Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кулнӑ (тĕпĕ: кул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Йӗркеллӗ ҫын — питӗ пӑсӑк чунлӑ вӑл: эпӗ хам пӗлекен йӗркеллӗ ҫынсенчен яланах кулнӑ.

Препотешное существо — порядочный человек: я всегда смеялся над каждым порядочным человеком, с которым знаком.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эпӗ Дмитрий Сергеичран ӑс-пуҫ е характер енчен вӑйлӑрах пулсан, е вӑл эпӗ Александр ҫине ҫапла пӑхма тытӑниччен, астӑватӑн-и, тусӑм; нумай-нумай кулнӑ анекдотри ҫын пек пулнӑ пулсан, — опера фойинче икӗ господин тӗл пулаҫҫӗ те калаҫса каяҫҫӗ, пӗрне-пӗри килӗштерсе пӑрахса, паллашма тӑраҫҫӗ: — «Эпӗ ҫав-ҫав поручик», — тет пӗри хӑй ҫинчен.

Точно то же, если бы я по уму или характеру была гораздо сильнее Дмитрия Сергеича, если б он до развития моих отношений к Александру был тем, что очень хорошо характеризует анекдот, над которым, помнишь, мой друг, мы много смеялись, — анекдот, как встретились в фойе оперы два господина, разговорились, понравились друг другу, захотели познакомиться: «Я поручик такой-то«, — сказал один рекомендуясь.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эпӗ вара тата ытларах та аса илтӗм: ҫав ҫулла вӑл, пирӗн пӗрремӗш калаҫу хыҫҫӑн кӑшт вӑхӑт иртсен, эпӗ унран кулнӑшӑн (иксӗмӗр чухне ҫеҫ) мана юратса пӑрахрӗ, эпӗ кулнӑ чухне вӑл виҫӗ-тӑватӑ хут та ҫавӑн пек сӑмахсем каларӗ:

А я вспомнил и больше: в то лето, три-четыре раза, в разговорах со мною, он, через несколько времени после первого нашего разговора, полюбил меня за то, что я смеялся (наедине с ним) над ним, и в ответ на мои насмешки вырывались у него такого рода слова:

XXIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ӑна Никитушка е Ломов, е пӗрле Никитушка Ломов тесе чӗннӗ чух вӑл сарлакан та пылаккӑн йӑл кулнӑ, ун пек кулма унӑн чӑнах та тивӗҫлӗ сӑлтавӗ те пулнӑ, мӗншӗн тесен миллионшар ҫынсем хушшинче чапа тухнӑ ята вӑл ҫутҫанталӑкран мар, хӑйӗн шухӑш-кӑмӑлӗ, ирӗкӗ ҫирӗп пулнинчен илнӗ.

Но когда его называли Никитушкою, или Ломовым, или по полному прозвищу Никитушкою Ломовым, он улыбался широко и сладко и имел на то справедливое основание, потому что не получил от природы, а приобрел твердостью воли право носить это славное между миллионами людей имя.

XXIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Танцовщица унран кулнӑ, вӑл хӑйӗнчен кулнӑ.

Танцовщица смеялась над ним, он смеялся над собою.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Пӑх-ха эсӗ, Лука Назарыч, темле ирсӗр усал вилнӗ ҫынтан мӑшкӑлласа кулнӑ вӗт!

— Ты погляди, Лука Назарыч, ведь уже над мертвым смывался какой-то гад!

XXVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Манран виличченех тата вилсен те мӑшкӑлласа кулнӑ пулӗччӗҫ!»

Надо мной смеялись бы до самой моей смерти и даже после нее!»

XIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Устинӑн кулнӑ чух ҫӗкленнӗ куҫ харшисем усӑнчӗҫ те, сӑмса кӑкӗнче каллех пӗр тӳп-тӳрӗ те шӑртлӑ йӗр пулса тӑчӗ:

Смешливо вздернутые брови Устина опустились и опять сошлись у переносья в одну прямую и жесткую линию:

XIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Куратӑп, фельдшерпа тытӑҫса илнӗ тата эп кулнӑ хыҫҫӑн ун кӑмӑлӗ пит пӑсӑлса кайрӗ, ҫавӑнпа та эпӗ ӑна питӗ асӑрханса: наганне ҫапла курӑнмалла ҫакса ан ҫӳре-ха, тесе канаш патӑм.

Вижу, что он после схватки с фельдшером и после моего смеха стал сильно не в духе, осторожночко посоветовал ему, чтобы наган на виду не держал.

IX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Нестеренко пынӑ ҫӗртех чарӑнчӗ, Давыдов енне ҫаврӑнчӗ те, хайӗн чаплӑ кубанкине ӗнсе ҫинелле тӗксе лартса тата кулнӑ май сӑмсине пӗркелентерсе, калаҫма пуҫларӗ:

Нестеренко с ходу остановился, повернулся лицом к Давыдову и, сдвинув на затылок свою роскошную кубанку, морща в улыбке нос, сказал:

VIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Анчах килнӗ ҫыннӑн хӑмӑртарах пичӗ унӑн кӑмӑлӗ лайӑххине палӑртать, палламан ҫын кулнӑ чухне унӑн нимпе те палӑрса тӑман каҫӑртарах сӑмси кӑсӑкла пӗркеленет, хӑмӑр куҫӗсем вара ҫут тӗнче ҫине ӑшӑ кӑмӑллӑн, ӑслӑн пӑхса кулаҫҫӗ.

Но смуглое лицо приезжего было добродушно, простецкий курносый нос потешно морщился, когда незнакомец улыбался, а карие глаза смотрели на белый свет со снисходительной и умной усмешкой.

VIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ун чухне тӗл пулсан, хӗр, именсе те ачашшӑн пӑхса, йӑл кулнӑ, вӑтаннипе унӑн пичӗ сасартӑк хӗрелнӗ, анчах халӗ унӑн куҫӗсенче темле урӑх, ҫитӗннӗ, пысӑк туйӑм ҫиҫсе тӑнӑ…

И тогда, при встречах, она улыбалась ему смущенно и ласково, и смятение отражалось на ее вдруг вспыхивающем лице, — но теперь в ее взгляде было что-то иное, повзрослевшее и серьезное…

VI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫапла-и, бригадир? — пурте кулнӑ май каларӗ Прянишников.

Так ведь, бригадир? — под общий смех сказал Прянишников.

VI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Пурте тӑрӑхласа кулнӑ вӗсенчен, усал сӑмахсемпе вӑрҫнӑ.

они повсюду встречали оскорбления, холодные насмешки и злую брань.

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Ун тутисенче халӗ кӑна тӑрӑхласа кулнӑ кулӑран тӗсӗ те юлман.

На губах его не было и тени недавней иронической улыбки.

I сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Нервсем… — уҫӑ мар сасӑпа, шалкӑм ҫапнӑ пек, темле селӗпрех каласа хучӗ вӑл, унӑн пичӗ, кулнӑ чухнехи евӗр, аяккинелле туртӑнса ларчӗ.

— Нервы… — сказал он невнятно и косноязычно, как парализованный, и лицо его потянула куда-то вкось похожая на улыбку длинная судорога.

I сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Театр йӑли! — терӗ вӑл, йӗкӗлтесе кулнӑ май пӗр куҫӗпе маччана пӑхса.

— Театральный жест! — сказал он, насмешливо улыбаясь, глядя в потолок одиноким глазом.

I сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫурма уҫӑ тутисем, — Соломон вӗсене шӑп та шай сехет каярах кӑна чуптунӑ, — ытарлӑн та киленӗҫлӗн кулнӑ, шӑлӗсем нӳрӗскерсем, вӗсен айӗнчен кӑштах ҫуталнӑ-ха.

Полуоткрытые губы, которые всего час тому назад целовал Соломон, улыбались загадочно и блаженно, и зубы, еще влажные, чуть-чуть поблескивали из-под них.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Юлашкинчен ҫакскер ӑна йӑлт йӑлӑхтарса ҫитернӗ те, кӳрентермеллех хаяррӑн кулнӑ вара унран Соломон.

И когда наскучила она наконец царю, он жестоко, обидно насмеялся над нею.

IX сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Кулнӑ сасӑ пӗрре типсе хӑрнӑ вӑрман ҫатӑртатса ҫуннӑ пек кӗрлесе илет, тепре лӑпланса ларать.

Смех то вспыхивал горящим сухостоем, то гаснул.

21-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех