Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тавӑрчӗ (тĕпĕ: тавӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эппин, савӑнӑҫпа сана, — кӑштах тӑрӑхласа чӑртмаххӑн тавӑрчӗ Мишка.

— С радостью тебя, — сдержанно и чуть насмешливо ответил Мишка.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тарӑхнипе хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе кайнӑскер, кӗсйисене тавӑрчӗ.

Багровый от гнева, он вывернул карманы.

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эпӗ те ыйтатӑп, — лӑпкӑн тавӑрчӗ Мишка.

— И я спрошу, — спокойно ответил Мишка.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Сан патне ҫӳреместӗп-иҫ, Ильинична, ахалех хыпӑнатӑн, — кулкаласа тавӑрчӗ Мишка.

Усмехаясь, Мишка ответил: — Не к тебе хожу, тетка Ильинична, зря ты горишь.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Снабженецсем хӑҫан командировкӑран таврӑнасса кӗтсе тӑраймастӑп эпӗ, — тесе тавӑрчӗ инженер.

— Я не могу ждать, когда снабженцы вернутся из командировок, — ответил инженер.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Люка, — лӑпкӑнах тавӑрчӗ Вовка.

— В люк, — спокойно ответил Вовка.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

— Ҫав карчӑксемшӗнех, — аран илтӗнмелле тавӑрчӗ Антош таҫта инҫетелле пӑхса.

Куҫарса пулӑш

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

— Ялсоветӗнче пултӑмӑр, Иннокентий Петрович, — шӑппӑн тавӑрчӗ Антон.

Куҫарса пулӑш

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

— Ярӑнма каятӑп, — хавассӑн тавӑрчӗ Вова.

Куҫарса пулӑш

Вова хурлӑхӗпе савӑнӑҫӗ // Антал Назул. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 14 стр.

— Пулчӗ, — тавӑрчӗ савӑнӑҫпа ҫиҫекен Вова куҫӗсене йӑлкӑштарса.

Куҫарса пулӑш

Вова хурлӑхӗпе савӑнӑҫӗ // Антал Назул. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 14 стр.

— Курар, — хӑюсӑртараххӑн тавӑрчӗ Вова.

Куҫарса пулӑш

Вова хурлӑхӗпе савӑнӑҫӗ // Антал Назул. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 14 стр.

— Ҫапларах, — ним пытармасӑр тавӑрчӗ вӑл.

— Да, — не скрывая, ответил он.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Мимӳсене тасатма! — ҫиллессӗн тавӑрчӗ шофер.

— Мозги проветрить! — сердито ответил шофер.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Сергей ятлӑ эп! — ҫилӗллӗн тавӑрчӗ те Петров, тӗрев илме ӳркевлӗн тӑсӑлчӗ.

— Сергей! — зло бросил Петров, нехотя потянувшись за креплением.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Луганска, — тавӑрчӗ те Таня, Сергей темӗн кӗтмен, тарӑн шухӑша кайса пӑхнинчен тӗлӗнсе те хӑраса, каялла ҫаврӑнса тӑчӗ.

— В Луганск, — ответила Таня и отвернулась, пораженная я встревоженная сосредоточенным ожидающим взглядом Сергея.

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Пурте вилӗмлӗ эпир, ывӑлӑм, — лӑпкӑн тавӑрчӗ леш ҫынах.

— Все мы смертны, сынок, — спокойно сказал человек.

15 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Ларин, — хыттӑнах тавӑрчӗ санитар.

— Ларин, — гулко ответил санитар.

15 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Ҫапла, Сережа, ҫапла… тавтапуҫ, эпӗ куратӑп, — тӗксӗмлӗхне пытармасӑрах тавӑрчӗ Кузнецов.

— Ничего, Сережа, ничего… спасибо, я вижу, — грустно ответил ему Кузнецов.

11 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Асту! — хыпаланарах тавӑрчӗ сестра.

— Смотри! — опешила сестра.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Малтан ҫырса хатӗрленӗ пекех, — йӑвашшӑн тавӑрчӗ Сергей.

Все как по писаному, — тихо проговорил Сергей.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех