Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сывлӑшне (тĕпĕ: сывлӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Уф! — ӳпкинчи сывлӑшне кӑларса ячӗ Женя.

— Уф! — выдохнула Женя.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Катя шӑпах амӑшӗ пек ӗнтӗ, тупата! — терӗ вӑл сывлӑшне тарӑнӑн ҫавӑрса.

— Но Катя так похожа, боже мой! — сказал он вздохнув.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Паллах! — хӗрсе кӑшкӑрать Петя,сывлӑшне аран ҫавӑрса.

— Ну да, ясно! — возбужденно орал Петя, тяжело переводя дух.

XXI. Тупата // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— «Тупра» памаҫҫӗ, — терӗ вӑл сывлӑшне тарӑнӑн ҫавӑрса, — ӗҫсе ҫиесрен урӑх нимӗн тӑвасси те юлмасть ӗнтӗ.

— Не дают «добро», — сказал он со вздохом, — Так что больше ничего не остаётся, как закусить и выпить.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл хулан ирхи сывлӑшне хӑйӗн хӑвӑрт калакан селӗпрех сӑмахӗсемпе янӑратать:

Она оглашала знойный воздух городского утра картавым речитативом.

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ух, мӗнле хӗрсе кайнӑ вӑл! — терӗ аслашшӗ, сывлӑшне ҫавӑрса.

— Ух ты, какой горячий! — сказал дедушка, переводя дух.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах чугун ҫул урлӑ каҫнӑ чухне тӗппипех ҫунтарса янӑ эстакадӑна, ҫуннӑ шпалсен купине, сывлӑшра ҫакӑнса тӑракан авкаланнӑ рельсӑсене, тӳнсе выртакан вагонсене тата ытти ванса, ҫӗмӗрӗлсе кӑмрӑк пулнӑ япаласене курсан, Петя сывлӑшне ҫавӑраймасӑр кӑшкӑрса ячӗ.

Но когда на железнодорожном переезде мальчик вдруг увидел сожженную дотла эстакаду, горы обугленных шпал, петли рельсов, повисших в воздухе, колеса опрокинутых вагонов, весь этот неподвижный хаос, он закричал, захлебываясь.

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сывлӑшне ҫавӑрчӗ те пӗрешкине тӳрлетрӗ.

Вздохнул и поправил ремень:

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вуланӑ пуль? — терӗ вӑл, сывлӑшне ҫавӑрса.

Читали? — вздохнув, сказала она.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав вӑхӑтрах ӗнсе ҫинче Игорӗн пӳлӗнсе килекен вӗри сывлӑшне туйрӑм.

И в это же время почувствовала на своей шее горячее, срывающееся дыхание Игоря.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Юлашки сывлӑшне парать.

Еще один вздох, последний.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Акӑ анне те тухрӗ, шурса кайнӑскер мана курнӑ-курман ярса тытрӗ, сывлӑшне аран ҫавӑрса, пуҫран ыталарӗ, чуптума пуҫларӗ:

Поднялась из подвала мама, бледная, задыхающаяся, кинулась ко мне, обхватила ладонями мою голову, стала целовать:

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл сывлӑшне таранӑн ҫавӑрчӗ те каллех: — Пурнӑҫра ҫапла пултӑр тенӗ пек тухмасть ҫав, — терӗ.

Он вздохнул и повторил ещё раз: — В жизни не закажешь…

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Пӗтӗм ҫурт хуйха ӳкрӗ, — терӗ вӑл каллех, сывлӑшне тарӑнӑн ҫавӑрса.

— Весь дом сокрушился, — снова сказала она со вздохом.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сывлӑшне тарӑнӑн ҫавӑрчӗ вӑл.

 – Он глубоко вздохнул.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эпӗ, шӑллӑм, «Св. Мария» шхунӑпа ишмен вӗт, — терӗ доктор, чемоданне туртса ҫыхнӑ май сывлӑшне йывӑррӑн ҫавӑрса.

— А это потому, брат, что я не плавал на шхуне «Святая Мария», — затягивая ремнями чемодан и страшно пыхтя, сказал доктор.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ман таканламан лашан кашни пусӑмӗ ту хушшисен шӑплӑхне ҫурса илтӗнет; шыв сикки патӗнче эпӗ утӑма шӑвартӑм та, пӗр-икӗ хутчен кӑкӑр тулли кӑнтӑрти каҫ сывлӑшне сывласа илсен, каялла ҫаврӑнтӑм.

Каждый шаг моей некованой лошади глухо раздавался в молчании ущелий; у водопада я напоил коня, жадно вдохнул в себя раза два свежий воздух южной ночи и пустился в обратный путь.

Июнӗн 12-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Унӑн пит ҫӑмартийӗ манӑн пит ҫӑмартипе пӗрлешрӗ, хам питӗм ҫинче унӑн ҫулӑм пек вӗри сывлӑшне туйрӑм эпӗ.

И щека ее прижалась к моей, и почувствовал на лице моем ее пламенное дыхание.

Тамань // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

— Хӑнкӑласем ҫав…— терӗ вӑл, сывлӑшне йывӑррӑн ҫавӑрса.

Да, клопы… — отвечал он, тяжело вздохнув.

Максим Максимыч // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

— Полковник юлташ, калама ирӗк парӑр! — йӑрст тӑсӑлса тӑрса, сывлӑшне аран ҫавӑрса персе ячӗ пӑлханса кайнӑ лейтенант.

— Товарищ полковник, разрешите обратиться, — вытягиваясь и едва переводя дыхание, выпалил взволнованный лейтенант.

8 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех