Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑнран (тĕпĕ: сӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем, сӑнран тӗксӗмленсе, хӗрарӑм ҫине хӗрхенсерех пӑхрӗҫ.

Они стали серьезными, сочувственно-кисло смотрели на женщину.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл ҫавӑнтах сӑнран ӳкрӗ, хӑраса тата нихӑшӗ те нимӗн те каламаншӑн тарӑхса, кӑшкӑрса тӑкрӗ:

Он побледнел и, в страхе и ярости оттого, что никто ничего не говорит, крикнул:

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Артиллери командинчен пӗри, сӑнран — вырӑс офицерӗ, Григорий ҫине тарӑхса пӑхса илчӗ.

Один из артиллерийской прислуги, русский офицер, судя по внешности, злобно оглядел Григория:

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анкӑш хупӑнкаллӑ ҫаврака тӗксӗм куҫӗсем ӗшенчӗклӗн хӗсӗннӗ, илемлӗ пит-куҫне ыйхӑсӑр ирттернӗ каҫсем сӑнран ӳкернӗ.

Широко расставленные, круглые, темные глаза его были устало прижмурены, красивое лицо измято бессонными ночами.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Куратӑп, сӑнран темӗнле палланӑ пек, анчах аса илейместӗп.

Вижу, обличье-то вроде знакомое, а в ум никак не возьму.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Эсӗ йӑлтах сӑнран кайнӑ!

На тебе ведь лица нет!

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗн сӑнран улшӑннӑ пек эсир, Серафимӑ Прокофьевна!

— Что-то вы вроде с лица изменились, Серафима Прокофьевна!

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нюшкӑ патне ӑна мӗн туртнине вӑл хӑй те лайӑх ӑнланман; сӑнран та хитрех мар, пичӗ пӗтӗмпех шатраллӑ, сӑмси те тӳме пек.

Он и сам толком не понимал, что привлекало его к ней: и лицом не очень удалась, все оно изрыто мелкими оспинами, и нос пуговкой.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Начальникрен вара пурне те тӳснӗ пулӑттӑн-и? — мӑшкӑлларӗ Дымшаков, тапак туртса саралнӑ шӑлӗсене кӑтартса, унтан сасартӑк сӑнран улшӑнчӗ, тӗксӗмленчӗ, пичӗ, шӑл сурнӑ чухнехи пек, пӗркеленчӗксемпе витӗнчӗ.

— А от начальника, значит, все бы снес? — ехидствовал и скалил прокуренные зубы Дымшаков, потом внезапно изменился в лице, сморщился, как от зубной боли, и помрачнел.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кивӗ председатель вырӑнне лӑпкӑ, сӑнран йӑваш курӑнакан Алексей Лузгина лартнӑ.

Старого председателя сменил тихий и даже робкий с виду Аникей Лузгин.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Э, эсӗ ҫутӑ ҫӗре тух! — чӗнчӗ Дымшаков, сӑнран йӑлт улшӑнса, вӑл каллех ҫав тери чӑрсӑрланса кайрӗ.

— А ты выходи на свет, племянница! — позвал Дымшаков, разительно меняясь в лице и становясь снова вызывающе дерзким.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсенчен чи аслӑраххине те, сӑнран пӑхса, вӑтӑр пиллӗкрен ытла параймастӑн, чи ҫамрӑкраххи ҫирӗм ҫулсене ҫитсе пыраканскер пулмалла.

Старшему из них на вид было не более тридцати пяти, самому молодому — лет двадцать.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӑнран ӳкнӗ комиссар, хыҫалтан салтаксем чышкаласа пыраканскер, строя тӑратман хӗрлӗармеецсен ҫӑра речӗсем варрине кӗрсе ҫухалчӗ.

Бледный комиссар, подталкиваемый сзади, вошел в гущу непостроенных красноармейских рядов.

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Паян, кӑнтӑрлахи апат вӑхӑтӗнче, пӗрре ҫеҫ пӑхса илтӗм сан ҫине — вӑл йӑлт сӑнран улшӑнса кайрӗ.

Нынче, как полудновали, глянула я разок на тебя, так она ажник с лица сменилась.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӑнран ӳкнӗскер, вӑл хӑрушшӑн йынӑшса ячӗ, шинель тӑхисене вӑтӑрма пуҫларӗ.

Страшно застонал и с исказившимся лицом стал рвать на себе застежки шинели.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий, штабра ӗҫлекенсене сӑнран пурне те пӗлекенскер, ӑна пуҫласа курчӗ, тинкерсерех пӑхрӗ.

Григорий, знавший в лицо всех штабных, видел его впервые, всмотрелся.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вилес килет! — хӑр-хар кӑшкӑрса тӑкрӗ Лихачев, сӑнран шурса кайса, пуҫӗпе улӑм ҫине ӳксе.

Смерти хочу! — зарычал Лихачев, бледнея, падая головой на солому.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӑнран пӑхсан, вӑл нимӗн шухӑшсӑр пек туйӑнать, анчах ирӗклӗн чарса хунӑ, пир тӑла обмотка сырнипе чӗркуҫҫи сыппи таран нӗрсӗр пысӑккӑн курӑнакан ури сивӗ тытнӑ пек вӗттӗн чӗтрет.

С виду он казался равнодушным, но вольно отставленная нога, до коленного сгиба уродливо толстая от обмотки, навернутой на портянку, дрожала мелкой ознобной дрожью.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сигара тӗпне пашлаттарса ӗмнӗ май, ыйхӑллӑ куҫне тӗтӗм лекнипе мӑчлаттарса, Степан кӗпи-йӗмне тӑхӑнчӗ Пантелей Прокофьевич алӑк патӗнчен шикленерех пӗр утӑм ярса пусрӗ те, Степан сӑнран ытла та улшӑннинчен тата ун ҫийӗнчи шӑвӑҫ тӳмеллӗ пурҫӑн путтешкесенчен тӗлӗнсе кайнӑскер, чарӑнса тӑчӗ, хура ал тупанне тӑсса пачӗ.

Степан одевался, пыхая окурком сигары, от дыма жмуря заспанный глаз, Пантелей Прокофьевич шагнул через порог не без робости и, пораженный изменившимся Степановым лицом и металлическими частями его шелковых подтяжек, остановился, лодочкой вытянул черную ладонь:

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Евгений ҫаврӑнса пӑхрӗ те урама тухнӑ ҫынсене сӑнран уйӑрса иличченех унти хӗрарӑмсенчен пӗри Аксинья пулнине туйрӗ, хӑмач пек хӗрелсе кайрӗ.

Евгений, оглянувшись, еще не различая лиц стоявших, почувствовал в одной из женщин Аксинью, густо побагровел.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех