Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юрататчӗ (тĕпĕ: юрат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑйӗн кӗлетки ҫапла мелсӗр пулнӑшӑн — мӑйӗ вӑрӑм, урисем кӗске — ҫынсене пит тарӑхрӗ пулӗ вӑл, Таньӑна епле юрататчӗ вӑл: унпа пӗрле выляса ӳснӗ-ҫке.

Он, может быть, проклинал людей, которые изуродовали его тело, сделали короткими ноги, шею длинной и слабой, но он любил эту девочку, с которой вместе играл щенком и вырос вместе.

XV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Аҫу вӗсене питӗ юрататчӗ, ҫавӑнпа манӑн сана ҫав чечексене ӑна партарас килетчӗ.

Отец очень любил наши цветы, и мне так хотелось, чтобы ты поднесла их ему!

VI // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Иртнӗ ҫулсенче яланах вӑл хӗвел тухнӑ чух, хура хӑмла ҫырлин ҫинҫе йӗпписем ҫинчен сывлӑм тумланӑ вӑхӑтра, палаткӑра ыйхӑран вӑранма юрататчӗ; пӑлан евӗрлӗ ӳлекен горн сассине те, параппан пӑнтӑртаттарнине те, йӳҫӗ кӑткӑ сӗткенне те, кӑвайт умӗнче юрланине те юрататчӗ, — кӑвайтне вӑл отрядра пуринчен хӑвӑртрах та пуринчен лайӑхрах чӗртетчӗ.

А ведь всегда она так любила просыпаться в палатке на заре, когда с тонких шипов ежевики капает на землю роса\! любила звук горна в лесу, ревущего подобно изюбру, и стук барабанных палочек, и кислый муравьиный сок, и песни у костра, который она умела разводить лучше всех в отряде.

I // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Атте те юрататчӗ.

И отец любил.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Манӑн анне хытах юрататчӗ аттене.

Мать моя любила отца.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑл пылак ҫиме юрататчӗ.

А она любила сладкое.

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫак ҫӗлен манран кулма юрататчӗ.

Любил этот гад надо мной шутки строить.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ашшӗ пулла ҫӳреме юрататчӗ, хӑйпе пӗрле Кирюка та Тарса шывӗ хӗрне илсе каятчӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Вӑл сӗт ӗҫетчӗ те турӑх юрататчӗ.

Пил молоко и любил простоквашу.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

— Пирӗн атте юмах яма юрататчӗ, тен, нимӗнле телейлӗ вырӑн та ҫук.

— Наш отец любил загадывать, может быть, никакого счастливого места-то и нет.

III // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Васили мана питӗ юрататчӗ, — анчах ҫамрӑк ҫын вӗт, ӗмӗр хусаххӑн пурӑнмалла мар.

Очень он меня любил, да ведь человек молодой — не оставаться же ему холостым.

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Лукерья, ӑслӑ Лукерья, ӑна пур яш каччӑ юрататчӗ, эпӗ те, вунултӑ ҫулхи ача, уншӑн вӑрттӑн ҫунаттӑм!

Лукерья, умница Лукерья, за которою ухаживали все наши молодые парни, по которой я сам втайне вздыхал, я — шестнадцатилетний мальчик!

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Вӗсенчен ыйтса пӗлме хӑяймарӑм, анчах ман Филипп ятлӑ буфетчик тусӑм пурччӗ, вӑл сӑвӑ вулама питӗ юрататчӗ, гитара ӑста калатчӗ — эпӗ унран ыйтса пӗлтӗм.

Расспрашивать их я не смел, но у меня был приятель, молодой буфетчик Филипп, страстный охотник до стихов и артист на гитаре — я к нему обратился.

XIX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Тепӗр чухне вӑл хавасланатчӗ — вара манпа ача пек ашкӑнма та хатӗрччӗ (вӑл кирек мӗнле вӑйлӑ хусканусене те юрататчӗ); пӗрре — мӗн пурӗ те пӗрре кӑна! — вӑл мана ҫав тери ҫепӗҫҫӗн ачашларӗ те, эпӗ кӑшт ҫеҫ йӗрсе ямарӑм…

На него находила иногда веселость, и тогда он готов был резвиться и шалить со мной, как мальчик (он любил всякое сильное телесное движение); раз — всего только раз! — он приласкал меня с такою нежностью, что я чуть не заплакал…

VIII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Ман атте кайӑксене питӗ юрататчӗ, вӗсене лайӑх пӗлетчӗ вӑл.

Отец мой любил и хорошо знал птиц.

Ухмаха ернӗ кайӑк // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 96–101 с.

Тимуш, тен, тӗрӗс те калать пулӗ тесе шухӑшларӑм эпӗ, мӗншӗн тесен Димин юрататчӗ ҫавӑн пек вӑрттӑн-вӑрттӑн хӑтланма.

Я подумал было, что Тимофей, может быть, и прав, потому что Димин любил всякие таинственные затеи.

II сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ҫӑмӑл пурнӑҫа юрататчӗ.

Легкую жизнь любил.

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Аникушка тата… мӗнешкел савӑк чунлӑччӗ, ӗҫме-ҫиме, шӑл йӗрме юрататчӗ, халӗ ав ҫук та ӗнтӗ — вилнӗ…» —

И Аникушка… какой веселый был, любил выпить, посмеяться, а зараз уж все — покойничек…» —

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Гриша юрататчӗ ӑна тӑхӑнсан… тата пурҫӑн кофта…

Гриша любил, как я ее надевала… и в поплиновую кофточку…

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Питӗ юрататчӗ тата ҫӗре кӗнӗ Петро кӑшт йӳҫек те тӑкӑс тутӑллӑ палан куклине…

Покойный Петро так любил пирожки с горьковатой и вяжущей калиной…

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех