Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шутламан (тĕпĕ: шутла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чӑнне калатӑп, хама яла кайса пурӑнма сӗннӗ чух эпӗ ҫакнашкал кичемлӗхе кӗрсе ӳкӗп тесе пач та шутламан.

Признаюсь, в то время, когда мне предложили ехать в деревню, я вовсе не думал так нестерпимо скучать.

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Пирӗн алӑра пӗр йышши теттесем иккӗ тан пуласса шутламан та вӑл.

Разве мог он предположить, что у нас могут быть сразу две совершенно одинаковые игрушки?

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Пистолет ҫакӑн пек йывӑр тесе нихӑҫан та шутламан.

Не думал, что пистолет может быть таким тяжелым.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Арҫын ачасем ҫакӑн пек именчӗк пуласса вӑл шутламан та.

Вот уж она не думала, что мальчишки такие стеснительные.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Вӗсем кун пек илемлӗ ҫын пулма пултарассине нихӑҫан та шутламан.

Они до сих пор даже не предполагали, что человек может быть так прекрасен.

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах халӗ чылай ир пулнипе, ача ҫинчен никам та пӑшӑрханма шутламан.

Но было так рано, что о мальчике еще и не начинали беспокоиться.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫак чаплӑ, пуян ҫынна, тир хуҫине, тӑватӑ монтекристо тытаканскере, Гаврик нихӑҫан та ҫакӑн пек чухӑн пурӑнать пулӗ тесе шутламан.

О, совсем, совсем не так представлял себе Гаврик жизнь этого могущественного, богатейшего человека, хозяина тира и обладателя четырех монтекристо.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ку пӑтта ыйткалакансем ҫеҫ мар, пытарма пынисем те ҫинӗ, ҫавӑнпа ку йӑлапа усӑ курнине Гаврик хӑйшӗн вӑтанмалла ӗҫ, тесе шутламан.

Но так как колево ели не только нищие, но и все присутствующие на похоронах, то Гаврик не считал для себя унизительным пользоваться столь удобным обычаем.

XXX. Хатӗрлемелли класра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Матрос ӑҫта ҫухалнине Гаврик пӗлмест, Терентирен ун ҫинчен ыйтса тӗпчеме те шутламан вӑл.

Куда девался матрос, Гаврик в точности не знал, расспрашивать же Терентия он не считал нужным.

XXX. Хатӗрлемелли класра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя участокра ҫакӑн чухлӗ халӑх ларать тесе нихӑҫан та шутламан.

Петя никак не предполагал, что в участке может «сидеть» столько людей.

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Павлик, Петя пек, инҫете каясси ҫинчен шутламан.

Павлик, конечно, не собирался заходить так далеко, как Петя.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя хулана нихӑҫан та кун пек пысӑк тесе шутламан.

Петя никогда не предполагал, что город такой большой.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫавнашкал ирхи вӑхӑтра сунарҫӑ тӗл пулассине вӗсем пачах шутламан пулмалла.

Как видно, они совсем не предполагали, что могут в такой ранний час наткнуться на охотника.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Парӑнма шутламан ҫынсене парӑнтарасшӑн мӗн вӑй ҫитнӗ таран тарӑхтарса, тӑшман ҫав хула халӑхне выҫӑхтарса вӗлересшӗн кӗвӗҫет.

и делают всё, что только в силах, чтобы голодной смертью умерли его жители, которые не желают сдаваться.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫакӑн пек хӑтланӗ тесе эпӗ нихҫан та шутламан.

Я бы о тебе ничего подобного никогда не сказала.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗлетӗн-и, мӗн чухлӗ кӑна шутламан эп сан ҫинчен — у-у мӗн чухлӗ шутламан!

Знаешь, как я о тебе думал — у-у, сколько думал.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пиртен, ҫичсӗмӗртен, никам та ҫавӑн чух ыран ирех ӑнланма хӗн инкек пуҫланса каясса сӗмленмен, ыранхи кунпа пӗрле пирӗн пурнӑҫа темскер, усал та хӑрушӑскер килсе кӗрессе шутламан.

И никто из нас семерых не подозревал, что загадочные беды начнутся уже наутро, а вместе с завтрашней ночью в нашу жизнь войдет нечто чудовищно огромное и злое.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпир тени ӗнтӗ пӗри Валя пулать, ҫакӑн пек чыслӑ куна йӑлтӑр симӗс галстук ҫакса килнӗскер, тепри инженер-строитель Таня Величко, вӑл халь ҫӳлӗ те тулли хӗрарӑм пулса кайнӑ, тата Иван Павлыч патӗнче вӗреннӗ ҫамрӑксем, пирӗн вӑхӑтра вӗсем кӗҫӗннисемччӗ-ха, ун чухне ҫын тесе те шутламан эпир вӗсене.

Мы — это Валя, надевший для торжественного дня ярко-зеленый галстук, инженер-строитель Таня Величко, которая стала высокой полной женщиной, так что даже трудно было поверить, что это та самая тоненькая принципиальная Таня, и еще несколько учеников Ивана Павлыча, которые в наше время были младшими и которых мы по-настоящему даже не считали за людей.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ нихҫан та урана вута чикни калама ҫук ырӑ тесе шутламан.

Я никогда не думал, что сунуть ноги в огонь — это счастье.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир, нимӗн те пулман пекех, Катя та Энска кайман пекех, эпӗ те Ромашкӑна вӗлерме шутламан пекех, пӗр вунпилӗк минут хушши манӑн сочинени ҫинчен лӑпкӑн кӑна калаҫса лартӑмӑр.

Как будто ничего не случилось, как будто Катю не отправили в Энск, как будто я не решил убить Ромашку, — мы минут пятнадцать спокойно говорили о моем сочинении.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех