Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юрататчӗ (тĕпĕ: юрат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Епле юрататчӗ вӑл сана, эсӗ ӑна кӳрентерсех качча кайрӑн, — хайхи хӑвах хурлӑх тупрӑн.

Как он тебя любил, а ты замуж вышла назло ему, а получилось — себе же на горе.

V сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Каччӑ чухне, каҫсерен мана киле ӑсатнӑ чух, ӗненетӗн-и, ытла та кӑмӑллӑччӗ-ҫке, ытла хытӑ юрататчӗ, халӗ ӗнтӗ…

Пока парубковал да домой меня провожал каждый вечер, так, веришь, был такой ласковый да влюбленный, а теперь…

V сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ахальтен мар ӑна леш, халӗ вилнӗ Кирюшка юрататчӗ!

— То-то ее покойник Кирюшка любил!

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫав тери юрататчӗ вӗт-ха вӑл Оксанӑна! пуринчен те ытларах чӑтса ирттеретчӗ вӑл кутӑнланнине.

Он же так любил ее! он долее всех выносил ее капризы!

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Вӑхӑчӗпе вӑл асаттен черккине тытса пакӑлтатса ларма юрататчӗ, тет.

Он, любивший по временам раздобаривать глаз на глаз с дедовскою чаркою.

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Старостӑна палласа илнӗ нимӗҫсем апата чӗнчӗҫ, анчах Ерофей Кузьмич лармарӗ, ҫӗлӗкӗ ҫинчи юра силлерӗ те алӑк патне кукленчӗ, ӗлӗк колхоз правленине каҫсенче пырсан ҫакӑн пек ларма юрататчӗ вӑл.

Узнав старосту, немцы пригласили его к столу, но Ерофей Кузьмич вежливо отказался, стряхнул с шапки снег и присел на корточки у дверей, как любил, бывало, сиживать вечерами в правлении колхоза.

XIX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Авланасси ҫинчен сӑмахлама Яша юрататчӗ.

Яше было приятно вести разговоры о женитьбе.

VIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Марийка яланах унӑн ҫӗкленсе, кӑтраланса тӑракан ҫӳҫӗпе выляма юрататчӗ.

Марийке всегда нравилось играть его легкими волнистыми волосами.

VI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Анне каланӑ тӑрӑх, вӑл ҫав тери кӑмӑллӑ ача пулнӑ, мана питӗ юрататчӗ, тет.

Но, по словам матери, он был очень милый, и мы с ним хорошо дружили.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Фан Сюань-чо юлашки вӑхӑтра «Уйрӑмлӑхӗ пысӑках мар» тесе калама юрататчӗ, — ҫак сӑмахсем уншӑн хӑй юратакан халап пуҫламӑшӗ пекех пулса тӑнӑ.

В последнее время Фан Сюань-чо полюбилось выражение «разница невелика», оно стало у него чем-то вроде присловья.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Анчах шел, унӑн пӑсӑк енсем пурччӗ: вӑл кахалччӗ, ӗҫме юрататчӗ.

Но у него, увы, были дурные наклонности: он отличался леностью и к тому же еще любил выпить.

Кун И-цзи // Хӗветӗр Уяр, Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 3–12 стр.

Кун И-цзи ӗлӗк-авалхи кӗнекесем ҫине ҫырнӑ сӑмахсемпе калаҫма юрататчӗ, итлекенсем вара вӑл мӗн каланинчен ҫуррине те ӑнланса юлаймастчӗҫ.

Кун И-цзи так обильно уснащал свою речь архаизмами, вроде дабы и паки, что его почти никто не понимал.

Кун И-цзи // Хӗветӗр Уяр, Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 3–12 стр.

Тӗлӗнтермӗшле нумай-нумай хастар генерал пекех, хӑш чухне вӑл кӑштах йӗрсе илме те юрататчӗ.

Он, как и многие чудаковатые боевые генералы, любил иногда поплакать.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ромашов та ун патӗнче сахал мар пулнӑ, анчах халлӗхе пайталӑх шухӑш-тӗллевӗсӗр: чӗрчунсене вӑл чӑннипех те темле уйрӑм, ачаш та туйӑмлӑ юратупа юрататчӗ.

Ромашов также нередко бывал у него, но пока без корыстных целей: он и в самом деле любил животных какой-то особенной, нежной и чувственной любовью.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ӗлӗктерех, ҫулталӑк каялла, калама ҫук вӑйлӑ юрататчӗ Ромашов бал умӗнхи ҫак минутсене, хӑйӗн дирижер ӗҫӗсене туса пынӑ май, ҫитсе кӗрекен дамӑсене малти пӳлӗмре пӗтӗм кӑмӑлтанах кӗте-кӗте илетчӗ вӑл.

Прежде, год тому назад, Ромашов ужасно любил эти минуты перед балом, когда, по своим дирижерским обязанностям, он встречал в передней входящих дам.

VIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Астӑватӑп, пӗрре мар пулнӑ, тӗрӗслевре параппанҫӑ патне пырать те вӑл, — параппана хӑрушӑ юрататчӗ, — пырать те: «Ну-ка, тӑванам, — тет, — выляса пар мана мӗн те пулсан меланхоллӗреххине».

Помню, он, бывало, подойдет на смотру к барабанщику, — ужасно любил барабан, — подойдет и скажет: «А ну-ка, братец, шыграй мне что-нибудь меланхоличешкое».

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Тепӗр офицер, Епифанов подпоручик, хӑйӗн тиншӗкне ӑса вырнаҫман ҫав тери чӑкраш ыйтусем пама юрататчӗ, ҫавсене вара хӑй те лайӑххӑн ӑнланса пӗтерейместчӗ пулас.

Другой офицер, подпоручик Епифанов, любил задавать своему денщику мудреные, пожалуй, вряд ли ему самому понятные вопросы.

III // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Унӑн усал та сутӑнчӑк шухӑшсем пур пулӗ тесе, эпӗ ӑна шанмасӑр пурӑннӑ чухне те вӑл мана ӗлӗкхи пекех юрататчӗ; ҫавна вӑл хӑйӗн кашни сӑмахӗнчех кӑтартатчӗ, пӗчӗк ача пекех мана ӗненетчӗ.

Пока я подозревал его в коварных и предательских замыслах, он продолжал относиться ко мне с прежней преданностью; в каждом слове его было столько беззлобия и детской доверчивости.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ӑна пӗрле пурӑнни килӗшетчӗ, вӑл сӑмах ваклама юрататчӗ.

Ему нравилось жить вместе, он был общителен, любил поболтать.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Вӑл мана ӑшӑ кӑмӑлпа юрататчӗ, мана ырлӑх сунатчӗ.

Он любил меня и хотел мне добра.

Пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех