Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Оркестрти сӗркӗчсем пуҫсем ҫийӗпе ывтӑнса, хӗҫ евӗр шӑхӑрса, тӑнлав ҫуммипе хӗҫ пек анаҫҫӗ.

В оркестре смычки взлетают над головами и свистят от виска вниз, словно сабли.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫӳлти чӳречесем, вӗсем урлӑ кунти сасӑсем тулалла вӗҫсе тухса, Мускав ҫийӗпе ярӑнса ҫӳренӗн туйӑнать.

А окна наверху были открыты, и мне казалось, что звуки выходят на улицу, плывут над Москвой.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗр Венера анчах, ҫутӑ хурт евӗрлӗскер, горизонт ҫийӗпе хӑйӗн бенгали хӑййине ҫунтарать; аялта ҫакӑнса тӑракан Марс йӑмӑх хӗрлӗ ҫунать тата унта та кунта канал ҫинче бакен ҫутисем хӗрлӗн-симӗссӗн мӗлтлетсе чӗтрекен пайӑркисемпе шыв ҫинче йӑмӑхаҫҫӗ.

Только над горизонтом жгла свой зеленый бенгальский огонь Венера, похожая на большого светляка, да ровным алым накалом горел низко стоявший Марс, и на канале светились тоже зеленые и красные огоньки бакенов, подрагивая в воде мерцающими усиками отражений.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тӗттӗм пулса ҫитнӗ ҫӗре пирӗн кимӗ, хӑва тӗмисене сирсе, шыв айӗнчи туратсем ҫийӗпе кӑштӑртатса, утрав ҫыранӗ хӗррине пырса тӑчӗ.

Было уже довольно темно, когда наша лодка, раздвигая кустарник, скрипя днищем о затопленные ветви, вылезла носом на берег острова.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Каҫхи тикӗс шыв ҫийӗпе лӑпкӑн шӑватпӑр.

Лодка наша тихо скользила по гладкой вечерней воде.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кимӗ тӗксӗм-хура хумсем ҫийӗпе пӗрпеккӗн ярӑнса, хӑвӑрт шӑвса пырать.

Лодка, плавно качаясь, быстро скользила по темным волнам.

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Орган вылять — пӗрре салхуллӑн кисретсе илет, тепре хытӑ янратса ярать, е пуҫсем ҫийӗпе вӑрманти ҫил пек кашласа каять.

Играет орган — то глухо содрогнется весь, то затрубит тревожно, то пройдет по верхам, точно ветер в лесу.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кӳми — кулӑшла, вӗҫме пикеннӗ вӑрӑмтуна пек: ҫинҫе шӑллӑ кустӑрмисем — тем ҫӳллӗш, вӗсен ҫийӗпе тармакланса тӑракан икӗ ҫунат.

Со смешными, комариного вида дрожками на высоких тонкоспицых колесах под задранными вверх крыльями.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Водохранилище енчен ҫӑмӑллӑн ҫеҫ ҫил вӗрсе тӑрать; чӑлт шурӑ гидросамолетсем, шӑрчӑк пек вӗҫкелесе, шыв ҫине пырса лараҫҫӗ, чарӑниччен малтан ҫап-ҫутӑ тӗкӗр ҫийӗпе, ылтӑн ҫӑлтӑрне пӗлӗте ҫити ҫӗкленӗ вокзал-дворецӑн ҫӑп-ҫӑмӑл шурӑ кӗлеткинче хӑй ҫине ӳкернӗ тӗкӗр ҫийӗпе шӑвӑнса илеҫҫӗ.

Легкий ветер дул с водохранилища; осторожно, как стрекозы, садились на воду большие белые гидросамолеты и бежали, скользя по зеркалу, в котором отражалась белая воздушная громада дворца-вокзала с высоко поднятой в небо золотой звездой.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗшкӗнсе ҫунӑ чух урасем витӗр пӑхма та аван: пӳлӗм пуҫ хӗрлӗ тӑнӑ пек, хам мачча ҫийӗпе ним шиксӗр упаленсе пынӑ пек туйӑнать.

Иногда я любила глядеть назад, себе под ноги, — комната переворачивалась, и я воображала, что бесстрашно карабкаюсь по потолку.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Такӑна-такӑна ӳксе, хыҫран юр ҫийӗпе шӑтнӑ барабана сӗтӗрсе, часовой патне пыратӑп, французла кӑшкӑратӑп:

Спотыкаясь, волоча за собой по снегу продырявленный барабан, я спешу к часовому, крича по-французски:

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вырӑс лагерӗ ҫийӗпе хӗвел хӗрелсе хӑпарать, император, тухӑҫӑн йӑмӑх ҫуттипе ҫӑвӑнса: Акӑ вӑл Аустерлиц хӗвелӗ — тесе аллине ҫӗклет.

Над русским лагерем восходит солнце, император поднимает руку и произносит, весь залитый багровым светом восхода: «Вот оно, солнце Аустерлица!»

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл кӗпер ҫийӗпе хуллен ӗҫ пырать, ун ҫинче икӗ ҫын.

Она медленно ползла по мосту, в ней сидело двое.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Акӑ урам ҫийӗпе, ерипен чӳхенсе, пӑяв ҫине уртӑннӑ хайхи тем пысӑкӑш «Я» мӑнаҫлӑн турткаланса хӑпарма пуҫларӗ.

И над улицей медленными толчками возносилась повисшая на веревках огромная и чванливая буква «Я».

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Сасартӑк урай урлӑ каҫакан ҫап-ҫутӑ йӗр ҫийӗпе пӗр мӗлке вӗлтлетсе иртрӗ.

Вдруг на яркой полосе, пересекающей пол, промелькнула тень.

Тамань // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Вӑрман ҫийӗпе каҫ хуллен шуса пычӗ.

На лес медленно надвигалась ночь.

Юлашкинчен калани // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Куҫа ӑнсӑртран курӑннӑ мӗлке пек, вӑл ҫынсен пуҫӗсем ҫийӗпе иртсе кайрӗ те, виҫӗ кустӑрмипе те пӗр харӑсах ҫӗре тӗкӗнчӗ.

Точно привидение, скользнул он над головами, над землей и, словно притянулся ею, одновременно коснулся травы всеми тремя колесами.

8 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Вӑрман уҫӑмлӑнах курӑнать, ун патне ҫитесси пӗр ҫичӗ километр юлнӑ, вӑрманӗ ҫийӗпе тата виҫ-тӑватӑ километр вӗҫмелле.

Лес отчетливо виден, до него километров семь, над ним — три-четыре.

7 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Алексей ҫавӑнтах «мертвая петля» турӗ, вара, ҫӗр унӑн пуҫӗ ҫийӗпе вӑркӑнса иртнӗ чух, тӑшман самолёчӗ ҫунат ҫинчен ҫунат ҫине ҫаврӑнкаласа ӳкнине курчӗ.

Алексей тотчас же сделал мертвую петлю и, когда земля проносилась у него над головой, увидел на ее фоне медленно и бессильно порхающий самолет.

7 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Чӑн малтан йывӑҫ тӑррисем хыҫӗнчен пӗрремӗш мӑшӑр — Совет Союзӗн Геройӗ Федотовӑн «пӗрремӗшӗ» тата вӑл ертсе пыраканнин «иккӗмӗшӗ» вӗҫсе тухрӗҫ те, аэродром ҫийӗпе ҫаврӑнса илмесӗрех ҫӗрелле анса, анлӑ хир тӑрӑх чупса кайрӗҫ.

Сначала из-за гряды древесных вершин вынырнула и, не давая круга, снизилась и побежала по просторному полю первая пара — «первый» Героя Советского Союза Федотова и его ведомый «второй».

6 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950