Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыткӑнса (тĕпĕ: ыткӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Демка Ушаков, тенкелсем урлӑ, ларакан ҫынсен пуҫӗсем урлӑ сике-сике каҫса, Кондрата пулӑшма ыткӑнса пыратчӗ ӗнтӗ, анчах кумсене Давыдов уйӑрса ячӗ.

Демка Ушаков уже было кинулся на подмогу Кондрату, прыгая через лавки, через головы сидевших, но кумовьев развел Давыдов.

9-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Илемлӗ тискер кайӑксем, хӑранипе ухмаха ернӗ пек, ҫутӑсем йӑлтӑртатнипе суккӑрланса, музыкӑпа пӑшал сассине пула анраса кайса, тимӗр картасем хушшипе урнӑ пек ыткӑнса ҫӳреҫҫӗ, симӗс куҫӗсене ҫиҫтерсе ҫухӑраҫҫӗ, хӑрӑлтатаҫҫӗ; асав шӑлӗсене хаяррӑн кӑтартса, вӗсен тутисем чӗтреҫҫӗ, е пӗр ура, е унтан тепри хӑрушшӑн ҫӗкленсе сывлӑшалла кармашса илет.

Красавцы звери, обезумев от ужаса, ослепленные огнями, оглушенные музыкой и выстрелами, бешено мечутся среди железных прутьев, рычат, храпят, сверкая зелеными глазами; дрожат их губы, гневно обнажая клыки зубов, и то одна, то другая лапа грозно взмахивает в воздухе.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Ак вӑл — Тӑвӑл пирӗштийӗ чун-чӗре тулли мӑнаҫлӑн ыткӑнса ҫӳрет хӑюллӑн, пӗр кулать хӑй, пӗр йӗрет хӑй…

Вот он носится, как демон, — гордый, черный демон бури, — и смеется, и рыдает…

Тӑвӑл хыпарҫи ҫинчен хунӑ юрӑ // Стихван Шавли. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 132 стр.

Маша ҫырӑва шанмасӑртарах аллине тытрӗ, сасартӑк класа ыткӑнса кӗчӗ.

Маша недоверчиво взяла его и вдруг опрометью бросилась в класс.

1-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ун пек чухне Санька аллине йӑтать те, класран тухма ирӗк парсан, Тимкӑна хӑваласа ҫитесшӗн ыткӑнса чупать.

Тогда Санька поднимал руку и, получив разрешение выйти из класса, стремглав бежал догонять Тимку.

1-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫук, туршӑн та, ҫук! — ун умне ыткӑнса, каллех ун аллинчен тытса, хӑраса та тархасласа калаҫма пуҫларӗ Ольга.

— Нет, ради Бога, нет! — бросившись к нему, схватив его опять за руку, с испугом и мольбой заговорила она.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Обломов, лампа умне ыткӑнса, вуласа тухрӗ те, ун аллисем лаштӑрах усӑнчӗҫ.

Он бросился к лампе, прочел — и у него опустились руки.

XVIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Андрей хӗрарӑма тата хытӑ ыталаса чӑмӑртанӑ, куҫҫульне кӑшт-кашт шӑлкаланӑ, унтан лаши ҫине утланнӑ, ӑна аяккинчен тапса илнӗ те тусан ӑшӗнче курӑнми пулнӑ; ун хыҫҫӑн икӗ енчен те виҫӗ йытӑ ыткӑнса, хыттӑн вӗрсе чупнӑ.

Он еще крепко обнял женщину, наскоро отер слезы и вскочил на лошадь. Он ударил ее по бокам и исчез в облаке пыли; за ним с двух сторон отчаянно бросились вдогонку три дворняжки и залились лаем.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Штольц! — хытӑ хӗпӗртесе кӑшкӑрчӗ Обломов, хӑна еннелле ыткӑнса.

Штольц! — в восторге кричал Обломов, бросаясь к гостю.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Сулхӑн ҫил ун питне касать, сивӗ хӑлхине чӗпӗтет, ҫӑварӗпе карланкине сивӗ сывлӑш питӗрет, чӗри вара савӑнӑҫпа хыпса илет — вӑл ыткӑнса чупать, ӑҫтан кӑна урисем ӗлкӗрсе пыраҫҫӗ, хӑй вара ҫухӑрать те, ахӑлтатать те.

Свежий ветер так и режет ему лицо, за уши щиплет мороз, в рот и горло пахнуло холодом, а грудь охватило радостью — он мчится, откуда ноги взялись, сам и визжит и хохочет.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл тупӑ снарячӗ таҫтан ыткӑнса тухса, юна шӑнтакан хӑрушӑ сасӑпа шӑхӑрса усал ҫанталӑкӑн тӗттӗмлӗхне кайса ҫухалнӑ пек тупӑнать.

Как будто вырывался с леденящим воем смертоносный снаряд и уносился во мрак непогоды.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Каютӑран палуба ҫине ыткӑнса тухса, вӑл алӑкӑн йӗс тупанӗнчен такӑнса урине хытӑ ыраттарчӗ.

Кинувшись из каюты на палубу, он пребольно ушиб ногу об острый медный порог.

VI. «Тургенев» пароход // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Медузӑн татӑлнӑ урисем пӗр еннелле ыткӑнса кайрӗҫ, ӳчӗ йӗпе хӑйӑр ҫине патлатса ӳкрӗ.

Роняя на лету оторвавшиеся щупальца, медуза шлепнулась на мокрый песок.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Боецсем учӗсене сӗтӗреҫҫӗ, шӑл витӗр вӑрҫа-вӑрҫа, вӗсен куҫӗсем ҫине михӗсем пӑрахаҫҫӗ, хӑш чухне, чӗлпӗртен туртнӑ май, хӑйсем те сывлӑша ыткӑнса каяҫҫӗ.

Бойцы тянули коней, бранились сквозь зубы, набрасывали на головы лошадям мешки, почти повисали на поводьях, таща лошадей на помост.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл сасартӑк ман ҫинелле ыткӑнса туртӑнчӗ, эпӗ хам сисмесӗрех сиксе тӑтӑм.

Он вдруг бросился ко мне, и я инстинктивно вскочил и стал за кресло.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл сывӑ ури ҫине сиксе тӑчӗ, кровать ҫинелле ыткӑнса ӳкрӗ.

Он поднимался на здоровой ноге и с размаху швырял себя на кровать.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир хӑвалӑха чӑмса кӗретпӗр, ҫыранран ыткӑнса анатпӑр та пӑр тӑрӑх вӗҫтеретпӗр.

Мы врезались в кустарники, скатились с берега и помчались по льду.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Лакӑм-тӗкӗмсенче ҫав путсӗр нартӑ ҫав тери ҫӳле-ҫӳле ҫӗкленсе, ыткӑнса пычӗ!

Но уж больно высоко подпрыгивали на сугробах эти проклятые нарты!

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗнле хӑвӑртлӑхпа кайнине калама пултараймастӑп эпӗ, сехетне хӗрӗх ҫухрӑм пулас, анчах та маншӑн эпир халап-юмахсенчи пек хӑвӑрт ыткӑнса пынӑ пек туйӑнса кайрӗ.

Не знаю, с какой быстротой мы ехали, должно быть не больше сорока километров в час, но мне казалось, что мы мчимся с какой-то сказочной быстротой.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та вӑл ун пек тума пултарайман курӑнать, мӗншӗн тесен Саня ҫырӑва хӑйӗн пӳлӗмӗнче пӗр виҫӗ сехет хушши, эпӗ хӑй патне ыткӑнса кӗричченех, вуласа ларчӗ.

Но, очевидно, он не мог просто приписать, потому что Саня взяла письмо и читала его в своей комнате часа три, пока я не ворвался к ней

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех