Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ашшӗ, ҫилленсе, тепӗр еннелле ҫаврӑнса ларчӗ.

И отец сердито отвернулся.

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ӗнтӗ манӑн кӳршӗ те, пехотӑра служить тӑвакан майор, мӗн тесен те манран сахал мар ӗшеннӗ пулмалла, ҫавӑнпа вӑл каҫпа сакӑр сехетре тӑсӑлса выртрӗ те, ӑна нимӗн те вӑратаймарӗ — ҫӗрӗпе енчен енне ҫаврӑнса выртнӑ май, хамӑн краватӑм чӗриклетни те, ҫутӑ курӑнмасть-и тесе тӗрӗслекен коридор дежурнӑйӗ икӗ хут килсе кайни те вӑратаймарӗ.

Впрочем, мой сосед, пожилой пехотный майор, без сомнения, нуждался в отдыхе не меньше, чем я, потому что в восемь часов вечера уже завалился спать, и ничто не могло разбудить его — ни скрип койки, на которой всю ночь я ворочался с боку на бок, ни то, что дежурная по коридору дважды приходила проверять затемнение.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вышимирский шӑлӗсене хыттӑн шатӑрттарчӗ, пурте ун еннелле ҫаврӑнса пӑхрӗҫ.

Вышимирский лязгнул зубами так громко, что все обернулись.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пысӑк алӑкран кӗрес тесен урамран ҫаврӑнса кӗмеллеччӗ манӑн, эпӗ алӑк патӗнче васкамасӑр чарӑнса тӑтӑм.

Нужно было вернуться на улицу, чтобы зайти в подъезд, и у подъезда я немного помедлил.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан ман еннелле ҫаврӑнса пӑхрӗ те, чӑн калатӑп, хай пек кӑмӑллӑ ҫынна пӗр хисеплемесӗр костыльпе асӑнтарнӑшӑн кӳреннӗ пек пӑхрӗ.

Как кенгуру, он сделал огромный неуклюжий прыжок. Потом обернулся ко мне.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя Ромашова пулӑштарасшӑн пулса: кӗтсе тӑр, тесе те кӑшкӑрчӗ пулас, анчах вӑл ҫаврӑнса ҫеҫ пӑхрӗ, унтан каллех упӑте пек, тӑватӑ уран упаленсе кайрӗ.

Кажется, Катя крикнула Ромашову, чтобы он подождал, помог, но он только оглянулся и снова, не прижимаясь к земле, пополз на четвереньках, как обезьяна.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ чӳрече патӗнче, ҫурӑмпа малалла май ҫаврӑнса выртнӑ.

Я лежал у окна спиной к движению.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ҫӗнтертӗм ӑна, ҫав ҫынвӗлерекене, ҫав куҫлӑхне ҫӗклесе ман еннелле ҫаврӑнса эпӗ вилессе сивлек кӑмӑлпа кӗтсе тӑраканскере.

Я победил его, этого убийцу, который, повернув голову, подняв очки, хладнокровно ждал моей смерти.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Аса илмесӗр, ҫаврӑнса пӑхмасӑр.

Не оглядываясь, не вспоминая.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашовпа хайхи ачасем ҫав вӑхӑтра площадкӑсенче майсӑр ҫаврӑнса та стенасене перӗнкелесе тупӑк ҫӗклесе тухрӗҫ, картишӗнчи ҫунашка ҫине хучӗҫ.

Ромашов с мальчиками снесли гроб и поставили его во дворе на салазки.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫинчех шурса кайрӑм пулмалла эпӗ, мӗншӗн тесен вӑл шӳрпине сыпма та чарӑнчӗ — апат тӑватчӗ вӑл эпӗ пынӑ чух — вара ҫаврӑнса тӑчӗ, тенкел ҫинче шинельпе витӗнсе выртнӑ командиртан кӑшкӑрнӑ чухнехи пек хыттӑн илтӗнекен сассипе: — Рубен, Скорняков вилнӗ-и? — тесе ыйтрӗ.

Должно быть, я побледнела, потому что он перестал есть суп — я застала его за обедом — и, оглянувшись, строгим, рычащим голосом спросил командира, лежащего под шинелью на лавке: — Рубен, Скорняков убит?

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ҫаврӑнса пӑхмарӗ, эпӗ кӗнине илтмерӗ, эпӗ алӑк патӗнче тӑнине курмарӗ.

Она не обернулась, не слышала, как я вошла, не видела, что я стою на пороге.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӳрече умне тӑрсах ҫав хыпара вуласа тухрӑм та ҫаврӑнса пӑхрӑм, ҫынсем пӑшӑрханса пӑхкаларӗҫ, ҫавӑн чух мана темле урӑх туйӑм ярса илчӗ; вуласса та эпӗ темле хама палӑрми урӑхла пурнӑҫра вуланӑ пек вуларӑм.

Стоя перед самым окном, я прочитала сводку, потом обернулась, увидела серьёзные, взволнованные лица, и странное чувство вдруг охватило меня: это чтение происходило уже в какой-то новой, неизвестной жизни.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫырма варрипе, таврари пӑр катӑкӗсен хушшине хӗсӗнсе, пӗр пысӑк лаптӑк пӑр, хӑй тавра вӑраххӑн ҫаврӑнса юхать.

Среди реки, спираемое другими глыбами, медленно вращаясь, плыло ледовое поле.

29 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тӳсӗмсӗр ыратнине пула, пуҫӑм ҫаврӑнса тӑрать, урасем чуста пек пулса кайнӑ, кашни утӑм тем пек асап кӑтартать.

Кружилась от невыносимой боли голова, странно мягчели ноги, и каждый шаг стоил мучительного труда.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Айӑн-ҫийӗн ҫаврӑнса кайрӗ.

Все наперекувырк пошло.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫаврӑнса пӑхрӑм та — Васька Жмырев! —

Оглянувшись, узнала Ваську Жмырева.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах та эп, унтан пӑрӑнса, хыҫалти крыльцаран ҫаврӑнса кӗтӗм.

Но я обежала здание и пробралась в него через черное, крыльцо.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вара алӑк енне ҫурӑмпа ҫаврӑнса, пушмак кӗлисемпе ислетме пуҫларӑм.

Я поворачиваюсь спиной к двери и начинаю бить в нее каблуком.

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ҫук, пӗр сӑмахсӑрах, тухатӑн, — терӗ вӑл, ҫаврӑнса тӑрса, — манпала ун хушшинче нимӗнле ҫыхӑну та пулман пек, хӑйӗнпе хӑй кӑна калаҫнӑ пек.

— Нет, определенно просунешься, — сказал он, отвернувшись и делая вид, что разговаривает сам с собой и не имеет ко мне никакого отношения.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950