Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хама (тĕпĕ: хам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хальхинче, утӑ илме каяканскер, хама питӗ лӑпкӑ тытрӑм, хӑранине-мӗнне те туймарӑм.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗр ҫатни, вӗре ҫӗлен тата ытти те // Евгений Андреев. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 20 стр.

Тӗлӗкре эпӗ хама нихӑҫан та алӑсӑр курман.

Я никогда не вижу себя во сне без рук.

Петровсен ҫемье дневникӗнчен // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Эпӗ хама сирӗн пата хӑнӑхтартӑм, маншӑн ку питӗ те хака ларчӗ!

Я приучил себя к вам, мне это дорого стоило!

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Хама хам тӗрӗслерӗм — сасӑ кӑлармасӑр чӑтаятӑп-и, ҫук-и. Ассистенчӗ, шуйттан мар-и, новокаин яма кашнинчех манса хӑварчӗ.

— Испытывал себя — выдержу или нет, чтоб не пикнуть, А ассистент, черт, все время забывал новокаин вводить.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Тимохвей, тетӗп хама хам, вӑрҫӑ ҫулӗ ҫинче эсӗ Смоленскран пуҫласа Берлина ҫити мӗн чухлӗ тус-йыш ҫухатрӑн?

Говорю соби: Тимохвей, скилькы ты друзив потеряв на шляху вид Смоленска до Берлину?

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Куҫӗсенче хӗрхенӳпе хӑрани, эпӗ вара хама шеллеттересшӗн те, хӑратасшӑн та мар!

В глазах жалость и страх, а я не хочу, не хочу, чтоб меня жалели или пугались!

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Хама хам курас килмест.

Мне не по себе.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Мана хама та алӑ вӗҫҫӗн кӑна ҫитермелле.

Самого с ложки кормить надо.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Пурпӗрех вилмелле, апла пулсан ҫийӗнчех тӑвас, хама нушалантарас мар.

Все равно погибать, так уж лучше сразу, не буду мучить себя.

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Хӑнӑхман эп хама ҫакнашкал…

— Я не привык, чтобы за мной так…

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Лӑплантартӑм эпӗ Таньӑна, хама вара ҫав тери намӑс пулчӗ.

Успокаивал я ее, а самому было стыдно.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Куна эпӗ хама нихӑҫан та каҫарас ҫук!»

Уж этого-то я себе никогда не прощу!»

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Каҫар, хама сыхлаймарӑм…

— Прости, что не уберег себя…

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

«Макӑрса кӑна ярас марччӗ, хама хам тытаясчӗ.

«Только бы не заплакать, сдержать себя.

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫав ылханлӑ пӑрахут ҫине хама хам ҫухаран сӗтӗрсе ҫеҫ лартмаллаччӗ, урӑхла мар!

Сам себя за шиворот взял бы и повел на этот растреклятый пароход, не иначе!

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мӗн-ха, ӗнтӗ хама каллех фронтра тулласа тӑктарасшӑн триппер туянса ятӑм-и эп?

Из-за этого я триппер добывал, чтобы мне сызнова на фронте кальячить?

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хама ҫӑлнӑшӑн ӑна Керенски вӑхӑтӗнчи укҫапа ҫирӗм тенкӗ тӳлесе хӑвартӑм та, тепӗр кунне, хам мулӑма курса савӑннӑ хыҫҫӑн, кулаткана юхрӑм, унтан тӳрех киле тапса килтӗм.

Заплатил ей за выручку двадцатку-керенку, а на другой день покрасовался на свою достижению и зафитилил в околодок, а оттуда прямо домой.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кайран хамӑр ачасенчен пӗлсе тин эпӗ пӗр тӑлӑх арӑмран хама мӗн кирлине ҫаклатрӑм.

Потом уж ребяты подсказали, и я от одной вдовы получил, чего мне требовалось.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑнтан хама пуҫран ярса тытрӑм та калатӑп хайхине: «Халех тӑрса кай ман ҫумран, шуйттан анчихрисчӗ! — тетӗп. — Эсӗ кирлӗ мар мана таса хӗр пуҫупа, ҫавӑнпа качча та илместӗп!» —

Схватился я тут за голову и говорю ей: «Вставай и уходи от меня зараз же, будь ты проклята, анчихрист страшный! Не нужна ты мне честная и не буду я на тебе жениться!» —

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хама урӑх сотньӑна куҫарма ыйтса пӑхрӑм, — апла та ӗҫ тухмарӗ, куҫармарӗҫ.

Попросил перевесть меня в другую сотню — тоже ничего не получилось, не перевели.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех