Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑнран (тĕпĕ: сӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сӑнран пӑхсах паллӑ ӗнтӗ, лӑпкӑ мар вӑл, тем ҫинчен хытӑ шухӑшлать, пӑхасса та темле, сиввӗнрех пӑхать.

Лицо его было озабоченное, взгляд пасмурный, о чем-то сильно задумался и смотрел как-то холодно.

X // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Агеевна малтан кӑмака патӗнчен итлесе тӑчӗ, унтан Яша патнерех пычӗ, — сӑнран пӑхсах паллӑ ӗнтӗ, унӑн ӑшчикӗ вӑркать, хытӑ хумханнипе, ниҫта кайса кӗреймест.

Сторожиха Агеевна слушала разговор сначала от печи, затем подошла ближе к Яше, — каждая морщинка на ее старческом лице выражала крайнее напряжение и беспокойство.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пӗр ҫирӗм пиллӗкелле ҫитнӗ пуль ӗнте вӑл, анчах сӑнран пӑхма аслӑрах пек курӑнать: ҫӑмки ҫинче унӑн инҫетренех пӗрӗнчӗксем палӑраҫҫӗ, хуралсарах ларнӑ типшӗм питҫӑмартисенче вара хура мӑк сухал, чаштраскер те каю пекех ҫӑраскер, шӑтса ларнӑ.

Ему было лет двадцать пять, но на вид он казался старше: на лбу у него издали были видны морщины, на почерневших худых щеках, выглядывала там-сям выросшая черная борода.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Нумай ӗҫрӗ Вэй-фу, пӑртакҫӑ сӑнран та ҫуталчӗ, хӑйне хӑй чӗррӗнрех тыткала пуҫларӗ.

Опрокидывая чарку за чаркой, он оживился.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Хам та ӑна сӑнран лайӑх астӑваймастӑп.

Я его почти не помню.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Сӑнран чылаях улшӑннӑ вӑл, ҫапах та пӗрре пӑхсах палларӑм.

И хотя он сильно изменился, я узнал его с первого взгляда.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Тӗксӗм, сӑнран ӳкнӗ, ывӑннӑ разведчиксем, штрекра ҫул парса тӑракан партизансем ыйтнине хирӗҫ чӗнмесӗр, штаба иртсе кайрӗҫ.

Усталые, с хмурыми, осунувшимися лицами, они молча прошли в штаб, не отвечая на вопросы партизан, которые, сторонясь в штреках, уступали им дорогу.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Мӗн тесе? — Сы-мин хӑр-хар кӑшкӑрса тӑкма та хатӗрччӗ, арӑмӗ сӑнран улшӑннине, ун виҫкӗтеслӗ куҫӗсем сиввӗн йӑлкӑшнине кура, сассине улӑштарчӗ.

— Что т-такое? — Сы-мин уже хотел взорваться, но, увидев, что ее ввалившиеся щеки напряглись и побагровели, а треугольные глазки зловеще блеснули, поспешил сменить тон.

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Вӗсенчен пӗри, сӑнран пӑхма вунтӑваттӑсенчи хӗрача, паж евӗр тӑхӑннӑскер, урисенче кӗрен трикоччӗ, Бег-Агамалов чӗркуҫҫийӗ ҫине ларнӑ та ун аксельбанчӗсен шнурӗсемпе вылять.

Одна из них, по виду девочка лет четырнадцати, одетая пажом, с ногами в розовом трико, сидела на коленях у Бек-Агамалова и играла шнурами его аксельбантов.

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Салтаксем начарланса сӑнран ӳкнӗ, идиотла пӑхаҫҫӗ.

Солдаты осунулись и глядели идиотами.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Сӑнран пӑхма ӳркевлӗ, лӑмсӑр-ламсӑрла курӑнакан ҫак ҫын салтаксемпе чӑтма ҫук усалччӗ, унтер-офицерсене ҫапӑҫма ирӗк паратчӗ кӑна мар, хӑй те ҫав тери хаяррӑн, юнпа пӗвеничченех хӗнетчӗ, вӑл ҫине-ҫинех тискеррӗн кӳллеттернипе айӑплисем ура ҫинче те тытӑнса тӑраймастчӗҫ.

Этот вялый, опустившийся на вид человек был страшно суров с солдатами в не только позволял драться унтер-офицерам, но и сам бил жестоко, до крови, до того, что провинившийся падал с ног под его ударами.

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл — илемлӗ, яштака пӳллӗ, питӗ ҫирӗп кӗлеткеллӗ ҫамрӑк ҫын; алли-ури тӗреклӗ те вӑйлӑ; сӑнран пӑхсан, вӑл пӗр ҫирӗм ултӑ ҫулта пек курӑнать.

Это был миловидный молодой человек, высокого роста, отлично сложенный, руки и ноги были мускулистые, сильные и в то же время чрезвычайно изящные; на вид ему было лет двадцать шесть.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Хӑвӑртрах тӑвалла чупӑр! — терӗ Рада, хӑранипе йӑлт сӑнран улшӑнса.

Скорее бегите в горы! — повторяла Рада, вне себя от страха.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑрах куҫлин эрех ӗҫе-ӗҫе куҫӗ-пуҫӗ урмӑшрӗ, ҫапах та вӑл хуҫа сӑнран улшӑннине асӑрхарӗ, унтан тепӗр тӗрӗк енне вӑрт ҫаврӑнчӗ те:

У одноглазого от водки кружилась голова, но он все же заметил смущение хозяина и резко обернулся к другому турку:

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӑна чӑтаймасӑр кӗтсе тӑнӑ Огнянов сӑнран пӑхсах мӗнле хыпарсемпе килнине пӗлесшӗн пулчӗ.

Дрожа от нетерпения, Огнянов старался узнать новости по его лицу.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов ҫакна сиссе сӑнран кӑштах улшӑнчӗ, ҫапах та лӑпкӑн каласа хучӗ:

Заметив это, Огнянов немного изменился в лице, но отозвался спокойно:

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сӑмах чӗнменни те сӑнран шурса кайни мӗн пулса иртнине пӗтӗмпех пӗлтерет.

Это смущение, это молчание были красноречивее исповеди.

V. Каҫ тӑсӑлать-ха // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Марко чӗтренсе илчӗ, сӑнран та улшӑнса кайрӗ.

Марко вздрогнул и переменился в лице.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сӑнран пӑхма та хӗрӗхрен ытлах пулас ҫук ху.

Ведь на вид-то тебе уже не меньше сорока.

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Кирсанов: хӗр сӑнран лайӑх-и тесе ыйтма та шухӑшламарӗ, Лопухов ун ҫинчен асӑнма та шухӑшламарӗ.

Кирсанов и не подумал спросить, хороша ли собою девушка, Лопухов и не подумал упомянуть об этом.

X // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех