Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑнӗ (тĕпĕ: сӑна) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӗрлӗ ҫӳҫ сӑнӗ тӳрех тӗксӗмленчӗ, вырӑнӗнчен васкамасӑр ҫӗкленчӗ.
Рыжий вздрогнул, сразу помрачнел и нехотя поднялся с места.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Анчах, ун ҫине пӑхсан, чи тӗлӗнтерекенни вӑл — сӑнӗ тӑрӑх унӑн ҫулне пӗлме май ҫукки, вӑл халӗ темле вӑхӑт тулашӗнче пурӑннӑ пек туйӑнать.
Но самое удивительное и самое жуткое было в нем то, что оно как бы не имело возраста, находилось уже вне времени.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Шыв ҫине тусанлӑ, кӗмӗл хӗвел сӑнӗ ӳкнӗ.
В воде отражалось пыльное серебряное солнце.

XLII. Куликово уйӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл малти тӗттӗм пӳлӗмри тӗкӗр умӗнче чӗрне вӗҫҫӗн тӑрса хай сӑнӗ ҫине пӑхса тӑрать, хӑйӗн тӑсӑлса кайнӑ шурӑ питне, темӗнле хӑранӑ е тӗлӗннӗ пек пулнӑ куҫӗсене курсан, Петя хӑйне-хӑй хӗрхенет.
Он становился на цыпочки перед зеркалом в темной передней и с чувством щемящей жалости разглядывал свое вытянувшееся белое лицо с тенями под неузнаваемыми какими-то испуганно-изумленными глазами.

Патша сӑнӗ хыҫӗнче чиркӳри хоругвисене йӑтса пыраҫҫӗ.
За портретом царя качались церковные хоругви.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Дуня кухньӑра япаласене пуҫтарса пӑрахса кайма хатӗрленнӗ вӑхӑтра Петя хӑйӗн пӳлӗмне тухса кайрӗ, хӑй хыҫҫӑн алӑка ҫав тери хытӑ хупнипе кровать ҫумне ҫакнӑ пирӗшти сӑнӗ сулланса илчӗ.
Покуда Дуня бестолково суетилась в кухне, собирая вещи и требуя расчета, Петя выбежал в детскую и так страшно хлопнул дверью, что на спинке кровати закачался эмалевый образок ангела-хранителя.

XXXV. Таса парӑм // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унтан фабрикӑсен сӑнӗ.
Потом — фабричный вид.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унтан складсен,трактирсен сӑнӗ.
Потом — какой-то «оптовый» и вместе с тем трактирный вид.

Малтанах хулана темӗнле масар сӑнӗ ҫапнӑ пекчӗ.
Сначала в нем преобладал оттенок кладбищенский, тюремный.

Коробка ҫинче ҫын сӑнӗ пулсан, вӑл пиллӗкшӗн шутланнӑ, кайӑк — пӗррешӗн, пӳрт — аллӑшӑн.
Человеческая фигура на коробке считалась за пятерку, животное — за один, дом — за пятьдесят.

Унӑн сӑнӗ калама ҫук салхуллӑ, ҫав вӑхӑтрах питех те хаяр.
Его вид был так жалок и вместе с тем так грозен.

XIX. Кӗрепенке ҫурӑ ҫакӑр // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн чаплӑ, тарӑн шухӑша кайнӑ сӑнӗ акӑ мӗн каланӑ пек туйӑнать: «Эсир хуть те мӗн тӑвӑр — хуть тинӗсре шыва кӗрӗр, хӑйӑр ҫинче йӑваланӑр, велосипедпа ҫӳрӗр, хуть будка патӗнче зельтерски шыв ӗҫӗр, — ман ӗҫ — пулӑҫӑ ӗҫӗ — ман вӑлтасемпе пулӑ тытмалла та ӑна пасарта сутмалла, ытти ман ӗҫ мар».
Весь его сосредоточенный солидный вид как бы говорил: «Вы себе там как хотите — купайтесь в море, валяйтесь на песке, ездите на велосипедах, пейте возле будки зельтерскую воду, — мое дело рыбацкое — ловить бычков на перемет и продавать их на привозе, остальное меня не касается».

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗлӗт сӑнӗ тинӗс ҫине ӳкет, ӑшӑ чулсем ҫинче выртнӑ ҫӗртен пуҫа ҫӗклесе пӑхсан та, хӑшӗ ҫӳлте, хӑшӗ аялта иккенне ӑнланса илме ҫук.
Небо отражается в море так полно, так роскошно, что, лежа на теплой гальке, задрав голову, никак не поймешь, где верх, а где низ.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пусман ҫӳллӗ виҫкӗтеслӗхӗнче, икӗ енчи икӗ пӗр пек дворецсем хушшинче, ҫӗрлехи пӗлӗтӗн ҫутӑ сӑнӗ ҫинче аллисене тинӗселле тӑсса де-Ришелье памятникӗ тӑрать.
Вверху ее треугольника, в пролете между силуэтами двух полукруглых симметричных дворцов, на светлом фоне ночного неба стояла маленькая фигурка дюка де Ришелье с античной рукой, простертой к морю.

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Йӑлтӑртатакан вӗтӗ хум ҫине таса пӗлӗт сӑнӗ ӳкет.
Глянцевая зыбь отражала чистое небо.

Амед вагон тавра чупкала тӑрать, ун сӑнӗ шухӑшлӑ, тӑрӑшуллӑ, вӑл тӗттӗмленсе килекен пӗлӗт ҫине пӑхкалать…
Амед бегал вокруг вагона с озабоченным и строгим лицом, поглядывая на быстро темнеющее небо.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ку Устья-партизанкӑн сӑнӗ, иккӗмӗш пурнӑҫне экран валли ман урлӑ панӑ хастарлӑ хӗр ача портречӗ.
На нем была изображена Устя-партизанка, та самая Устя, за которую я прожила ее вторую жизнь на экране.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗтӗм тавралӑха ҫар сӑнӗ ҫапнӑ.
Все понемножку приобрело военный вид.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

«Ахалех эс, Симка… Пӗрре те вӑл ун пек мар, сӑнӗ ҫеҫ ҫапларах. Вӑл питӗ тарават — билет та илсе парать, мороженӑй та ҫитерет. Унпа кирек ӑҫта та кӗме пулать…» — теҫҫӗ вара ҫавнашкал хӗрсем.
«Ты это, Симка, зря. Ты знаешь, он вовсе не такой, как с виду кажется. Он заботливый такой — и билет достанет, и мороженым угостит. С ним везде пройдешь…»

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Фотографийӗ ҫинче няньӑн ашшӗ-амӑшӗсем кӑшт палӑраҫҫӗ, хӑйӗн те, ун чухне ҫич ҫулхискерӗн, алчӑранӑ сӑнӗ курӑнать.
На фотографии были ещё немного видны нянины родители и она сама в виде семилетней девочки с остолбенелым выражением лица.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика