Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗркуҫҫине (тĕпĕ: чӗркуҫҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вася, нимпе те витӗнменскер, яланхиллех йывӑҫ ҫын пек утать — чӗркуҫҫине хуҫлатмасӑр, урисене ҫӳле ҫӗкле-ҫӗкле пусать.

Вася, ничем не покрытый, шагал так же деревянно, как всегда, высоко поднимая ноги и не сгибая колен.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Мойсей Мойсеич пуҫне айккинелле чалӑштарчӗ, чӗркуҫҫине хуҫлатрӗ, такам ҫапасран сыхланнӑ чухнехи пек, ал тупанӗсене малалла тӑсса хучӗ, вара асаплӑн та ачашшӑн кулкаласа, ӳкӗтлеме тытӑнчӗ:

Мойсей Мойсеич склонил голову набок, согнул колени и выставил вперед ладони, точно обороняясь от ударов, и с мучительно-сладкой улыбкой стал умолять:

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ларса пыраканӗ кӳмерех-ха, рикши ҫаплах чӗркуҫҫине сӑтӑркалать.

Седок по-прежнему сидел в коляске, рикша уже стоял на ногах, но все еще растирал колени.

Халӑха кӑтартма // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 107–114 стр.

Вӑл чӳрече янаххи урлӑ ҫӑмӑллӑн кӑна ярса пусрӗ те тӳрех пукан ҫине кӗрсе ларчӗ, чышкипе чӗркуҫҫине ҫапса илчӗ.

Он легко перекинул ногу через подоконник, с ходу присел на табурет и стукнул кулаком по колену.

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Эпӗ ҫутӑлсан вӑрантӑм, вӑл сан патӑнта, аллисемпе чӗркуҫҫине пӑчӑртаса ларать, чӗлӗм туртать.

Я проснулась на рассвете, а он сидит возле тебя, обнял колени руками и цигарку курит.

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Кушак аҫи хӑяр йӑранӗ, помидорпа купӑста тӗмӗсем хушшипе хӗрлӗ ҫиҫӗм пек вӗлтлетсе чупрӗ, хӗпӗртесе ӳкнӗ Разметнов, чӗркуҫлене-чӗркуҫлене ларчӗ, чӗркуҫҫине аллипе ҫапа-ҫапа: — Тыт ӑна! Тарать! Тыт, пӗлетӗп эп ӑна!.. — тесе кӑшкӑрчӗ.

Кот мелькал по огуречным грядкам, по гнездам с помидорами и капустой рыжей молнией, а Размётнов, преисполненный восторга, приседал, хлопал ладонями по коленям, орал: — Держи его! Уйдет! Лови, я его знаю!..

XXI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑл хӑйӗн мӑнтӑр чӗркуҫҫине аллипе ҫапа-ҫапа, малалла ӳпӗне-ӳпӗне илчӗ.

Он хлопал себя ладонями по жирным коленям, гнулся пополам.

XX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хирӗҫӳ лайӑхпах иртсе кайнишӗн савӑннӑ пек пулса, Поляница хӑйӗн ҫинҫешке чӗркуҫҫине ал тупанӗпе ҫатлаттарса илчӗ те ахӑлтатса кулса ячӗ.

Поляница, будто обрадовавшись, что недоразумение так счастливо разрешилось, звучно хлопнул себя ладонями по сухим голеням и раскатисто засмеялся:

XV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Пӗр ҫаврӑм выляса пӗтермесӗрех, вӑл, темле тарӑхса, карчӗсене шӑналӑк ҫине пӑрахрӗ те аллипе чӗркуҫҫине ыталаса тытрӗ.

Не доиграв кона, он с досадой бросил карты на рядно, обнял руками колени.

XIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Каяс умӗн Макар виле ҫине юлашки хут пӑхса илчӗ, вара халӗ тин ун тӗрӗллӗ кӗпине нумай пулмасть кӑна ҫунине, симӗс шалаварӗн чӗркуҫҫине питӗ тирпейлӗ — хӗрарӑм аллисем пулмалла — ҫӗлесе лартнине курчӗ.

Перед тем как уйти, Макар в последний раз взглянул на убитого и только тут разглядел, что вышитая рубашка на нем была свежевыстирана, а защитные штаны на коленях аккуратно — очевидно, женской рукой — заштопаны.

XI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Килет! — Нагульнов чышкипе чӗркуҫҫине ҫапса илчӗ, ыйхӑсӑр ирттернӗ ҫӗрсене пула тӑртаннӑ, куҫӗсем унӑн йӑлтӑртатса илчӗҫ.

— Придет! — Нагульнов стукнул кулаком по колену, опухшие от бессонных ночей глаза его блеснули.

XI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Коновалов ун ӑшне чейникне тӗртсе лартрӗ те, чӗркуҫҫине аллипе явса тытса; шухӑша кайса, вут ҫине пӑхма пуҫларӗ.

Коновалов сунул в него чайник и, обняв колени, задумчиво стал смотреть в огонь.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Лар ҫинче мана хирӗҫ ларса, аллисемпе хӑйӗн чӗркуҫҫине ыталаса тытса, вӑл, урисене сухалӗ витмеллех янахӗ ҫине таяннӑ та, пӗрӗнтернӗ куҫхарши айӗн тӗлӗнмелле ҫунса тӑракан куҫӗпе ман ҫине шӑтарас пек пӑхать.

Сидя на ларе против меня и обняв свои колени руками, он положил на них подбородок так, что его борода закрыла ему ноги, и смотрел на меня жадными, странно горевшими глазами из-под сурово нахмуренных бровей.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Хӗрача хушӑран ташлакаласа илчӗ, хушӑран, хӑрах урине тӑрна пек хуҫлатса, вӗтеленнӗ чӗркуҫҫине хыҫасшӑн пулчӗ.

Девочка то пританцовывала, то, поджав, как журавль, одну ногу, другой старалась потереть обожженное крапивой колено.

31-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Туйи ҫине йывӑррӑн таянса Захар хӳшӗ патнелле ҫитрӗ, сак ҫине ларса вӑл чӗркуҫҫине сӑтӑркаларӗ.

К шалашу, тяжело опираясь на палку, подошел дед Захар, опустился на скамеечку, потер колени.

18-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сулахай чӗркуҫҫине хуҫлатса хӗре карета ҫине вӗҫтернӗ пек хӑпартса янӑ та хӑй вырӑнне ларса лашисене ҫил пек тапратса янӑ.

— Затем, подставив ей ловко левое колено, вскинул, как перышко, на верх рыдвана, вскочил сам и умчался.

Пӗрремӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Саня юнашарах кукленсе ларнӑччӗ, чӗркуҫҫине аллисемпе ыталаса тытнӑччӗ.

и садится рядом со мной, обняв руками колени?

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан вӑл ларчӗ, пилоткине хывса, унпа чӗркуҫҫине ҫапса илчӗ:

Потом он сел, снял пилотку, сложил ее и хлопнул по колену:

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫав вырӑнта пурнакан фельдшерица, куҫлӑх тӑхӑннӑ типшӗмрех кӑна карчӑк, калаҫа-калаҫа хӑй умне тухса тӑрсан, вӑл унтан: — Ну-с, чӗркуҫҫине ампутациленӗ ҫӗрте пулма тӳрӗ килнӗ-и сире? — тесе ыйтрӗ.

Когда местная фельдшерица, сухонькая старушка в очках, трепеща, предстала перед ним, он спросил её очень любезно: — Ну-с, а случалось вам присутствовать при ампутации голени?

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ вӑл сӗтел хӗрринче, телефонсем патӗнче хутланса ларать, икӗ чӗркуҫҫине икӗ аллипе ярса тытнӑ, шарт ҫыртнӑ шӑл витӗр йывӑррӑн сывлать, хӑш чух, ыратнине тӳсеймесӗр, авӑна-авӑна илсе йынӑшать.

Он сидел на краю стола, около телефонов, охватив руками колени, тяжело, со стоном дыша сквозь стиснутые зубы, иногда пригибаясь от боли.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех