Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӗрчӗ (тĕпĕ: вӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫил касса вӗрчӗ.

Дует и дует.

Улмуҫҫи // Юлия Силэм. Юлия Силэм. Улмуҫҫи: юмах, — вырӑсла Зоя РОманова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2006. — 32 с.

Ҫил вӗрчӗ те, хуппи сӗвӗнсе ӳкрӗ.

Ранним утром скорлупки, которые всё ещё держали его, сдуло ветром.

Улмуҫҫи // Юлия Силэм. Юлия Силэм. Улмуҫҫи: юмах, — вырӑсла Зоя РОманова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2006. — 32 с.

Амӑшӗ Гека айӑккӑн ҫавӑрса вырттарчӗ, майӗпен силлекелесе хуллен кӑна унӑн ҫамки ҫине вӗрчӗ.

Мать повернула Гека со спины на бок и, покачивая, тихонько подула на его теплый лоб.

Чукпа Гек // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 105–140 с.

Вӑл, хӑйӗн ҫыпҫӑнса ларнӑ пӳрнисене тутисем патне илсе пырса, вӗҫем ҫине вӗрчӗ те, сасартӑк, кресло ҫинчен сиксе тӑрса, Базарова каялла тавӑрасшӑн пулнӑ пек, хӑвӑрттӑн алӑк патнелле кайрӗ…

Она поднесла свои склеившиеся пальцы к губам, подула на них и внезапно, порывисто поднявшись с кресла, направилась быстрыми шагами к двери, как бы желая вернуть Базарова…

XVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Эпӗ офицерсемпе акӑ мӗн тӑватӑп, — терӗ те Шиллер аллаппине ҫӑварӗ патне тытса «фу!» тесе вӗрчӗ.

Я с офицером сделает этак: фу! — при этом Шиллер подставил ладонь и фукнул на нее.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Михеич ҫине юрлӑ ҫил вӗрчӗ.

Снежный вихрь дунул Михеичу прямо в лицо.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Шкула хураллакан хӗрарӑм акӑ мӗнле каласа пачӗ тепӗр кун: ҫурҫӗр тӗлӗнче вӗрчӗ, ирхине йыхӑратӑп та ҫук, ҫӗр тӗпне анса кайнӑ тейӗн, — терӗ вӑл ачасене.

Сторожиха говорила: еще в полночь брехал, а утром звала — как в воду канул.

Смирька ерӗҫмест // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Анчах тул ҫутӑлнӑ майӗпе шур чуллӑ сӑртсен юпписем шупка кӗреннӗн курӑнма пуҫласанах анат енчен вӑйлӑ ҫил тухрӗ, юхӑма хирӗҫ хаяррӑн тулашса вӗрчӗ.

Но с рассветом, когда лишь чуть розовели меловые отроги гор, подымался низовой ветер, густой и мощный, он дул против течения.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан ҫанталӑк уяртса ячӗ, хӗвелтухӑҫ ҫилӗ вӗрчӗ, ҫеҫенхирте каллех косилкӑсем халтӑртатма пуҫларӗҫ, хуралса кайнӑ купасенчен кӑвакарнӑ уттӑн пылакрах тутӑллӑ хӗрхӳ шӑрши сарӑлчӗ, ҫеҫенхир пӑспа витӗнчӗ; унтан вара сенкертерех тӗтре витӗр хурал куринкисен, тип варсен кӑвак васанӗсемпе инҫетри пӗвӗсем хӗрринчи симӗс ҫӗлӗклӗ йӑлтӑркка хӗрлӗ ҫӳҫесен уҫӑмсӑр кӳлеписем кӑшт кӑна курӑнмалла палӑракан пулчӗҫ.

Потом установилось ведро, подул восточный ветер, в степи снова застрекотали косилки, от почерневших копен понесло сладковато-прогорклым запахом плесени, степь окуталась паром, а сквозь голубоватую дымку чуть-чуть наметились неясные очертания сторожевых курганов, синеющие русла балок и зеленые шапки верб над далекими прудами.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Йытӑ пушшех хаяррӑн вӗрчӗ те тӑрук ерипен йынӑшма, такампа ачашланма пуҫларӗ.

Собака лаяла все яростнее и злее и вдруг начала тихо поскуливать и ласкаться к кому-то.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл вӑрӑммӑн сывласа илчӗ, чей чашки ҫине вӗрчӗ, пӗр-икӗ сыпкӑм ӗҫрӗ те кӑшт каялла тайӑлчӗ.

Она глубоко вздохнула, подула на блюдце, отпила глотка два и чуть отстранилась от стола.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫил вӗрчӗ, ҫулсем тӑрӑх тусан ҫӗкленчӗ, ҫеҫенхирте шиклӗн те ерипен аслати авӑтрӗ; тӳпе хуралчӗ, ҫынсене тӑрӑшса ӗҫленӗшӗн парне кӳнӗ пек, ҫумӑр лӳшкетсе ҫума пуҫларӗ…

Подул ветер, закурились дороги, тревожно и глухо прокатился над степью гром; небо потемнело, и как бы в награду людям за их труд полил дождь…

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл хӑюллӑн ӗҫсе ячӗ, анчах кайран хулӑн тутине кулӑшла сарса, чылайччен вӗрчӗ те васкавлӑн ыраш ҫӑкӑрӗ шӑршласа илчӗ, — вӑл та ӗҫме юратманни ҫакӑнтан паллӑ пулчӗ.

Выпил он смело, но потом долго отдувался, смешно оттопыривая мясистые губы, и торопливо обнюхивал кусочек свежего ржаного хлеба, — ясно было, что он тоже выпить не большой мастак, как показалось вначале.

XI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Прохор ӳсӗрсе илчӗ, усси ҫумне ҫыпӑҫнӑ эрешмен картине икӗ пӳрнипе илсе пӑрахрӗ те ун ҫине вӗрчӗ, унтан савӑнӑҫлӑ Ирина ҫине пӑхрӗ, вара тин хӑйне тивӗҫлӗн ҫапла каларӗ:

Прохор кашлянул, снял двумя пальцами со своих усов паутинку, подул на нее, взглянул на Ирину и тогда уже с достоинством проговорил:

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ромашов кӗленчене ҫиел енчен вӗрчӗ.

Он дунул сверху в стекло.

XXII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Урамсем тӑрӑх вирхӗнсе ҫӳрекен вӑйлӑ ҫилӗ те пулин ҫурхилле таткаланчӑклӑн, ялт сикнӗ евӗр, арпашӑнса-пӑтрашӑнса та ашкӑнчӑкла вӗрчӗ.

Даже сильный ветер, стремительно носившийся по улицам, дул по-весеннему неровно, прерывисто, точно вздрагивая, путаясь и шаля.

IV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Киле таврӑннӑ чухне ҫил ҫула май вӗрчӗ.

По дороге домой ветер был попутный.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫил вӗрме пуҫларӗ, малтан йӑвашшӑн вӗрчӗ, унтан вӑйлансах пычӗ, тепӗр ҫур сехетрен вара хаяр тӑвӑл ҫӗкленсе тухрӗ.

Подул ветерок, сначала слабый, почти незаметный, потом сильней и сильней, и через полчаса налетел ураган.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Вӑл хура пӗлӗт патӗнчен вӗрчӗ, унпа пӗрле тусан пӗлӗчӗсемпе ҫумӑр, йӗпе ҫӗр шӑрши вӗҫсе килчӗҫ.

Он дул с черной тучи, неся с собой облака пыли и запах дождя и мокрой земли.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Мӗнле йытӑ вӗрчӗ кунта? — чи малтанах ыйтса пӗлесшӗн пулчӗ Огнянов.

— Что это за собака тут лаяла? — первым долгом спросил Огнянов.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех