Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑтарасла (тĕпĕ: шӑтар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫав вӑхӑтра ун куҫӗсем тӳрех ман ҫине шӑтарасла пӑхатчӗҫ.

Но глаза ее при этом в упор смотрели на меня.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Половцев йывӑррӑн, шӑтарасла пӑхса илни Яков Лукича хыҫсӑр пукан ҫинчен ҫӗклесе тӑратрӗ.

Тяжелый взгляд Половцева приподнял Якова Лукича с табурета.

27-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Давыдов шурса кайрӗ, ытла та тарӑхса ҫитнипе куҫҫулленнӗ куҫӗсене тӳрех Яков Лукич ҫине шӑтарасла тӗллерӗ.

Давыдов побелел, разом вскинул на Якова Лукича глаза, от гнева налитые слезами.

23-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тарӑн путӑксенчен унӑн кӑвакрах пӗчӗк куҫӗсем Яков Лукич ҫине йывӑррӑн, шӑтарасла тӳррӗн пӑхаҫҫӗ.

Из глубоких впадин тяжко, в упор смотрели на Якова Лукича его голубоватые глазки.

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Хӑвала, хӑвала! — терӗ Нагульнов, Титок ҫине шӑтарасла тимлӗн пӑхнӑ май кӗсйинчи наганне чӑмӑртаса.

— Шевели, шевели! — говорил Нагульнов, напряженно посматривая на Титка, сжимая в кармане наган.

6-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Марина, вӑрӑмрах та кӑшт чалӑшрах хура куҫӗсене хӗссе, Андрей ҫине шӑтарасла пӑхать.

Марина в упор щурила на Андрея удлиненный, чуть косой в разрезе черный глаз.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Ну, апла пулсан, ӗҫ мӗнре тӑрать-ха вара? — Давыдов Нагульнова шӑтарасла пӑхса сӑнарӗ.

— Ну, так в чем же дело? — Давыдов пристально всматривался в лицо Нагульнова.

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ытти чухне унӑн ватӑ куҫӗсем асаплӑн, нумай хӗнесе, апат сахал ҫитерсе усракан йытӑсенни пек йӑвашшӑн пӑхнӑ, анчах та халӗ вӑл сиввӗн, святойсем пек е халь-халь вилме хатӗрленнӗ ҫынсем пек, шӑтарасла пӑхнӑ.

Обыкновенно выражение ее старческих глаз было мученическое, кроткое, как у собак, которых много бьют и плохо кормят, теперь же она глядела сурово и неподвижно, как глядят святые на иконах или умирающие.

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Вара юратӑр, тесе хушса хурӑттӑм эпӗ, ҫав тери юратӑр — ҫулталӑк та, пӗтӗм пурнӑҫ та ҫав юратушӑн кӗске пулӗ, анчах кама юратӑр… пӗлместӗп, — каласа пӗтерчӗ вӑл, Ольга ҫине шӑтарасла пӑхса.

И полюбите, прибавлю я, так полюбите, что мало будет не года, а целой жизни для той любви, только не знаю… кого? — досказал он, впиваясь в нее глазами.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ӑна култарма ҫуккине Штольц часах асӑрхарӗ: вӑл култарнине Ольга час-часах чӗнмесӗр пӑхса, куҫхаршийӗсене, ҫамкине пӗрсе итлет те — кулмасть, Штольца ҫӑмӑлттайлӑхшӑн ӳпкеленӗ евӗр, ним чӗнмесӗр сӑнать, е чӑтаймасӑр, сасартӑк Штольц шӳтне хирӗҫ пӗр-пӗр пысӑк ыйту парать те ун ҫине шӑтарасла пӑхать — Штольц вара хӑй ҫӑмӑлттай, пушӑ сӑмахсем каланӑшӑн именсе каять.

Он тотчас увидел, что ее смешить уже нельзя: часто взглядом и несимметрично лежащими одна над другой бровями со складкой на лбу она выслушает смешную выходку и не улыбнется, продолжает молча глядеть на него, как будто с упреком в легкомыслии или с нетерпением, или вдруг, вместо ответа на шутку, сделает глубокий вопрос и сопровождает его таким настойчивым взглядом, что ему станет совестно за небрежный, пустой разговор.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Мӗншӗн пымарӑн ӗнер? — ыйтрӗ Ольга, Обломов ҫине шӑтарасла пӑхса, анчах лешӗ пӗр сӑмах та шарламарӗ.

— Что ж ты не был вчера? — спросила она, глядя на него таким добывающим взглядом, что он не мог сказать ни слова.

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Кама илетӗп? — хӑраса ыйтрӗ Обломов, тӗлӗнсе кайнипе Захара шӑтарасла пӑхса.

На ком? — с ужасом спросил Обломов, пожирая Захара изумленными глазами.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Мӗнех вара? — ыйтрӗ Ольга; хӑй ҫине ҫав тери йӗкӗлтесе, шӑтарасла пӑхнипе Обломов вӑтанчӗ.

— Так что же? — спросила она, глядя на него таким иронически-глубоким, проницательным взглядом, что он смутился.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӗсем пӗр-пӗрин ҫине сӑмах чӗнмесӗр, пӗр-пӗрне витӗр шӑтарасла пӑхса илнӗ.

Они посмотрели друг на друга молча, как будто пронзали взглядом один другого насквозь.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Амӑшӗ ӑна темиҫе хутчен хӗрӳллӗн чуптуса илет, унтан, унӑн куҫӗсем хӗрелмен-и тесе, шӑтарасла тинкерсе пӑхать; мӗн те пулин ыратмасть-и, тесе ыйтать; лӑпкӑ ҫывӑрчӗ-и, ҫӗрле вӑранмарӗ-и, ыйхӑ тӗлӗшпе тапкаланмарӗ-и, вӗри пусмарӗ-и, тесе няньӑран тӗпчесе пӗлет.

Мать осыпала его страстными поцелуями, потом осмотрела его жадными, заботливыми глазами, не мутны ли глазки, спросила, не болит ли что-нибудь, расспросила няньку, покойно ли он спал, не просыпался ли ночью, не метался ли во сне, не было ли у него жару?

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Анчах чунӑм манан таса, ҫак шӑтарасла тинкерӗве эпӗ куҫа пӗр мӑчлаттармасӑрах чӑтса ирттертӗм.

Но совесть у меня была чиста, и я, не сморгнув, выдержал этот пристальный взгляд.

III сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Вӑл сасартӑк пуҫне ҫӗклерӗ, ман ҫине хӑйӗн вӗҫен кайӑк куҫӗсемпе сиввӗн те шӑтарасла пӑхрӗ, васкаса мӑкӑртатрӗ:

Она вдруг подняла голову, поглядела на меня пристально своими холодными, птичьими глазами и забормотала торопливо:

III сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Маргарита хӑйӗн пуканне Женя ҫывӑхнерех куҫарчӗ те куҫран шӑтарасла пӑхса тӑруках ҫапла ыйтрӗ:

Маргарита придвинула свой стул вплотную к Жениному и пристально посмотрела ей прямо в глаза, и вдруг спросила:

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Маргарита каллех Женя ҫине шӑтарасла пӑхса илчӗ.

И Маргарита опять пристально посмотрела на Женю.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Епле манӑн куҫӑмсем тӗтреллӗ инҫете шӑтарасла пӑхаҫҫӗ!

Как жадно взор мой старался проникнуть в дымную даль!

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех