Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

халтан сăмах пирĕн базăра пур.
халтан (тĕпĕ: халтан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ӗҫре ытлашши халтан кайиччен ан ӗҫле, ху ҫинчен пӑртак шухӑшла.

 — Не надорвись в работе, хоть немножко думай о себе.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Йӑлтах халтан кайса ҫитнӗ сӑнлӑ, тулли лава сӗтӗрттерсе ҫӳренӗ тейӗн…

Как, скажи, уж такой он уморенный, как, скажи, на нем воза возили…

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл сисӗнмеллех халтан кайрӗ ӗнтӗ.

Он заметно ослабел.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Текех ӗнтӗ хамӑр выҫӑ иккенне те, халтан кайнине те манмӑпӑр.

Мы забыли про голод, про усталость.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Халтан кайиччен ӗмет хӑй, шывӗ ҫаплах тухмасть, мӗншӗн тесен Галина сывлӑш ҫӑтмассерен пыршӑ хутлана-хутлана кӗрет.

У нее глаза на лоб вылезли, но вода не выкачивалась, потому что трубка сжималась, когда Галина втягивала в себя воздух.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Кимӗ кустӑрмине ҫавра-ҫавра халтан кайрӑм эпӗ, манран пӑс тухса тӑчӗ.

Я вертел колеса так, что от меня пар шел.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Тарӑхса ҫитнӗ самантсенче Сергей протезне урайне вӑркӑнтарса ярать те ӑна халтан кайичченех, урисем кӑвакарса-ҫунса тухичченех тапать вара, ҫапать, хӗнет.

И когда подступало отчаяние, Сергей сбрасывал протез на пол и бил его, бил до изнеможения, до кровавых ссадин на собственных ногах.

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Кӑнтӑрла аппаланса халтан каятчӗ пулин те, Сергей каҫхине те вырӑнӗ ҫине протезӗпех выртатчӗ.

Измученный днем, Сергей заставлял себя и на ночь ложиться в постель с протезом.

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Каҫ пуласса кӗтсе халтан кайнӑскер, вӑл ӗнтӗ темиҫе хутчен те Таньӑна каласа памах тӑчӗ, анчах, ӑна кӗтмен ҫӗртен савнӑҫ кӳрес шучӗ пысӑк пулнӑран, кашни хутӗнчех чарӑнса юлчӗ.

Несколько раз, измученный ожиданием ночи, Сергей порывался рассказать обо всем Тане, но желание порадовать ее неожиданно было настолько велико, что каждый раз он сдерживал себя.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫавсенчен чи йывӑррисем те, — антив, лӑскантарса халтан янӑ, йӳҫӗ те тӑварла тарпа тертлентернӗ, ывӑҫ тупанне суранлатса юнлантарнӑ пултӑр, — чи-чи пысӑк ырлӑх халӗ, анчах вӗсем патне, хӗвел патне ҫитеймен пекех, ӗмӗтпе те ҫитеймӗн текех.

И даже самые тяжелые из них, изнурительные, горько-соленые от пота, с кровавыми мозолями на ладонях, рисовались как высшее блаженство, до которого сейчас, как до солнца, даже мечтой не дотянуться.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Халтан кайнипе Сергей койки ҫине тӗшӗрӗлсе ӳкет, куҫне хупать, юн персе тухиччен ҫырта-ҫырта лартнӑ тутисене ҫуланӑ май: «Пӗр минут ҫеҫ, пурӗ те пӗрехҫех минут канатӑп…» — тет, шанӑҫне ҫирӗплетсе.

Сергей падал в изнеможении на койку, закрывал глаза, облизывая в кровь искусанные губы, твердил: «Одну минутку, только одну минутку отдохну…»

13 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Хамӑр йӑлт халтан кайнӑ, шӑнса ӗнтӗркенӗ, выҫӑ…

Сами обессилевшие, полузамерзшие, голодные.

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Халтан ямалла вӑрӑммӑн туйӑнчӗҫ Григорие ҫул ҫинче ирттернӗ кунсем, вӗҫӗ-хӗррисӗр хӗл каҫӗсем вара пушшех те вӑраххӑн тӑсӑлчӗҫ.

Томительно длинными казались Григорию уходившие на передвижение дни, еще более долгими были нескончаемые зимние ночи.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл Казански станица патӗнчен ҫуранах, халтан ӳксе, хытӑ тарӑхса килнӗ.

Он пришел пешком из-под Казанской станицы, измученный, злой.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл мана пӗтӗмпе халтан ячӗ.

Он меня уморил.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мана халтан ӳкерме ҫук.

Мне износу не будет!

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Халтан ӳкерчӗҫ-тӗр кӑвак урхамаха чӑнкӑ сӑртсем…», — шухӑшларӗ хӑй.

Подумал: «Видно, укатали сивку крутые горки…»

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халтан янӑ вӑл ӑна, чӑм кӑпӑка ӳкернӗ…

— Выездила она его, в мылу весь…

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Арӑмӗ пӗр ӗҫ кунӗ те тӑвайман, йышлӑ ҫемье пуҫӗ вара, пурне те тӑрантарма тӑрӑшса, ӗҫле-ӗҫле халтан кайнӑ.

Жена не могла заработать ни одного трудодня, а глава многодетной семьи выбивался из сил, чтобы прокормить всех.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫынсемшӗн халтан кайиччен чупатӑн та, тав тӑвас вырӑнне…

Изводишь себя для людей, а заместо благодарности…

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех