Шырав

Шырав ĕçĕ:

чухлӗ сăмах пирĕн базăра пур.

чухлӗ (тĕпĕ: чухлӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Халӗ ӗнтӗ ӗҫе кӑна пуҫӑнмаллаччӗ — мӗн чухлӗ васкасарах тытӑнӑп, ҫавӑн чухлӗ усӑллӑрах пулмалла.
Теперь я должен был действовать — и чем скорее, тем лучше.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӑна Николай Антоныч хӑех ҫырнӑ пирки эпӗ ним чухлӗ те иккӗленмерӗм, — хай, карчӑк каласа панӑ «ҫырӑвехчӗ» ӗнтӗ вӑл.
Я не сомневался, что Николай Антоныч сам написал ее, — это и было то «письмо», о котором говорила старушка.

Катя ҫакӑнта пурӑннипех ҫак урам ним чухлӗ те ытти урамсем пек мар.
Он стал именно тем переулком, в котором жила Катя и который поэтому был ничуть не похож на другие переулки.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эс ӑна ним чухлӗ те пӗлместӗн-ха, — терӗ вӑл хуллен ҫеҫ.
медленно сказал он, — Которой ты совершенно не знаешь.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашка темӗнччен алӑк патӗнчех чарӑнса тӑчӗ, — капӑрланчӗ пулас, — унтан вара пирӗн пата кӗчӗ те, эп кунта иккенне курсан ним чухлӗ те тӗлӗнмерӗ.
Он довольно долго топтался в передней — наверно, прихорашивался, — потом вошёл и нисколько не удивился, увидев меня.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя пирӗн ҫине тӗлӗнсе пӑхса тӑчӗ, кукамӑшӗ ним пӗлми куҫне уҫса хупкаларӗ, анчах ман чунӑм пите савӑнӑҫлӑ, халӗ эпӗ Николай Антонычпа мӗн чухлӗ калаҫас тенӗ, ҫавӑн чухлӗ калаҫма пултаратӑп.
Катя смотрела на нас с удивлением, старушка растерянно хлопала глазами, но мне было очень весело, и я мог теперь разговаривать с Николаем Антонычем сколько угодно.

Вӑл ҫут тӗнчере халӗ те пурӑнасса эп ним чухлӗ те тӗлленменччӗ пулин те, вӑл иккенне эпӗ ҫинчех тавҫӑрса илтӗм.
Я сразу понял, что это он, хотя до сих пор мне даже и в голову никогда не приходило, что этот человек существует на свете.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫав Ромашова ним чухлӗ те кӑмӑлламасть вӑл.
— Не хочет она за этого Ромашова.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та эпӗ ун ҫине, унӑн йывӑҫ пек нимӗне пӗлтермен пичӗ ҫине мӗн чухлӗ ытларах пӑхатӑп, вӑл маншӑн ҫавӑн чухлӗ ватӑ пек, ҫав тери ватӑ пек туйӑнма пуҫлать.
Но чем дольше я всматривался в это деревянное лицо с ничего не выражавшим взглядом, тем всё более убеждался, что он очень стар.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан ҫӑварне вӑрӑм-вӑрӑм чӑпӑклӑ чӗлӗм хыпнӑ старик, пуҫне хӗрарӑм тутӑрӗ ҫыхнӑскер — тутӑрӗ ӑна хӑйне ыттисенчен аслӑраха хума нимӗн чухлӗ те кансӗрлемерӗ — ура ҫине сиксе тӑчӗ, ненецла калаҫма пуҫларӗ, маншӑн вӑл ҫав тери вӑрӑм пуплев каланӑ пек туйӑнчӗ.
Потом старик с длинной трубкой в зубах, повязанный женским платком, что, впрочем, ничуть не мешало ему держаться с необыкновенным достоинством, поднялся и что-то сказал по-ненецки, мне показалось — одну длинную-предлинную фразу.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вут чӗртсе ярас тесен, мӗн чухлӗ вӑхӑт кирлӗ?
Сколько времени нужно, чтобы разжечь костёр?

Мӗнле майпа чума ҫакӑн чухлӗ халӑх шӑнӑҫма пултарать-ха, кӑна вара ниепле те ӑнланма ҫук!
Совершенно непонятно, каким образом в чуме могло поместиться так много народу!

Пирӗн тавралла — тем чухлӗ хресченсем, казаксем, башкирсем.
Толпа крестьян, казаков и башкирцев окружала нас.

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Хресченӗсем пурте пулӑҫӑсем мӗн; ҫыран хӗрринче тем чухлӗ кимӗ.
Все крестьяне были рыболовы; лодок было много.

Мӗн-мӗн кӑна тӳсмерӗм эпӗ ун чухне, мӗн чухлӗ кӑна тӗлӗнмерӗм, хумханмарӑм пулӗ.
судите же, что я почувствовал тогда, как был поражен и взволнован!

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Астӑватӑн-и тата эсӗ: хамӑр таса чӗрепе тупа тунӑ сӑмах ҫине тӑраймасан, вӑрманта мӗн чухлӗ йывӑҫ пуррине, ҫӳлтен мӗн чухлӗ ҫӑлтӑр ӳкнине шутласа кӑлармасӑр каҫару ан кӗттӗр…
А помнишь: «Кто изменит этому честному слову, не получит пощады, пока не сосчитает, сколько деревьев в лесу, сколько падает с неба…»

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хамӑн тӑван шӑллӑма тӗл пулнӑ пекех эпӗ нимӗн чухлӗ те ютшӑнса тӑмарӑм.
Я не чувствовал ни малейшей неловкости — точно встретился с родным братом.

— Мӗн чухлӗ тӳлеме хушатӑр? — тесе ыйтнӑ.
– Сколько прикажете?

17 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

— Мӗн чухлӗ пама тивӗҫ, ҫавӑн чухлӗ панӑ.
– Сколько положено, столько и есть.

— Ух, мӗн чухлӗ япала вӗт!
– Ух ты, сколько вещей!

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика