Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вунӑ сăмах пирĕн базăра пур.
вунӑ (тĕпĕ: вунӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унтан вӑл курницӑна кӗчӗ те, ыттисене пурне те пӳлӗмрен кӑларса, пӗр вунӑ минута яхӑн Наталья патӗнче пулчӗ.

Потом вошел в горницу и минут десять пробыл около Натальи, предварительно выслав всех из комнаты.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпӗ сирӗн кил-йышшӑн вунӑ ҫул ӗҫленӗ, пилӗке тӳрлетсе курман.

Я на вашу семью десять лет работала, спину не разгинала.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр вунӑ минутран акӑлчансен чуллӑ сӑрт хыҫӗнчи айлӑмра вырнаҫнӑ батарейи вут-хӗм тӑкма тапратрӗ.

Минут через десять английская батарея, расположившаяся за каменистой грядой, в лощине, повела огонь.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Тӗлӗнмелле, мӗншӗн-ха тӗлӗкре курӑнаканни пурнӑҫра пулаканнинчен вунӑ хут та ытла хӑрушӑрах?

«Диковинно, почему во сне это в десять раз страшнее, чем наяву?

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вешенскипе Дубровка хушшинчи вунӑ ҫухрӑм тӑсӑлакан ҫул ҫинче икҫӗрӗшне те пӗр ҫын юлмиччен хӗҫсемпе тураса тӑкнӑ.

На десятиверстном перегоне Вешенская — Дубровка двести человек были вырублены до одного.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр вунӑ минутран Аксинья ура ҫине тӑчӗ.

Минут через десять Аксинья встала.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ун аллинче вунӑ чалӑш тӑршшӗ сӗреке пулчӗ, ӑна чакса кайнӑ чухне тахӑшӗ ҫыран хӗррине манса хӑварнӑ та, сотньӑна лекнӗ.

В его ведении был десятисаженный бредень, брошенный у берега кем-то из отступавших и доставшийся сотне.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Шевле» ӗҫлеме пуҫланӑранпа РФ Писательсен союзне вунӑ ҫын ытла кӗчӗ.

С момента начала работы «Луча» в Союз писателей РФ вошло более десяти человек.

Журналистикӑна чунтан парӑннӑ // Николай ЛАРИОНОВ, Алена АЛЕКСЕЕВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 5 стр.

Малтан вунӑ ҫӑмарта кайса пар, ҫиелтен укҫа тӳле, вара сана пылаккине тутантарса пӑхаҫҫӗ!

Сначала десяток яиц снеси, денег доложи, тогда помажут губы сладеньким!

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Егор патне вӑрӑм урисене кӑҫатӑ тӑхӑннӑ, чӗркуҫҫийӗсем ҫара пӗр вунӑ ҫулхи ырхан хӗрача чупса пычӗ те ӑна кӗпҫе пек чӗркенӗ шурӑ хут тӑсса пачӗ.

К Егору подбежала худенькая голенастая девочка лет десяти, в валенках, с голыми коленками, и протянула отцу белый, свернутый в трубку лист бумаги.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӗсем, хуҫисем, пая ытларах кӗреҫҫӗ пулсан, ӗҫ кунӗшӗн, калӑпӑр, вунӑ тенкӗ илеҫҫӗ, пирӗн вара, батраксен, пилӗк тенкӗшӗн те спаҫҫипӑ каламалла пулать.

— Они как хозяева, скажем, будут получать по десятке за трудодень — раз они самую большую долю в пай вносят, а мы, как батраки да победнее, и за пять рублей должны спасибо сказать.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эх, пӗр вунӑ ҫул ҫамрӑкрах пуласчӗ, вара кӑтартнӑ пулӑттӑмӑр эпир санпа, тусан ҫеҫ мӑкӑрланса тӑрӗччӗ!

— Эх, сбросить бы годков десять, закрутили бы мы с тобой, только пыль бы пошла столбом!

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӳлӗмре вунӑ ҫынтан ытла мар, пурте, вӑрҫса пӗтнӗ пек, арӑш-пирӗш лараҫҫӗ — кам чӳрече ҫинче, кам хӗрлӗ пусма витнӗ сӗтел патӗнче, кам стена ҫумӗнчи пукансем ҫинче.

В комнате собралось не больше десяти человек; все, словно рассорившись, сидели беспорядочно — кто на подоконнике, кто у покрытого красной материей стола, кто на стульях у стены.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Манӑн ӑна хам кам иккенне калас пулать, — шухӑшларӗ вӑл. — Эпӗ чӗнмесен, вӑл ҫакна тӗрӗс мар ӑнланма, эпӗ хама ун умӗнче айӑплӑ туйнӑ пек ӑнланма пултарать. Анчах эпир пӗр-пӗрне курманни вунӑ ҫула яхӑн иртнӗ-ҫке, эпир иксӗмӗр те улшӑннӑ, урӑх ҫынсем пулса тӑнӑ, туйӑмсенчен йӗрри те юлман-и, тен, эпӗ вара хама ҫавӑншӑн пустуях асаплантаратӑп».

«Я должен в конце концов решиться и сказать ей, кто я, — думал он. — Мое молчание она может неправильно истолковать, будто я чувствую себя в чем-то виноватым перед нею. Но ведь прошло почти десять лет, как мы расстались, оба изменились, стали другими, и я напрасно мучаю себя тем, от чего наверняка уже не осталось и следа».

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Людӑн хут ҫинчи ӗҫ стажӗ ҫеҫ ҫулталӑка яхӑн, пурнӑҫри — вунӑ ҫул ытла.

У Люды рабочий стаж на бумаге почти год, а в жизни — больше десяти лет.

Эпир — пӗрле! // Ирина КУЗЬМИНА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 3 стр.

Аниска турилккене ҫӗклесе тытнӑ, такам унта тата темиҫе хут укҫа пӑрахнӑ, пӗр вунӑ вак укҫа чӑнкӑртатса ӳкнӗ.

Аниска подняла их, кто-то еще бросил туда несколько бумажек, звякнуло с десяток мелких монет.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫакӑ паллӑ пулнӑ: пӗр вунӑ ҫул каялла Анохинӑн юратнӑ арӑмӗ вилнӗ, ҫак сӑлтавпа, арӑмӗ вилни ҫинчен ӑна нимӗн те аса ан илтертӗр тесе, вӑл тепӗр района куҫнӑ, хӑйӗн чӗлхесӗр йӑмӑкӗпе пурӑннӑ, уншӑн сахал мар тӑрӑшнӑ, ҫапла вара, вӑл ҫӗнӗ ҫемье тӑвас шухӑша пӑрахнӑ пек пулнӑ.

Было известно, что десять лет тому назад Анохин похоронил любимую жену, по этой причине переехал в другой район, чтобы ничто не напоминало ему об утрате, жил вместе с глухонемой сестрой, взяв на себя нелегкую заботу о ней и тем самым как бы заранее отказываясь от мысли заводить новую семью.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сакӑр вунӑ ҫулти Иван мучи те каялла, тӑван ялаллах, туртӑнать иккен, вӑл та хӑй ҫӑварӗпе: «Парти ыйтать пулсан, мӗншӗн пулӑшас мар!» — тесе каланӑ имӗш.

Даже восьмидесятилетний дед Иван рвался якобы назад, в родную деревню, и самолично заявил: «Раз партия просит — отчего не пособить!»

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тепӗр икӗ эрнерен вӑл станцинчен каллех кил-ҫуртсӑр ачасене вунӑ ҫынна яхӑн илсе пырсан, нумайӑшӗ ӑна ухмахах тесе шутланӑ.

Недели через две, когда он снова притащил со станции целый десяток бездомных ребят, многие решили, что учитель рехнулся.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ку ҫурт хулана темӗнле пуян купцаран тӑрса юлнӑ, нумай ҫулсем хушшинче унта тӗрлӗ ҫынсем сахал мар пурӑннӑ, анчах юлашки вунӑ ҫул кунта райкомӑн пӗрремӗш секретарӗсем ҫеҫ пурӑннӑ, вӗсенчен кама та пулин урӑх ӗҫе куҫарсан, йӑлана кӗнӗ йӗркепе ҫурта ҫӗнӗрен суйланӑ секретарь йышӑннӑ.

Дом этот достался городку в наследство от какого-то богатого купца, за долгие годы в нем перебывало немало разных жильцов, но последние десять лет здесь жили только первые секретари райкома.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех