Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилес (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах вӗсенчен нихӑшӗн те вилес килмест.

Но умирать не хочется любому из них.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Урӑхла каласан, вилес пулсан та — кӗрешсе йӑпатрӑмӑр та эпир ӑна, намӑслантарса та пӑхрӑмӑр, хамӑр ҫинче йӑтса пыма та хӑтлантӑмӑр…

То есть пришлось бы, так в борьбе, уговаривали мы его, стыдили, пробовали на себе тащить…

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫапах алла ыталаса ларса вилес килмест.

И умирать сложа руки не хочется.

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Перӗнсе вилес тесе, пистолетне те кобуринчен кӑларсаттӑм, тет.

Говорит, застрелиться хотел, пистолет достал из кобуры.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Ачасене-ха вилес пек хӑратрӑмӑр!

— Детей вон напужали до смерти!

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах шыва сиксе вилес умӗн ҫапла кӑшкӑрса хӑварни Дарья ҫакна тума унчченех, малтанах хатӗрленнине куҫкӗрет кӑтартса пачӗ, ҫавӑнпа та Виссарион пуп, кун ҫинчен пӗлсен, хӑйне хӑй вӗлерекеншӗн турра кӗлтуса юрлама шат та пат килӗшмерӗ.

Но, узнав про этот предсмертный возглас, явно указывавший на то, что Дарья намеренно лишила себя жизни, поп Виссарион решительно заявил, что самоубийцу отпевать не будет.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Анне вилес умӗн… курницӑра выртнӑ чух… мана чӗнсе илчӗ те сана ҫапла калама хушрӗ: «Аҫу килсен, эсӗ ӑна маншӑн хытӑ чупту та кала: «Шеллетӗр вӑл сире», терӗ, — шӑппӑн пӗлтерчӗ Мишатка.

Мишатка негромко ответил: — Маманька, когда лежала в горнице… когда она ишо живая была, подозвала меня и велела сказать тебе так: «Приедет отец — поцелуй его за меня и скажи ему, чтобы он жалел вас».

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вилес пек хӑраса ӳкрӗм эпӗ, тарма та тӑнӑччӗ те, ҫатан патӗнчен кӑшт пӑрӑнтӑм ҫеҫ, хыҫалта тӗпӗр-тӗпӗр, ура сассисем илтӗнсе кайрӗҫ.

Испугалась я до смерти, хотела бечь, да только отошла от плетня, слышу — топочут сзади.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шел-ҫке-ха сире, йӗксӗк, ҫурисене, вилес пек шел!

Жалко ить вас, окаянных, до смерти!

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анатолий Малышев: «Урташ пурӑннӑ ҫулсенче ертӳҫӗсемпе те, чиновниксемпе, пит килӗштереймен. Чӗлхине пулах чӑваш писателӗсен пӗрлешӗвне те кайран, вилес умӗн кӑна илчӗҫ».

Куҫарса пулӑш

Халӑх вӑйӗпе // Елена ХЛЫНОВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 4 стр.

Енчен вӑл ҫын пулнӑ пулсан, ҫапла шухӑшланӑ пулӗччӗ: — Ҫук, капла пурӑнма юрамасть! Халех перӗнсе вилес пулать, — тейӗччӗ.

Если бы она была человеком, то, наверное, подумала бы: «Нет, так жить невозможно! Нужно застрелиться!»

I. Хӑйне ӑссӑр тыткалани // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

— Шыва сиксе вилес пулсан, ман бухгалтери кӗнекисем кирпӗч вырӑнне юраҫҫӗ, — шӳт турӗ Шалымов кулмасӑр.

— Если будем топиться, то мои бухгалтерские книги и за кирпичи сойдут, — неулыбчиво пошутил Шалымов.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вилӗм ҫитмесӗр вилес мар-ха.

— Раньше смерти помирать не будем.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кайса вырт, вилес пек супнӑ вӗт, ыран ир тӑмалла…

— Иди ложись, устал до смерти, а завтра рано вставать…

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ашшӗ вилес пекех тунсӑхларӗ пулӗ-ха пирӗншӗн!

— Батька, поди, смерть как соскучился по нас!

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӑна ҫатансӑр урапа ҫинче тӑрса пыракан, кӗпине йӳле янӑ ҫын вилес пек хӑваланӑ.

Стоя во весь рост на дрожках, ее отчаянно погонял мужик в неподпоясанной рубахе.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унӑн вилес килнӗ, вара вӗсем пурте — амӑшӗ те, Сидор куккӑшӗ те, ҫав чӑртмах, ҫӑткӑн хӗрлӗ ҫӳҫлӗ инкӗшӗ те — ӑна вилӗм патне илсе ҫитернишӗн асап тӳстерӗччӗҫ.

Ему хотелось умереть, чтобы они все — и мать, и дядя Сидор, и эта грубая, жадная рыжая тетка — мучились потом, что довели его до этого.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл нимӗнле ӗҫе те тиркемен, пустуй шухӑшласа пуҫа ватма вӑхӑт ҫеҫ ан юлтӑрччӗ, вилес пек ывӑнса ҫитсе, выртнӑ-выртман ҫывӑрса ҫеҫ каясчӗ, тенӗ.

Она не отказывалась ни от какой работы, лишь бы не оставалось времени иа ненужные раздумья, лишь бы сковать смертельной усталостью все тело и камнем провалиться в сои!

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Мӗншӗн шӑпах эпӗ килнӗ тӗле ҫапла вилес пек чирлесе ӳкмелле пулнӑ-ха унӑн! — шухӑшларӗ Пробатов, куҫ хупанкийӗсем йӗпенме пуҫланине туйса.

«Как это дико, что ему понадобилось смертельно заболеть, чтобы я бросил все дела и приехал сюда! — думал Пробатов, чувствуя, что веки его теплеют.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, шуйттан илӗртнӗ ҫынна, вилес тӗк ӗҫес килсе кайнӑ, ӗҫмелли ҫук — вӑт илнӗ вара.

— Ну, попутал дьявол человека, выпить до смерти захотелось, а выпить не на что — вот и взял.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех