Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кӗрхи (тĕпĕ: кӗрхӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пӗрре каҫпала (ку 1773-мӗш ҫулхи октябрӗн малтанхи кунӗсенчеччӗ) эпӗ килте пӗчченех, кӗрхи ҫил уланине итлесе, уйӑх ҫум-мипе чупса иртекен пӗлӗтсем ҫине кантӑкран пӑхса лараттӑм.
Однажды вечером (это было в начале октября 1773 года) сидел я дома один, слушая вой осеннего ветра и смотря в окно на тучи, бегущие мимо луны.

Улттӑмӗш сыпӑк. Пугачевщина // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Калаҫу вырма ыйтӑвӗсем тавра та, кӗрхи ҫӗртме пирки те пычӗ.
Куҫарса пулӑш

Палӑртнӑ тӗллевсем пурнӑҫланччӑрах // И.ДАНИЛОВА. Хӗрлӗ ялав, 2019.08.16

Кунта 207 гектар ҫинче ӗҫлеҫҫӗ, кӗрхи тата ҫурхи тулӑ, урпа, ҫӗрулми ҫитӗнтереҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

Палӑртнӑ тӗллевсем пурнӑҫланччӑрах // И.ДАНИЛОВА. Хӗрлӗ ялав, 2019.08.16

Курӑмне хӑйсемех хатӗрлеҫҫӗ кунта, 381 гектар ҫӗр лаптӑкӗ ҫинче кӗрхи тата ҫурхи тулӑ, урпа, ҫӗрулми, нумай ҫул ӳсекен курӑксем ҫитӗнтереҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

Палӑртнӑ тӗллевсем пурнӑҫланччӑрах // И.ДАНИЛОВА. Хӗрлӗ ялав, 2019.08.16

«Кӗҫех вырмана та тухӑпӑр, 10 гектар ҫинчен кӗрхи тулӑ, 35 гектар ҫинчен пӗрчӗллӗ ҫурхи культурӑсем ҫапса тӗшӗлемелле», — терӗ вӑл.
Куҫарса пулӑш

Палӑртнӑ тӗллевсем пурнӑҫланччӑрах // И.ДАНИЛОВА. Хӗрлӗ ялав, 2019.08.16

«Зонӑна» тухса кайнӑ чух Алексей халӗ кӗрхи нумай сӑрлӑ тӗссем вырӑнне икӗ тӗс — хурапа шурӑ ҫеҫ курчӗ.
Уходя в «зону», Алексей видел теперь под собой вместо ярких осенних красок земли только два цвета: белый и черный.

9 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Каҫалапа Алексей кӗпер патне, хӗр ачасем кӗрхи хитре те сулӑмлӑ астра чечекӗсемпе сутӑ тунӑ ҫӗре кайса килчӗ, — вӗсене вӑл паҫӑр, кунта килнӗ чухнех асӑрханӑччӗ.
Вечером Алексей пошел к мосту, где еще по пути сюда заметил девочек, торговавших яркими тяжелыми осенними астрами.

6 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Паян, пит чиперех те мар кӗрхи кун, унӑн хваттере пачах та ҫын пурӑнман пек курӑннӑ.
Сегодня, в непогожий осенний день, квартира имела совершенно заброшенный вид.

Сывлӑш нӳрӗ пулнӑ, вӑл кӗрхи шӑршӑсемпе тулнӑ, хӑш ҫӗрте сулхӑн та сивӗ, тепӗр ҫӗрте ӑшӑ та пӑчӑ пулнӑ, ҫак тӗтре кӳллинче хӑйӗн ҫӑлкуҫӗсем пулнӑ пек, хӑйӗн ӑшӑ та сивӗ юхӑмӗсем пулнӑ пек туйӑннӑ…
Воздух был сыр, пропитан сытными запахами осени и то прохладен и даже студен, а то тепел и душен, как будто в этом озере тумана были какие-то свои ключи, свои теплые и холодные течения…

5 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Кӗрхи вӑхӑтчӗ.
Это случилось осенью.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Анчах та нимӗн пӗлмесӗр парашют стропӗнчен ҫакӑниччен малтан, вӑл хӑйпе юнашарах, кӗрхи ҫилпе татӑлнӑ вӗрене ҫулҫи пек ҫаврӑнкаласа, татӑк хӳреллӗ «юнкерсӑн» сигара евӗрлӗ кӗлетки аялалла вӑркӑнса аннине асӑрханӑ.
Но прежде чем без сознания повиснуть на стропах, краем глаза он успел заметить, что рядом, вращаясь, как кленовый лист, сорванный осенним ветром, обгоняя его, несется вниз сигарообразная туша «юнкерса» с отрубленным хвостом.

11 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Антон Пафнутьич куҫне уҫрӗ те, кӗрхи ирӗн имшер ҫуттинче хӑй умӗнче Дефорж тӑнине курчӗ: француз хӑрах аллипе пӗчӗк пистолет тытнӑ, тепринпе енчӗке вӗҫертет.
Антон Пафнутьич открыл глаза и при бледном свете осеннего утра увидел перед собой Дефоржа: француз в одной руке держал карманный пистолет, а другою отстегивал заветную суму.

X сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кӗрхи ҫулҫӑсем йывӑҫ ҫинчен татӑла-татӑла вӗҫсе анаҫҫӗ.
Осенние листья падали с дерев.

V сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ку ответа илтнӗ хыҫҫӑн унӑн пичӗ-куҫӗ кӗрхи ҫӗр пек тӗттӗмленчӗ.
Лицо его стало мрачнее ночи после услышанного ответа.

IV сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫӗр тухма тытӑнчӗ, тавтапуҫ турра, кӗрхи калча лайӑх палӑрма пуҫларӗ.
Отходит земля-то, а озимь, слава тебе Господи, ничего, обозначилась.

16 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ҫакӑнта, ҫав хула патне пымалли аякри ҫулсем ҫинче, Калинин облаҫӗнчи халӑх — хула ҫыннисем, хресченсем, хӗрарӑмсемпе ватӑ-вӗтӗ, тӗрлӗрен ӗҫ ҫыннисемпе тӗрлӗрен ҫулхи ҫынсем — пурте, ҫуллахи уйӑхсемпе кӗрхи вӑхӑтсенче, шӑрӑхра та, ҫумӑр айӗнче те, кунӗн-ҫӗрӗн чакаланнӑ; вӗсем вӑрӑмтунасенчен, лачакаллӑ шыв-шурлӑхран, ӗҫме юрӑхсӑр шӑршлӑ шывран тертленнине пӑхмасӑрах ӗҫленӗ, блиндажсемпе дотсем тунӑ, траншейӑсемпе окопсем чавнӑ.
Здесь, на далеких подступах к этому городу, все летние месяцы и всю осень жители Калининской области – горожане, крестьяне, женщины, старики и подростки, люди всех возрастов и всех профессий, – день и ночь, в дождь и в зной, страдая от комаров, от болотной сырости, от дурной воды, копали и строили оборонительные рубежи.

14 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Пысӑк ватӑ чӗрӗп, хӗл каҫма чӑтлӑха кӗнӗ те, ӑшӑ пулмашкӑн кӗрхи тӑкӑннӑ ҫулҫӑсемпе чӗркенсе выртнӑ пулнӑ.
Большой старый еж, забираясь в чащу куста на зимовку, для тепла накатал на себя палых осенних листьев.

10 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Пӑши чӑтлӑха сиксе ӳкме ӗлкӗрчӗ кӑна, ҫав самантрах темскер, пысӑкскер, кӗрхи тӑвӑлтан та хӑрушӑ шавлӑскер, хырсен тӑррине ҫитсе ҫапрӗ те ҫӗр ҫумне ҫав тери хыттӑн кӗрӗслетрӗ, — пӗтӗм вӑрман кӗрлесе, йынӑшса илчӗ.
лось едва успел сделать прыжок в кусты — что-то громадное, более страшное, чем внезапный порыв осенней бури, ударило по вершинам сосен и брякнулось о землю так, что весь лес загудел, застонал.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Кунтан оруди хуҫалӑхӗсӗр, маскировка тума лартнӑ чӑрӑшсемсӗр, кӗрхи тӗксӗм пӗлӗт касса татнӑ ҫывӑхри сӑрт хӗррисӗр пуҫне нимӗн те курӑнман.
Здесь ничего не было видно, кроме орудийного хозяйства, ёлочек маскировки и склона холма, близко обрезанного серым, осенним небом.

20 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Таврари сывлӑш та — сивӗ, кӗрхи вилӗм сывлӑшӗпе сывланӑ пек туйӑннӑ.
Казалось, самый воздух – холодный, осенний воздух – дышит вокруг смертью.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика