую газету и объявление, — первое, что попалось под руку.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав чаплӑ иккуна Иваницӑн мӑн аслашшӗ Арсений хаджи пуп ӳкернӗ пулать имӗш, ӳкерессе те ал пӳрнипе мар иккен, ура пӳрнисемпе ӳкернӗ тесе мухтанса калать Иваница карчӑк.

Бабка Иваница с гордостью рассказывала, что эту замечательную икону писал ее прадед, отец хаджи Арсений, причем — не рукой, а ногой,

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эпӗ вара хам ал айне лекнӗ япалана ярса тытатӑп та, — отставкӑри студентӑн ҫырӑвне куҫарса ҫырнӑ хыҫҫӑн эпӗ ирхи апат тума ларнӑччӗ те, алӑ айне салфетка лекрӗ, — ҫапла, эпӗ салфеткӑна ярса тытатӑп та ун ҫӑварне персе чикетӗп:

Но я торопливо хватаю первое, удобное для моей цели, что попалось мне под руку, — попалась салфетка, потому что переписав письмо отставного студента, сел завтракать, — итак, я схватываю салфетку и затыкаю ему рот:

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эпӗ никам патне те ҫӳреместӗп, темелле: ал ҫитмест, юлхав.

Я почти ни у кого не бываю: некогда, лень.

VII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ачасене «уйӑх патне ал ҫитмест» тесе ӗнентерекен ҫынсем тӗрӗс каланӑ пирки нимӗн иккӗленмелли те ҫук ӗнтӗ; паллах, Б. г-жа ҫав ҫынсем пекех тӗрӗс калайман ӗнтӗ.

Разумеется, г-жа Б. не была права в том безусловном смысле, в каком правы люди, доказывающие ребятишкам, что месяца нельзя достать рукою.

XIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка ытларах хӑйӗн ал ӗҫӗ ҫине пӑхать; Лопухов ытларах сигара ҫине пӑхать.

Верочка больше смотрела на свое вязанье; Лопухов больше смотрел на сигару.

VIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Шутласа кӑлартӑм вара: виҫӗ кӗренкеллӗ кире пуканне ал шӑллипе чӗркерӗм те, Поликарп кил картине йӑпшӑнса кӗтӗм, вӑл ан илттӗр тесе, ҫаруран утрӑм, вара, вӑл уссине пӗтӗркеленӗ вӑхӑтра, эпӗ ӑна ӗнсерен пӗтӗм вӑйпа шаплаттартӑм.

И придумал: обернул трехфунтовую гирьку полотенцем, прокрался к Поликарпу на баз, шел босиком, чтобы он не услыхал, и, пока он усы крутил, я его и тяпнул в затылок со всей мочи.

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.