Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Алӑран (тĕпĕ: алӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Зинаида юнашар пӳлӗмрен тухрӗ — хура платйӗпе, ҫӳҫне салатса янӑ, шурӑ сӑнлӑ; вӑл, сӑмах чӗнмесӗр, мана алӑран ҫавӑтса кайрӗ.

Зинаида появилась из соседней комнаты, в черном платье, бледная, с развитыми волосами; она молча взяла меня за руку и увела с собой.

XX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Мана алӑран ҫавӑтса пыракан государственнӑй канцлер калаҫни питӗ тӗлӗнтерчӗ; вӑл мана пысӑках мар пӳлӗме тӗртсе кӗртрӗ те: лар кунта, эсӗ каллех хӑвна Фердинанд король тетӗн пулсан, эпӗ сана ун пек калама пӑрахтаратӑп, терӗ.

Мне показалось чрезвычайно странным обхождение государственного канцлера, который вел меня за руку; он толкнул меня в небольшую комнату и сказал: «Сиди тут, и если ты будешь называть себя королем Фердинандом, то я из тебя выбью эту охоту».

Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 75–95 с.

«Акӑ вӑл, ҫак ватӑ ҫын, нумай пулмасть: «Шӑпа — вӑл эпӗ!» тесе мӑнаҫлӑн калаканскер, хӑй ҫӗрӗ ҫинче ураран та алӑран та ҫыхса пӑрахнипе сӑмсинчен юн юхтарса выртать…»

«Вот он, этот старый человек, гордо когда-то говоривший: «Судьба — это я!» — лежит на своей земле, связанный по рукам и ногам, с окровавленным лицом…»

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Салтаксем ӑна алӑран ҫавӑтса комендатурӑна леҫсе хӑварчӗҫ.

Солдаты на руках понесли его в комендатуру.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Икӗ метра яхӑн вӗсем шарламасӑр шурӗҫ, унтан Нюра, темӗн чӗтренсе илсе, Катьӑна алӑран тытрӗ.

Метра два проползли молча, потом Нюра, вся как-то содрогнувшись, взяла Катю за руку.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Задача йывӑр: вӑраха яма юрамасть — саманта хамӑр алӑран вӗҫертет-пӗр, питех те васкасан — мӗнпур ӗҫе пӑсатпӑр.

Задача трудная: медлить нельзя — упустим момент, а слишком поторопимся — испортим все дело…

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫыран хӗррине чупса ҫитрӗм те, сикме тесе анчах пуҫланӑччӗ, — мана такам алӑран ярса тытрӗ пек.

Разбежалась с берега, вот-вот прыгну, а меня кто-то за руку.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пӑшала алӑран ӳкертӗм, йӗлтӗрсем юр ӑшне путрӗҫ те пӑрахса хӑвартӑм.

Ружьё выронил, лыжи в снегу завязли, бросил.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Пионерсем пӗрне пӗри алӑран тытса лавсем чӗриклетсе иртекен ҫула пӳлсе хучӗҫ.

Пионеры взялись за руки и цепью ринулись в середину скрипящего повозками потока.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кап ярса илчӗ те мана сулахай алӑран шарт кӑна хытарса лартрӗ пӳрнесене.

Она крепко схватила меня за левую руку, да так, что пальцы онемели.

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

— Ачасем, алӑран алла ҫавтӑнӑр та куҫӑрсене хупӑр.

— Возьмитесь все за руки и закройте глаза.

Симӗс тус // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 3–8 с.

— Пире вӗсем малалла та ҫаплах алӑран алла парса пырас пулсан — пӗтил эпир! — терӗ хуйхӑллӑн Кошелев.

— Ежели они нас и дальше будут так из рук в руки передавать — рептух нам будет! — мрачно сказал Кошелев.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗр юланучӗ, ҫӑмӑл аманнӑскер пулас, йӗнерӗ ҫинчен сирпӗнсе анчӗ, ҫапах та чӗлпӗре алӑран вӗҫертмерӗ.

Один из всадников, как видно легко раненный, сорвался с седла, но повод из руки не выпустил.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Оська манпа юнашар пыратчӗ, вӑл мана алӑран тытрӗ те:

Идя рядом со мной, Оська тронул меня за руку:

II сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Анчах вӑл, шӑпах ытти пӗчӗк ачасем пек, кӗреҫине алӑран пӑрахман.

Куҫарса пулӑш

IV. Ҫӑмӑлах та мар ӑна тӑвасси // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Унтан вӑл алӑран алла куҫнӑ, ҫӳлерех те ҫӳлерех кайса пынӑҫемӗн такамӑн аллисене тата пичӗсене ҫуланӑ, юлашкинчен вара галеркӑна пырса лекнӗ…

Затем она переходила с рук на руки, лизала чьи-то руки и лица, подвигалась все выше и выше и наконец попала на галерку…

VII. Ӑнман дебют // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Ҫакӑр татӑкӗ пыра тӑвӑлса ларчӗ, шӑнкӑртатса, алӑран кашӑк тухса ӳкрӗ.

Кусок хлеба застрял в горле, звякнув, из рук упала ложка.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Анчах чӑмласа парса алӑран тӑрантарасси мӗнле пек вӑл?

Но вот как это было жевать и с рук кормить его?

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лаша малтанхи ҫухрӑмрах чӑм тара ӳкрӗ: халиччен нихҫан та ӑна хуҫи ҫавнашкал хӗрхенменни пулманччӗ-ха: хальхинче акӑ ҫул тӑршшӗпех чӑпӑрккана алӑран ямасӑр хӳтерсе пычӗ.

Кобыла вспотела на первой же версте; еще никогда хозяин не обращался с ней столь безжалостно: он не выпускал кнута из рук, беспрестанно погоняя ее.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильиничнӑпа Наталья, ҫӗклесе тытнӑ юбка аркисене утнӑ хушӑрах алӑран ярса, ҫул айккинелле пӑрӑнчӗҫ.

Ильинична и Наталья сошли с дороги, на ходу опуская подоткнутые юбки.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех