Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Димка ун ҫине тӗлӗнсе пӑхса илчӗ те: симӗссисем патӗнче те япӑх мар, «мӗншӗн тесен вӗсем хурсем нумай ҫиеҫҫӗ» тесе хушса хучӗ.

Димка посмотрел на него с удивлением и добавил, что ничего и у зеленых, «потому что гусей они едят много».

2 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Ҫапла эпир Мускав ҫывӑхӗнчи тайгана ноябрь уйӑхӗнче кӑнтӑрла вунпӗр сехетрен тата икӗ сехетрен пуҫласа каҫчен пакшасем тытма ҫӳретпӗр, ҫав сехетсенче пакшасем хыр икеллисем ҫиеҫҫӗ, туратсем ҫинче ярӑнаҫҫӗ лайӑхрах апат шыраса пӗр йывӑҫ ҫинчен тепӗр йывӑҫ ҫине сиксе лараҫҫӗ.

Так мы в «подмосковной тайге» ходим за белками в ноябре до одиннадцати дня и от двух до вечера: в эти часы белки шелушат шишки на елках, качают веточки, роняют посорку, в поисках лучшей нищи перебегают от дерева к дереву.

Пакша // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 126-129 с.

Ҫӑвӗпех пӑхрӑм вӗсене, вӗҫен кайӑк персе тытатӑп, вӗсем савӑнсах ҫиеҫҫӗ.

Все лето хожу за ними, стреляю птичек, и они весело их едят.

Сӑсар — пыл вӑрри // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 120-122 с.

Тӑрисем юрӑ шӑрантараҫҫӗ; пысӑк пӗсехеллӗ кӑвакарчӑнсем кӑрӑлтатаҫҫӗ; чӗкеҫсем пӗр сассӑр ярӑнса вӗҫеҫҫӗ; лашасем тулхӑра-тулхӑра курӑк ҫиеҫҫӗ; йытӑсем вӗрмеҫҫӗ, хӳрисене йӑвашшӑн пӑтраткаласа тӑраҫҫӗ.

Жаворонки звенят; воркуют зобастые голуби; молча реют ласточки; лошади фыркают и жуют; собаки не лают и стоят, смирно повиливая хвостами.

Ял // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 164–165 с.

Сыснасем киленнипе нӑрхлата-нӑрхлата ҫиеҫҫӗ ӑна.

Свиньи будут есть и хрюкать от удовольствия.

Асамлӑ кӗсье // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 68–72 с.

Лашасем, тулхӑркаласа илсе, аслӑк айӗнче сӗлӗ кӗмпӗртеттерсе ҫиеҫҫӗ.

Под навесом сарая фыркали и звучно жевали лошади.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Нечай куринки леш енчен тӑварлӑ тӑпра илсе килсе, ҫавна яшка ҫине ярса ҫиеҫҫӗ…

Землю на солонцах роют, ходят ажник за Нечаев курган да в щи кладут эту землю…

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗлетӗн-и, ҫынсем тӑвар вырӑнне мӗн ҫиеҫҫӗ?

Знаешь ты, что люди вместо соли едят?

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Пирӗн хамӑр пуҫсене ҫиеҫҫӗ, кинемей, — пит-куҫне шӑмарса хуравларӗ Григорий.

— Нас самих, бабушка, губят, — хмуро ответил Григорий.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кунта шӑп, пӗр ҫын та ҫук, сивӗпе шӑнса пӗркеленнӗ пилеш айӗнче ҫеҫ юр ҫинче темӗнле пӗчӗк кайӑксем сиксе ҫӳреҫҫӗ, юр ҫинче хӗп-хӗрлӗ выртакан пилеш ҫупкӑмӗсене сӑха-сӑха ҫиеҫҫӗ.

Здесь было тихо и пустынно, только у прибитой морозом рябинки прыгали на снегу какие-то пичуги и клевали красневшие на белизне грозди ягод.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӑт мурсем, чӗрӗллех ҫиеҫҫӗ ҫынна!

— Вот черти едят мужика поедом!

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шутсӑр нумай ҫиеҫҫӗ — чӑнах та!..

Как в прорву, право слово!..

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мужиксем ир тӑма ӳркенеҫҫӗ вӗсем, кӑнтӑрлахи апат та, тен, унтах ҫиеҫҫӗ, хохолсен чӑххисене ӑшаласа сӑйланаҫҫӗ пулӗ-ха.

Мужики — они ленивые рано вставать, небось, досе полуднуют, хохлачьих курей варют-жарют.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫавнашкалах, унчченхи пекех, ӗҫлеҫҫӗ, апат ҫиеҫҫӗ, ӗҫеҫҫӗ, ҫывӑраҫҫӗ, вилеҫҫӗ, ҫуратаҫҫӗ, юратаҫҫӗ, кураймаҫҫӗ, тинӗс енчен варкӑшса килекен тӑварлӑ сывлӑшпа сывлаҫҫӗ, пысӑк тата вак-тӗвек ӗмӗт-шухӑшсемпе ҫуйкӑнланса пурӑнаҫҫӗ.

Так же, как и раньше, работали, ели, пили, спали, умирали, рожали, любились, ненавидели, дышали солоноватым с моря ветерком, жили, одолеваемые большими страстями и малыми страстишками.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Утлӑ ҫар ҫыннисем, вакунсенчен кӗпӗрленсе тухаҫҫӗ те вокзалсенче саранча кӗтӗвӗ пек хӗвӗшсе ҫӳреҫҫӗ, ҫулсем ҫинче тӗркӗшеҫҫӗ, маларах иртсе кайнӑ эшелонсем пӑрахса хӑварнӑ апат юлашкисене пуҫтарса ҫиеҫҫӗ; сисмен чух вырӑнти халӑхӑнне вӑрлаҫҫӗ, апат-ҫимӗҫ склачӗсене ҫаратаҫҫӗ.

Всадники густо высыпали из вагонов, саранчой забивали вокзалы, толпились на путях, пожирали все съедобное, что оставалось от проходивших ранее эшелонов, под сурдинку воровали у жителей, грабили продовольственные склады.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Двинскра вара казаксем ҫаплах лӑпкӑ та канлӗ пурӑнаҫҫӗ: лашасен хырӑмӗсенче сӗлӗпе турантӑ ирӗлет; фронтра тӳссе курнӑ асапсем казаксен ӑс-тӑнӗнче ӳт илсе манӑҫаҫҫӗ; офицерсем йӗркеллӗ те вӑхӑтра хӑйсен пухӑвӗсене ҫӳреҫҫӗ, тутлӑ ҫиеҫҫӗ, хӗрсех Россия шӑпи ҫинчен тавлашаҫҫӗ…

А в Двинске жили казаки мирно, тихо: желудки лошадей переваривали овес и макуху, память казаков заращивала тяготы, перенесенные на фронте; офицеры аккуратно посещали офицерское собрание, недурно столовались, горячо спорили о судьбах России…

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Каллех така шӳрпи ҫиеҫҫӗ, юртӑра вӑрах калаҫса лараҫҫӗ.

Снова ели навар из бараньего мяса, долго сидели в юрте, вели разговоры.

Ҫилпеле вӗлкӗшекен ҫивӗтсем // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Вӗсен кӑкарса хунӑ учӗсем апат ҫиеҫҫӗ, хӑйсем мӑкланса ларнӑ кивӗ хӳме ҫумне сӗвенсе тӑнӑ та табак туртаҫҫӗ.

Они кормили на коновязи лошадей, курили, прислонясь к обомшелому ветхому заборчику.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Нимӗн сӑмахламасӑр ҫиеҫҫӗ.

Ели молча.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ылханлӑ кацапсем яшкана та тараканпа хутӑш ҫиеҫҫӗ, эпӗ ун ҫинчен кайрантарах пӗлтӗм.

Проклятые кацапы, как я после узнал, едят даже щи с тараканами.

II. Ҫул // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.