Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

татӑкӗ (тĕпĕ: татӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл сенкер кӗпе тӑхӑннӑ, хӑрах ҫаннине сарлака хӗрлӗ пусма татӑкӗ ҫыхнӑ.

Куҫарса пулӑш

II. Ҫитрӗмӗр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Кӗсйисене пӑхкаласа пӗр ҫыру татӑкӗ туртса кӑларчӗ те пӗр чӗнмесӗр темӗнччен пӑхкаласа тӑчӗ.

Куҫарса пулӑш

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Фюзеляж ҫине хут татӑкӗ ҫыпӑҫтарса хунӑ.

К фюзеляжу был приклеен бумажный ярлычок.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Уйрӑммӑнах ҫак фокусӗ асаплӑ пулнӑ: Федюшка ҫип вӗҫне аш татӑкӗ ҫыхнӑ та Каштанкӑна панӑ, лешӗ ӑна ҫӑтса янӑ хыҫҫӑн вӑл хыттӑн ахӑрса, аш татӑкне хырӑмӗнчен каялла туртса кӑларнӑ.

Особенно мучителен был следующий фокус: Федюшка привязывал на ниточку кусочек мяса и давал его Каштанке, потом же, когда она проглатывала, он с громким смехом вытаскивал его обратно из ее желудка.

II. Темӗнле палламан ҫын // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Малтан вӑл ӑна ҫӑкӑр тата сырӑн ҫиелти кӑвакарса кайнӑ хуппине, унтан аш татӑкӗ, пӗчӗк кукӑлӗн ҫуррине, чӑх шӑммисене панӑ, анчах Каштанка, выҫса кайнипе, вӗсене пурне те ҫав тери хӑвӑрт ҫисе янӑ, тутине те пӗлсе юлайман.

Сначала он дал ей хлеба и зеленую корочку сыра, потом кусочек мяса, полпирожка, куриных костей, а она с голодухи все это съела так быстро, что не успела разобрать вкуса.

II. Темӗнле палламан ҫын // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Такси хуларан тухсан, ун пуҫне асра юлман тӗлӗк татӑкӗ пек, тӑн килсе кӗчӗ: Таня таврӑннӑ та чӳрече ҫӗмрӗккине асӑрханӑ…

Когда такси выехало за город, к нему, как обрывок незапомнившегося сна, пришло: вернулась Таня и увидела разбитое окно.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫӑвара ҫӑкӑр татӑкӗ хума та… пулӑшмасӑр тума ҫук.

Даже кусок хлеба в рот и то… без помощи не обойдешься.

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫакӑр татӑкӗ пыра тӑвӑлса ларчӗ, шӑнкӑртатса, алӑран кашӑк тухса ӳкрӗ.

Кусок хлеба застрял в горле, звякнув, из рук упала ложка.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ӑна хирӗҫ, урӑм-сурӑм ывтӑнса, хӗҫӗсене йӗннисенчен кӑларнӑ ултӑ юланут кӗтесрен тухрӗ те, малта пыраканнин кӑкӑрӗ ҫинчи хӑмач татӑкӗ юн тӗслӗн курӑнса кайрӗ.

Навстречу ему из-за угла, пластаясь в бешеном намете, вылетели шесть конных с обнаженными клинками, у переднего всадника на груди кровенел, как рана, кумачный бант.

XXIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл пӗчӗкҫӗ тӗкӗр татӑкӗ ҫине пӑхса илчӗ те хӑй те чылайччен сасӑ кӑлармасӑр кулчӗ.

Он посмотрелся в крохотный осколок зеркала и сам долго беззвучно смеялся.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юрласа яратпӑр та, хӗрарӑмсем итлеме чупса тухаҫҫӗ: эпир мӗнле те пулин хурлӑхлӑраххисене юрлатпӑр, ну, хӗрхенеҫҫӗ вара вӗсем, хӑшӗ салӑ татӑкӗ, хӑшӗ кӑкшӑмпа сӑра е татах мӗн те пулин ҫимелли илсе килет…

Как заиграем, понабегут бабы слухать; мы какую-нибудь жалостную заведем, ну, они растрогаются и несут — какая кусок сала, какая корчажку молока или ишо чего из едового…

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ку енче ытла ним ахалех тӑрантармаҫҫӗ, ҫӑкӑр татӑкӗ параҫҫӗ те — пулчӗ те.

Так, за здорово живешь, в этих краях не дюже кормют, дадут кусок хлеба — и все.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тырӑ вырма хатӗрлесе лартнӑ лобогрейка патӗнче Григорий хыр чӗрпӗкӗсем, турпассем, чалӑшшӑн татнӑ хӑма татӑкӗ сапаланса выртнине курчӗ.

Около приготовленной к покосу лобогрейки увидел валявшиеся на земле сосновые щепки, стружки, косой обрезок доски.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫывхарса ҫитнӗ пӗлӗт татӑкӗ хӗвеле картласа илнине Наталья пуҫне ҫӗклесе пӑхмасӑрах, ҫурӑмӗпех туйрӗ: самантлӑха ҫанталӑк сулхӑнланчӗ, вӗри сывлӑшпа сывлакан хӑмӑр ҫӗр ҫине, юплӗ-юплӗ арпус аврисемпе хӗвелҫаврӑнӑшӑн ҫӳллӗ тунисем ҫине хӑвӑрттӑн кӑвак мӗлке шуса килсе выртрӗ.

Не поднимая головы, Наталья спиной чувствовала, когда набежавшая тучка заслоняла солнце; на миг становилось прохладнее, на бурую, дышащую жаром землю, на разветвленные арбузные плети, на высокие стебли подсолнуха стремительно ложилась серая тень.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗр кӗтесре пӗчӗк валашка пур, унта вӑл шӳтернӗ пӑрҫапа ҫӑкӑр татӑкӗ курчӗ.

В одном из углов стояло маленькое корытце, в котором она увидела моченый горох и размокшие ржаные корки.

III. Килӗшӳллӗ паллашу // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Чи йывӑр мыскари вара ак ҫакӑччӗ: Федюша ҫип вӗҫне аш татӑкӗ ҫыхса Каштанкӑна паратчӗ те, ӑна вӑл ҫӑтса янӑ-яманах, хыттӑн кулса каялла туртса кӑларатчӗ.

Особенно мучителен был следующий фокус: Федюшка привязывал на ниточку кусочек мяса и давал его Каштанке, потом же, когда она проглатывала, он с громким смехом вытаскивал его обратно из ее желудка.

II. Палламан ҫын // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Вӑл часах пӗтӗмпех ҫӑнӑхпа вараланса пӗтрӗ, амӑшӗнчен чуста татӑкӗ ыйтса илсе, авкаласа темӗнле клентӗр тума пуҫларӗ.

Скоро он весь уже вымазался в муке, выпросил у матери кусок теста и стал вязать какой-то замысловатый крендель.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун хаҫат татӑкӗ тытнӑ пӳрнисем кӑшт чӗтрерӗҫ, махорккӑ пӗрчисем атӑ сӑмси ҫине тӑкӑнчӗҫ, анчах вӑл хӑй хумханнине палӑртмарӗ.

Пальцы его с газетным клочком чуть дрожали, крупинки махорки сыпались на носок сапога, но он не подал и виду, что волнуется.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл пӗчӗк шкапран эрех бутылки туртса кӑларчӗ, чӗтрекен аллипе черккене тултарчӗ те янклаттарчӗ, ҫамкине пӗркелентерсе, ҫӑкӑр татӑкӗ шӑршларӗ, шухӑша кайса каларӗ:

Он достал из шкафчика бутылку, дрожащей рукой налил полную рюмку, быстро выпил и, морщась, нюхая хлебную корочку, раздумчиво заключил:

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени, тӳрех кринкӑран сивӗ ҫӗт сыпса, ҫӑкӑр татӑкӗ ҫирӗ те, пальто аркине утнӑ ҫӗртех хупласа, урама сиксе тухрӗ.

Она съела кусок хлеба, запивая прямо из кринки холодным молоком, и, запахивая на ходу полы пальто, выскочила на улицу.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех