Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тӑр сăмах пирĕн базăра пур.
Тӑр (тĕпĕ: тӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пристав сӑмси шӑтӑкӗсенчен тӗтӗм кӑларса «Н-нуссс!» — терӗ те, хӑлхасене янӑратса ямаллах пӗтӗм пырӗпе: — Тӑр, ирсӗр, сан умӑнта офицер пур чух! — тесе кӑшкӑрчӗ.

Пристав пустил из ноздрей дым, произнес вместе с дымом: «Н-нусс» — и вдруг заорал во всю глотку так, что зазвенело в ушах: — Встань, мерзавец, когда находишься в присутствии офицера!

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тӑр уҫӑ кӑнтӑрла урам тӑрӑх утса пынӑшӑн вӑл питех те пӑшӑрханнӑ, вӑл никам ҫине пӑхмасӑр тӳп-тӳрӗ утса пынӑ.

Было заметно, что ему очень совестно идти среди бела дня по мостовой в таком виде, он старался не смотреть по сторонам.

XXI. Тупата // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кунта тӑр кӑнтӑрла тӗлӗнче те сулхӑн пулнӑ.

Здесь даже в самый яркий полдень была сумрачная прохлада.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

«Халех пурне те пӗлсе ҫитӗн, сыхланса кӑна тӑр».

«Сейчас всё узнаешь, но будь осторожен».

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑрҫӑ мар, чакса пыни, мӗншӗн тесен чакса пыман пулсан вӑл нихҫан та ман пистолетпа хутӑмсене вӑрлама хӑяйман пулӗччӗ, вӑрманта та тӑр пӗччен мана пӑрахса хӑварман пулӗччӗ.

Не война, а отступление, потому что, если бы не отступление, он никогда не решился бы украсть у меня пистолет и бумаги и бросить меня в лесу одного.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Ҫапла вара эсӗ, Катя, асӑнтах тытса тӑр, эсӗ ирӗкре, тивӗҫлӗх сӑмахӗ кирлӗ мар», — тесе ҫырнӑччӗ эпӗ, Катьӑна хампа юнашарах пек туйса.

«Так что всё-таки помни, — так я писал Кате, хотя чувствовал, что она рядом со мной: — ты свободна, никаких обязательств».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӗтсех тӑр вӗсем таврӑнасса!

Так они и вернутся за нами!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя Ромашова пулӑштарасшӑн пулса: кӗтсе тӑр, тесе те кӑшкӑрчӗ пулас, анчах вӑл ҫаврӑнса ҫеҫ пӑхрӗ, унтан каллех упӑте пек, тӑватӑ уран упаленсе кайрӗ.

Кажется, Катя крикнула Ромашову, чтобы он подождал, помог, но он только оглянулся и снова, не прижимаясь к земле, пополз на четвереньках, как обезьяна.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫӳлӗ сӑрт ҫинче ял масарӗ выртать, тӑр уяр кун унӑн хӗресӗсемпе пилӗк юплӑ ҫӑлтӑрсем курӑнаҫҫӗ.

Сельское кладбище раскинулось на высоких холмах; в ясный день издалека видны его кресты и пятиконечные звёзды.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— «Эп ҫапла та, эпӗ капла!» — Николай Антоновича виртлесе, питне-куҫне урмӑштарса кӑтартрӗ кукамай: — Эсӗ ху ытти ҫынран лайӑх пулсан чӗнмесӗрех тӑр, терӗ, ан тив, ытти калатӑр, терӗ.

— «Я такой, я сякой!» — И бабушка надулась и изобразила, как Николай Антоныч говорит о себе, — А ты помолчи, если лучше всех. Пускай другие скажут.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫапла тӑр

Вот так постоим…

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Игорек, тӑр, тархасшӑн, сана калатӑп!

— Игорек, встань, я тебя прошу!

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Апла эп Мускавра тӑр пӗччен иккен? —

Значит, я в Москве теперь совсем одна?

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Апла тӑр кунта, эпӗ халех! — терӗм те, вагонсен айне чӑмса, часрах хамӑр состав еннелле виркӗнтӗм.

— Тогда стой здесь, я сейчас! — крикнула я уже на бегу, пролезла под вагонами, бросилась к своему составу.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Луччӗ калаҫмасӑр тӑр, Малинин!.. — терӗм эп ӑна.

— Сейчас уж не перебивай лучше, Малинин… — сказала я ему.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ну, юрӗ, юрӗ, мӑртлатса ан тӑр, шарикленӗ халдей, — кӑмӑллӑн кулса каларӗ Жмырев, унтан брандмауер леш енне сиксе каҫрӗ.

— Ну, ладно, ладно, не фырчи, жареный халдей, — добродушно проговорил Жмырев и перемахнул через брандмауэр на свою крышу.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Изя Крук, барабанпа тӑр.

Изя Крук, становись с барабаном…

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӑйӗн юратнӑ мӑшӑрне, Огюль-солтана вӑл тӑр кӑнтӑрлах вӑрланӑ, мӗншӗн тесен, ыррӑн хӑтана ҫӳрени нимӗн те паман, хулӑм укҫи ытла нумай ыйтнӑ, ӑна тӳлеме чухӑн йӗкӗтӗн вӑйӗ ҫитмен.

И когда ему отказали в невесте, требуя за нее огромный выкуп — калым, непосильный для бедняка, он среди бела дня похитил свою любимую Огюльсолтан.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Эсӗ ытлашши пӑркаланса, ытлашши ӑсла персе ан тӑр, арӑму-и вӑл санӑн, арӑму мар-и, эпӗ акӑ ун патне кампа кӗрес тетӗп, ҫавна илсе кӗртетӗп.

— А ты не умничай и не ломайся: жена ли она тебе, или не жена, а я веду к ней кого хочу.

Вуниккӗмӗш сыпӑк. Тӑлӑх // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ӗҫке каяс пулсан, юрӗччӗ, халӗ кӗтсех тӑр — пурттӑрши айне пулӑн…

Добро бы на пир, а то под обух, того и гляди…

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех