Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ӑслӑ куҫӗсем шӑтарас пек пӑхаҫҫӗ, тӗттӗмрех ылтӑн тӗспе ҫиҫсе тӑракан яка юпахлӑ тирӗ айӗнче мускул шӑнӑрӗсем чӗтренсе чупкалаҫҫӗ; мӗн пурӗ унра пружина пек тапса, вылянса, хумханса тӑрать, хаваслӑ вӑй, илемлӗх пуррине кӑтартать.

Глаза у него были горячие и умные; под гладкой, темным золотом отливающей шерстью бегали живчики мускулов; все в нем так и ходило ходуном, все пружинило и играло, являя собой веселую силу и благородную стать.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӑватлӑн янракан арҫын сассисем кашни ир юрлаҫҫӗ: «Ҫӗклен, таса хаярлӑхӑн ҫиҫсе тӑран хӗҫҫи, пырать тивлетлӗ халӑхӑн сӑвап кӳрен вӑрҫи…»

Густые, суровые мужские голоса пели каждое утро в черной воронке репродуктора: «Пусть ярость благородная вскипает, как волна, идет война народная, священная война…»

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Мӑнтӑркка пичӗ ҫинче киленӳ вылявӗ ҫиҫсе тӑрать.

По мясистому его лицу разливалось выражение неподдельного удовольствия.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Башньӑсем ҫинчи рубин ҫӑлтӑрсем ҫине, кӑнтӑрла ан ҫиҫсе тӑччӑр тесе, михӗсем тӑхӑнтарнӑ.

На звезды кремлевских башен были надеты защитные чехлы, чтобы они не блестели днем.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пичӗ унӑн хӗрелсе кайнӑччӗ, савӑнӑҫпа ҫиҫсе тӑратчӗ, хӑлхаллӑ ҫӗлӗкӗ хӑрах айккинелле пӑрӑнса кайнӑччӗ.

У него было такое раскрасневшееся счастливое лицо и ушанка с таким ухарским видом сбилась набок.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та акӑ инҫетре шурӑмпуҫ курӑнса каять, — тата темиҫе самант иртет, вӑл шурӑмпуҫ мар иккен, пин-пин ҫутӑпа ҫиҫсе тӑракан хула ҫуттисем, вӗсем ҫӗр те пӗр тӗслӗ, ҫӗр те пӗр евӗрлӗ…

Но вот зарево появляется вдали… ещё несколько минут, и это не зарево, а город — тысячи огней, разноцветных, разнообразных…

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сасартӑк ман пуҫӑмра пӗр шухӑш ҫиҫсе иртрӗ.

И вдруг у меня мелькнула одна простая мысль.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ылттӑн ярапасемлӗ, ҫӳллӗ тӑрӑллӑ соболь ҫӗлӗкне йӑлтӑртатса ҫиҫсе тӑракан куҫӗсем ҫинеллех пусса лартнӑ.

Высокая соболья шапка с золотыми кистями была надвинута на его сверкающие глаза.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк. Тапӑну // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Хулара ҫавӑрттарса ҫиҫсе ҫӳрени ҫамрӑк ҫыншӑн сиенлӗ кӑна.

Рассеяние в городе вредно молодому человеку.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Куҫӗнче унӑн савӑнӑҫ ҫиҫсе тӑрать.

У него в глазах сверкала радость.

Максим Максимыч // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ҫав ята илтсенех Казбичӑн куҫӗ ҫиҫсе илчӗ, вӑл вара Азамат ашшӗ пурӑнакан аула тухса кайрӗ.

При этом имени глаза Казбича засверкали, и он отправился в аул, где жил отец Азамата.

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Татти-сыпписӗр ҫиҫӗм ҫиҫсе тӑнипе пурте витӗрех курӑнса тӑчӗ, мӗлке таврашӗ те пулмарӗ: авӑна-авӑна каякан йывӑҫсем, шавласа юхакан шыв хумӗсем, кӑпӑкланнипе шап-шурӑ ҫилхеллӗ курӑнаканскерсем, леш енчи ҫӳллӗ чул сӑртсем, — тӗтрепе чалӑш ҫумӑр чаршавӗ витӗр тӗксӗммӗн курӑнса лараҫҫӗ.

В беспрерывном сверкании молний, загоравшихся в небе, все на земле становилось видно отчетливо, резко и без теней: гнущиеся деревья, волны на реке и белые гребни на них, летящие хлопья пены, смутные очертания высоких утесов на том берегу, едва видные сквозь бегущие тучи и пелену косого дождя.

16-мӗш сыпӑк. Малтанхи чӗлӗмсем. — «Эпӗ ҫӗҫӗ ҫухатрӑм» // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Таврара ҫуллахи ҫутҫанталӑк ҫиҫсе ялтӑрать.

И все в летнем мире дышало свежестью, сияло и кипело жизнью.

2-мӗш сыпӑк. Пит аван маляр // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Унӑн ылтӑн ҫӳҫӗ лампа умӗнче ҫиҫсе илчӗ, «Палларӑм. У-у-у!

Куҫарса пулӑш

Лаох // Василий Алентей. Василий Алентей. Лаох. Хырсем ӗмӗрех ем-ешӗл. Повестьсем. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970

Тӗлӗнмелле ҫиҫсе выртакан тавралӑхпа киленеҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Лаох // Василий Алентей. Василий Алентей. Лаох. Хырсем ӗмӗрех ем-ешӗл. Повестьсем. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970

Садсенче юлашки улмасем йӑмӑхаҫҫӗ, хӗрелсе, йывӑрланса кайнӑ пилеш сапакисем те хӗвел питтинче шӑранакан кӑвар евӗрех ҫиҫсе чуна илӗртеҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Сентябрь // Георгий Орлов. https://vulacv.wordpress.com/2018/09/27/ ... %be%d0%b2/

«Мӗншӗн пирӗн пата килсе вӗрет-ха вӑл?» — ҫиҫсе илчӗ шухӑш ун пуҫӗнче.

Куҫарса пулӑш

Шураҫка // Николай Ларионов. https://chuvash.org/lib/haylav/7331.1.html

Еплерех пирӗн Нарспин тӗнчи илемлӗ, еплерех ҫиҫсе тӑракан тӗнче.

Куҫарса пулӑш

Пирӗн «ылтӑн ҫӳпҫемӗр» — тӑван республика // Лидия Афанасьева. https://chuvash.org/content/3117-%D0%9F% ... 0%BB%D0%B8

«Упӑшкин ячӗ Слава иккен. Алексей уншӑн мӗнле ҫуннине пӗлейрӗ-ши Оксана? Ҫамрӑкрахчӗ ҫав ывӑлӗ ҫӗре кӗнӗ вӑхӑтра. Вун тӑваттӑра кӑначчӗ вӗсем. Оксана кун пирки халӗ те пӗлмест пулас», — йӑл-йӑл ҫиҫсе тӑракан хӗрарӑм ҫинчен куҫне илмерӗ хунямӑшӗ пулайманскер.

«Супруга, значит, зовут Славой. Знает ли Оксана, как по ней тоскует Алексей? В то время они были совсем молодыми, когда хоронили его. По четырнадцать было им. Вроде бы Оксана до сих пор не знает об этом», — несостоявшиеся теща не сводила глаз с женщины со сияющей улыбкой.

Хурлӑхлӑ юрӑ // Николай Сунай. «Тӑван Атӑл», 2016, 9№

Унӑн пуҫӗнче ҫиҫӗм пек ҫиҫсе илсе сӑвӑ йӗркисем ҫуралчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Вутра ҫунман уртӑш // Анатоли Ырьят. «Канаш», 11-21№