Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

самантрах (тĕпĕ: самант) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тепӗр хут аса илтеретпӗр: кӑмӑлу пур-тӑк — кала, иксӗре те самантрах куҫарса килетпӗр.

Еще раз напоминаем: пожелай — и мы мигом перевезем вас сюда.

Петровсен ҫемье дневникӗнчен // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

План самантрах ҫуралса тӑчӗ: Таня магазинран таврӑнать те вӑл кӗнекерен цитата ҫырса пама ыйтать.

Мгновенно созрел план: когда Таня вернется из магазина, он попросит ее выписать из книги цитату.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сергей самантрах аллинчи инструментне пӑрахрӗ, нихӑҫан пулман ырлахпа киленнӗ пек, забоя тӑрӑх тӑсӑлса та выртрӗ.

Сергей мгновенно выпустил из рук инструмент и блаженно растянулся вдоль забоя.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вара ҫаксем пӗр самантрах таҫта кайса кӗчӗҫ, путланса ҫухалчӗҫ.

И вдруг пропало все.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Туйӑмӗ самантрах уйӑрса илнӗ — ку ҫын тус пулма пултараймасть.

Срабатывало какое-то чутье — не годится он в друзья.

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Унти докторсем ҫав тери лайӑх, вӗсем самантрах тӳрлетме пултараҫҫӗ?

Там хорошие доктора, они сразу вылечат!

10 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Самантрах, куҫ хупса ӗлкӗриччен кӗл туса хуракан вилӗм…

Мгновенная, в пепел…

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Урайӗ цементран, пӗр самантрах чӗркуҫҫи таран спирт тулса ларчӗ, ун тӑрӑх казаксем аттисемпе шӑмпӑлтаттарса утаҫҫӗ, пӗшкӗнеҫҫӗ те, лашасем юханшывран ӗҫнӗ пек, урисем айӗнченех ӗҫеҫҫӗ, унтах йӑванса каяҫҫӗ…

Пол цементовый, враз натекло спирту по колено, бродют по нем, нагинаются, пьют, как кони в речке, прямо из-под ног, и тут же ложатся…

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка тинкеререх пӑхрӗ те, сӑн-пичӗ самантрах катанпиртен те шурӑ пулса кайрӗ.

Дуняшка присмотрелась внимательнее, и щеки ее стали белее полотна.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн питҫӑмартийӗсем самантрах кӗрен чечек пек хӗрелсе кайрӗҫ.

Щеки его зацвели сплошным тонким румянцем.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Упраса хӑвараймарӑмӑр… — терӗ те Пантелей Прокофьевич ҫав самантрах ҫенӗке лӑкӑштатса тухрӗ.

— Не уберегли… — сказал Пантелей Прокофьевич и тотчас же захромал в сенцы.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан ҫав самантрах тӑнне ҫухатрӗ.

И тотчас потеряла сознание.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗҫне яланхилле хӑнӑхупа хӑй ҫумне хӗстерсе тытса, ҫенӗке вӑл ним пулман пек ҫирӗппӗн утса тухрӗ, анчах ҫӳллӗ крыльцаран анма пуҫланӑ чух сасартӑк хӑй утнӑ сасса илтми пулчӗ те ҫав самантрах чӗри штыкпа тирнӗ пек ҫивӗччӗн ыратса килнине туйрӗ.

В сени он вышел, уверенно и твердо шагая, привычно придерживая шашку, но когда начал сходить с высокого крыльца — вдруг перестал слышать звук собственных шагов и тотчас почувствовал, как острая боль штыком вошла в его сердце.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл тӑваттӑлла хуҫлатнӑ хут листине саркаласа вуласа тухрӗ те самантрах тарласа кайнӑ аллипе лутӑркаса тӑкрӗ.

Он взял сложенный вчетверо листок бумаги, развернул его, прочитал, сжал в мгновенно запотевшей руке.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑмӑлӗ ҫав тери хуҫӑлнӑскерӗн, унӑн халь киревсӗр сӑмахсемпе ятлаҫса илесси, кӗсрине ҫав самантрах тӑварса, киле ҫавӑтса каясси килчӗ.

Ему хотелось выругаться, тут же выпрячь кобылу и увести ее домой — так велико было его разочарование.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевичӑн кӑмӑлӗ самантрах хуҫӑлчӗ, чунӗ хурланса килчӗ.

Пантелей Прокофьевич был мгновенно и горько разочарован.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий мӑйне хӑваласа ҫитсе пыракан хӗрлӗармеецӑн вӗри сывлӑшӗ пӗҫертсе каять, унтан вӑл ҫав самантрах хӑйне шинель хляҫтӗкӗпе аркинчен ярса тытнине туять.

Горячее дыхание преследователя опаляет шею Григория, и в тот же миг он чувствует, как его хватают за хлястик шинели и за полу.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорие курсанах унӑн ыйхӑллӑ куҫӗсем виҫесӗр савӑнӑҫӑн ӑшӑ ҫутипе йӑлкӑшса ҫунма пуҫларӗҫ те, Григорин чӗри кӑртлатса илчӗ, куҫӗ самантрах шывланчӗ.

При виде Григория заспанные глаза ее вспыхнули таким ярким брызжущим светом радости, что у Григория дрогнуло сердце и мгновенно и неожиданно увлажнились глаза.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн куҫӗсем ытла та асар-писеррӗн хаярланса тӗтреленни Григорий ҫиллине самантрах сӳрӗлтерсе ячӗ те, вӑл, утне вӑйпа туртса чарса, кӑшкӑрса каларӗ:

Глаза его дымились такой знакомой, неуемной свирепостью, что возмущение Григория разом остыло, и он, с силой придержав коня, крикнул:

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Корней пӗр самантрах хӑй станцинчен Черемшанкӑна пӗрремӗш трактор илсе килнӗ нихҫан манӑҫми куна аса илчӗ.

Будто озаренный мгновенной и яркой вспышкой огня, увидел Корней тот незабвенный день, когда он привел в Черемшанку со станции первый трактор.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех