Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юлман (тĕпĕ: юл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗвел, кӗркуннехи ҫутӑпа пек те мар, ҫуттӑн ҫутатать, каҫхи вӑйлӑ ҫумӑрӑн йӗрӗ те юлман.

Ярко, не по-осеннему, светило солнце, к от ночной грозы не осталось почти никаких следов.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл ҫӗрӗпех ҫывӑраймарӗ, кӑвак ҫутӑллах тӑчӗ, Поезд кайиччен вӑхӑт нумай юлман ӗнтӗ.

Не спалось всю ночь, стало светать, Времени: до прихода поезда оставалось в обрез.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

«Манӑн питех нумай юлман ӗнтӗ, ҫӗр ҫывӑрмарӑм-тӑк — пӗтеретӗп!» — тесе шухӑшларӗ Зимин.

Зимин перелистал свои записи, Работы оставалось еще часа на три, «Управлюсь!»

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ытти саспаллисем пӗри те юлман.

Остальных букв не было и следа.

Юр ҫинчи приказ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Пӗри те ҫӗтсе юлман.

Ни один не потерялся.

Аптраман кӑвакалсем // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 34,36,40 с.

Тем тӗрлӗ сӑвӑ-такмакпа витлешеҫҫӗ — тӗнчере урӑх вӑйӑ юлман тейӗн ҫав.

Какими только частушками не дразнят они друг друга — можно подумать, больше забав и нет…

Лешкас ачисем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Вӑ-ӑт, пуҫлаттӑмччӗ те ҫапла сысна пусма, пырне ҫур мӑй таран касса татнӑ-ха, сывламалӑх нимӗн те юлман, вӑл пур, шуйттан тунашки, мӗнле сиксе тӑрать те — каять хай кил хушши тӑрӑх.

Да-а, бывало, начну кабана резать, все горло ему перехвачу, до самой душки достану, а он, проклятый, встанет и пойдет по базу.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пирӗн тырри те ҫирӗм пӑтран ытла юлман, эсӗ ҫаплах, ав, ҫав харам пыра тӑрантаратӑн!

У нас хлеба осталось не более двадцати пудов, а ты прикормил в доме этого дармоеда!

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Фомин нумайранпа унпа пурӑнмасть, унӑн халь хӑй тахҫан ҫамрӑк чухне савнӑ ҫак хӗрарӑм патне, кӑшт йӗрӗнерех хӗрхеннисӗр пуҫне, нимӗнле туртӑм-туйӑм та юлман.

Фомин давно не жил с ней и давно не испытывал к этой женщине, которую когда-то в молодости любил, ничего, кроме легкой презрительной жалости.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫын пурӑннӑ шӑршӑ-маршӑ та юлман пушӑ кухньӑра вӑл хӑйӗн хӗрарӑм ӑшӗнче чылайранпа капланса тулнӑ йӳҫӗ куҫҫульне юхтарса пӗтерчӗ, унтан Дон хӗрринчен шыв ӑсса таврӑнчӗ, вут хутса ячӗ, аллисене чӗркуҫҫи ҫине ӳкерсе, сӗтел хӗррине ларчӗ.

В пустой, пахнущей нежилым кухне выплакала все скопившиеся за долгое время горькие бабьи слезы, а потом сходила на Дон за водой, затопила печь, присела к столу, уронив на колени руки.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шкултан вара хуралнӑ кирпӗч стенисенчен урӑх нимӗн те юлман.

А остались от нее лишь закоптелые кирпичные стены.

I сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Шкултан вӗренсе тухсан алла кӑмӑлланӑ професси илнӗ, ҫемье ҫавӑрнӑ, ӗҫленӗ, ҫынран юлман.

После окончания школы получили профессию, которая нам нравилась, обзавелись семьей, работали, не отставали от людей.

Туслӑх ҫирӗпленсе пырать // Владимир ИЛЬИН. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 8 стр.

Эпӗ те, Николай Федорович Угаслов та ҫакӑн пек ӑмӑртусенчен юлман.

Ни я, ни Николай Федорович Угаслов от таких соревнований не отставали.

Туслӑх ҫирӗпленсе пырать // Владимир ИЛЬИН. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 8 стр.

Такси хуларан тухсан, ун пуҫне асра юлман тӗлӗк татӑкӗ пек, тӑн килсе кӗчӗ: Таня таврӑннӑ та чӳрече ҫӗмрӗккине асӑрханӑ…

Когда такси выехало за город, к нему, как обрывок незапомнившегося сна, пришло: вернулась Таня и увидела разбитое окно.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Леш, шахтӑна пуҫласа аннӑ хӑравҫӑ та шиклӗ ачаран йӑхӗ юлман.

От растерянного, испуганного мальчишки, впервые спустившегося в шахту, не осталось и следа.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ун хӑйӗн сывлӑхӗшӗн… халь пит каях юлман чух…

Ради его здоровья… и пока еще не поздно…

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

 — Кая юлман чух каяр часрах.

— Пока не поздно, давай уходить.

XXIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чаҫре, тен, вӗсен пӗр офицер та юлман.

У них, небось, и офицера-то ни одного в части не осталось.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кӗрсе вырт, Аксинья, атту сан ывӑннипе сӑн та юлман.

— Ложись, Аксинья, а то ты так переморилась, что и на себя стала непохожа.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий хӑйсен хуторӗнче икӗ вӑрҫӑ хушшинче вӗлернӗ казаксене аса илсе тухрӗ те, Татарскинче вилесӗр кил юлман та иккен.

Григорий мысленно перебирал в памяти убитых за две войны казаков своего хутора, и оказалось, что нет в Татарском ни одного двора, где бы не было покойника.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех