Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

апат сăмах пирĕн базăра пур.
апат (тĕпĕ: апат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл ытла ҫӳле вӗҫме кайнине пӗлсен, эпӗ ӑна ирхаллӗн ҫырткаламалли апат хатӗрлеттӗм.

я готовила ему лёгкий завтрак, когда знала, что он идёт на высокий полёт.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каҫхи апат.

Ужин.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Апат тунӑ-и-ха эсир?

Обедали?

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫинчех шурса кайрӑм пулмалла эпӗ, мӗншӗн тесен вӑл шӳрпине сыпма та чарӑнчӗ — апат тӑватчӗ вӑл эпӗ пынӑ чух — вара ҫаврӑнса тӑчӗ, тенкел ҫинче шинельпе витӗнсе выртнӑ командиртан кӑшкӑрнӑ чухнехи пек хыттӑн илтӗнекен сассипе: — Рубен, Скорняков вилнӗ-и? — тесе ыйтрӗ.

Должно быть, я побледнела, потому что он перестал есть суп — я застала его за обедом — и, оглянувшись, строгим, рычащим голосом спросил командира, лежащего под шинелью на лавке: — Рубен, Скорняков убит?

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Апат начар.

Питание тоже слабое.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан эпир вагон урайне сарса хунӑ кӗҫҫе ҫине апат тума лартӑмӑр.

А потом мы ели, сидя на кошме, расстеленной на полу вагона.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Халӗ, ачасем, котелоксене хатӗрлӗр: тепӗр пилӗк минутӑран апат валеҫеҫҫӗ.

А сейчас, ребята, берите котелки: через пять минут обед раздавать будут.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах шӑп апат тӗлнелле пӗр мыскара сиксе тухрӗ, вӑл пирӗн йӗркеленсе ҫитнӗ ҫул-йӗр тӗнчинчи мӗнпур пеккине пуҫхӗрлӗн ҫавӑрса лартрӗ.

Но уже перед самым обедом случилось происшествие, которое в нашем налаженном дорожном мире все перевернуло вверх дном.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӗнтӗ аннесем, тӑвӑр хутлӑхсенче хӗсӗнкелесе, вагонтан паҫӑрах тухса кайрӗҫ, ӗнтӗ кӳршӗ купере хут чӑштӑртатни илтӗнет — апат тӑваҫҫӗ, чей ӗҫеҫҫӗ.

Уже давно ушли из вагона, кое-как протискавшись в узком проходе, наши мамы, уже в соседнем купе шуршали бумагой, закусывали, пили чай.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чун кӳтсе килет, чӗрере ҫуйхав тапранать — Мускавшӑн, атте-аннешӗн, хамӑн пионерсемшӗн ӑш вӑркать, ҫӑвара темӗнле ирсӗр тутӑ, ешӗл шенкер майлӑскер, килет, апат анмасть.

И такая тревога и за Москву, и за маму с папой, и за моих ребят — за всех нас точила тогда душу, что во рту появлялся какой-то противный медный привкус, и я не могла есть.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫулҫӳревҫӗ ҫеҫ вӗт, апат тунӑ хушӑра, хамӑр ҫиекен пулӑ миҫе ҫулта пулни ҫинчен ыйтса пӗлме пултарать.

Только путешественник мог спросить, сколько лет рыбе, которую мы съели за обедом.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Амӑш, апат хатӗрле.

Мать, давай собирай поесть.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ав вӗсем — вырӑн тупнӑ, апат тутлӑ пултӑр, сиплӗхлӗ пултӑр!

Вон они где устроились, доброго здоровья, приятного аппетита!

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кӑнтӑрлахи апат тӗлне киле ҫитме шаннӑ-ҫке эпир!

Ведь мы рассчитывали к обеду вернуться домой.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ирхи апат пӗтрӗ.

Завтрак был кончен.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗрре эпӗ, лагерьте чух, вӑл апат ҫинине сӑнарӑм: пӑтти ҫине малтан Марс ҫинчи пек шыв ҫулӗсем туса тухрӗ, унтан вӗсене чылайччен тишкерсе ларчӗ, вара тин, пӑтта, тӑваткӑл-тӑваткӑл касса, ҫие пуҫларӗ.

Когда он в лагере завтракал, я видела, что он сперва делает в каше какие-то каналы, как на Марсе, потом исследует их или ест кашу по квадратам либо кругам.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Сӑмахран, пӗр артист пирки вӑл: «ӑшталанать, хуҫкаланать —тӗкӗр тытнӑ хӗр пекех» — тенӗччӗ, тата хамӑр шкулти историк ҫинчен; «ҫиессе те вӑл историллӗ апат ҫеҫ ҫиет, Бородино ҫӑкӑрӗ, Полтава кӑлпассийе», — тенӗччӗ.

К слову, он сказал про одного киноартиста, что он чересчур много хлопочет физиономией, а про нашего историка в школе — что он даже бутерброды ест исторические: бородинский хлеб с полтавской колбасой.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах эпӗ ҫапла ӑнран каясса ҫитни ӑна килӗшетчӗ те пулас, пӗррехинче вӗт номере апат илсе пыракан хӗре те кӳлешсе илтӗм.

Но ему, кажется, даже нравилось, что я стала такая сумасшедшая и что один раз даже приревновала его к девушке, которая принесла в номер обед.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Апат тунӑ чух ҫавӑн пирки эп ӑна хам та каласа патӑм.

Когда мы ужинали, я ему даже сказала об этом.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Улттӑрах хӑй патне таврӑнаймарӗ вӑл, вунпӗрелле ҫеҫ, Петя патне те кӗмен иккен, «Асторие» каҫхи апат тума халех хӑй патне пыма хушрӗ, мӗншӗн тесен вӑл ҫаплах кун каҫа апатланайман, шуйттанла выҫса ҫитнӗ, пӗччен ҫиесси вара кичем ӗҫ иккен.

Он вернулся не к шести, а к одиннадцати и не к Пете, а в «Асторию» и потребовал, чтобы мы немедленно приехали к нему ужинать, потому что он так и не обедал и голоден, как дьявол, а есть одному ему скучно.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех