Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

суйса (тĕпĕ: суй) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл ухмах мар-ҫке: суйса хӑварать те — малалла вӗҫтерет.

Она не глупая: сбрешет — и ходу дальше.

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Мӗн путаркӑчсем ҫинчен суйса тӑратӑн кунта!

Нечего тут про грузила врать!

Усал шухӑшлӑ ҫын // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 63–70 стр.

— Кӑна Катя Ҫемене ҫеҫ каланӑ, Ҫемен Марфӑна, Марфа Никитӑна пӗтӗмпех суйса кӑтартнӑ, Никита: «сирӗн улпут, Илья Ильич, улпут хӗрне ҫураҫнӑ пулсан аванччӗ…» — терӗ.

— Это Катя только Семену сказала, Семен Марфе, Марфа переврала все Никите, а Никита сказал, что «хорошо, если б ваш барин, Илья Ильич, посватал барышню…».

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Мӗн, манӑн суйса кӑтартас-им ватлӑхӑмра? — тӳрре тухма тӑрӑшрӗ Захар.

— Что ж мне, лгать, что ли, на старости лет? — оправдывался Захар.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Апла пулсан, санӑн старосту тӗрӗс пулнӑ пек суйса ҫырма пултарнӑ та, ҫавӑнпа вӑл ултавҫӑ.

Стало быть, староста твой уж потому бестия, что ловко и натурально написал.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫавӑн пек суйса тупа тунине турӑ мӗнле тӳстӗр!

Ведь должен же был бог немедленно покарать за такое наглое клятвопреступление!

XXXV. Таса парӑм // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вара тен, кам пӗлет — Ромашов ман умра тӳрре тухасшӑн мӗн суйса та мӗн чӑннине арпаштарса калани ҫинчен шухӑшлама та вӑхӑт ҫитнӗ пулӗччӗ-и. Эпӗ Арбат плошадӗнче чарӑнса тӑрсаттӑм.

и тогда — кто знает? — у меня, может быть, нашлось бы время даже и для того, чтобы подумать над той смесью правды и лжи, которой пытался оправдаться передо мною Ромашов. Я даже постоял на Арбатской площади:

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Апла эс пӗтӗмпех суйса каларӑн-и?

— Значит, всё это ложь?

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗлместеп ӗнтӗ, таҫтан тупӑнчӗ манӑн ҫак минутра суйса калама!

Не знаю, откуда взялись у меня силы, чтобы солгать в такую минуту.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эсир ҫакна суйса пани ҫинчен тӳррӗнех каласа парӑр, Миша.

Вы должны сознаться, что всё это ложь, Миша.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эс кунтан манпа сывпуллашмасӑрах тухса кайсан, хама епле йывӑр пулни ҫинчен каласшӑн мар эпӗ, — ҫав ырӑ кӑмӑллӑ сасӑпах васкаварлӑн каларӗ Николай Антонович, — халӗ ҫеҫ ӑссӑррисен больницинчен тухнӑ телейсӗр чирлӗ старикӗн сӑмахне пула сире иксӗре те суйса ӗнентерни ҫинчен те каламӑп.

— Я не могу говорить с тобой ни о том, как мне было тяжело, когда ты ушла, даже не простившись со мной, — торопливо, но тем же простым, добродушным голосом продолжал Николай Антоныч, — ни о том, что вы оба были введены в заблуждение, поверив несчастному, больному старику, лишь недавно выпущенному из психиатрической больницы.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ху мӗн пӗлнине пӗтӗмпех ан суйса кӑтарт ӗнтӗ.

— Не все то ври, что знаешь.

Вуниккӗмӗш сыпӑк. Тӑлӑх // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Эсӗ мана суйса улталама хӑйрӑн пулать!

— И ты смел меня обманывать! — сказал он ему.

Вуниккӗмӗш сыпӑк. Тӑлӑх // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Мӗн суйса тултарнӑ унта? — пӳлчӗ Пугачев.

— Что за вранье? — прервал Пугачев.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк. Уйӑрӑлни // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Уйӑх ҫук та ҫук, ҫӑлтӑрсем ҫинчен эпӗ Петька суйса кӑтартнине часах тавҫӑрса илтӗм.

Луны все не было, а про звезды я сразу понял, что Петька соврал.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫитӗ, ҫитӗ сана, кирлӗ мара суйса ларма, — тесе хучӗ капитанша, — куратӑн авӑ, ҫамрӑк ҫын ҫул ҫинче ывӑннӑ; санпа калаҫса тӑмалла-и халӗ унӑн…

«Полно врать пустяки, — сказала ему капитанша, — ты видишь, молодой человек с дороги устал; ему не до тебя…

Виҫҫӗмӗш сыпӑк. Крепость // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Ҫитӗ суйса тӑма, — тесе пӳлтӗм эпӗ ӑна, хаяррӑн, — пар кунта укҫасене, е эпӗ сана ӗнсерен парса хӑваласа ярӑп, — терӗм.

— Полно врать, — прервал я строго, — подавай сюда деньги или я тебя взашей прогоню.

Пӗрремӗш сыпӑк. Гварди сержанчӗ // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Укҫа усрамалли хӗрлӗ шкатулки пушӑ тесе тупа тусах ӗнентерекен Антон Пафнутьич суя суйса ҫылӑха кӗмен-мӗн, — шкатулки чӑнахах та пушӑ пулнӑ; ун ӑшӗнче упраннӑ укҫийӗ юлашки вӑхӑтра хуҫа хӑй хӗвне ҫакса янӑ сӑран енчӗке куҫнӑ иккен.

Антон Пафнутьич, призывая господа в свидетели в том, что красная шкатулка его была пуста, не лгал и не согрешал: красная шкатулка точно была пуста, деньги, некогда в ней хранимые, перешли в кожаную суму, которую носил он на груди под рубашкой.

X сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗрре суйса хунӑ хыҫҫӑн унӑн малалла та темӗн те пӗр шухӑшласа кӑларма тивнӗ, анчах вӑл суйма пӗлмен, ҫавӑнпа та Оля патне ҫырнӑ ответсем кӗске те типӗ пулнӑ.

Однажды солгав, он принужден был выдумывать дальше, а врать он не умел, и поэтому его ответы Оле были коротки и сухи.

10 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Анчах та унӑн ҫав тери улттӑмӗш номер пулас килнӗ, хӑйӗн капитанӗ тата хӑйне усрама йышӑннӑ ашшӗ умӗнче ҫав тери аван курӑнасси килнӗ, ҫавӑнпа та вӑл ирӗксӗрех кӑшт суйса илнӗ.

Но ему так хотелось быть шестым номером, ему так хотелось предстать в наиболее выгодном свете перед своим капитаном и названым отцом, что он невольно покривил душой.

25 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех