Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗвелтен (тĕпĕ: хӗвел) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Интересленсе кайнӑ моряксем Давыдова ыйтусем нумай парса тултарчӗҫ, вахта улшӑнса пухӑва хӑваласа салатман пулсан, калаҫу, тен, темиҫе сехете те пынӑ пулӗччӗ-и. Профессор нумайччен, хӗвелтен сыхланма карса хунӑ пир айӗнче тарӑн шухӑша кайса, тутисене ҫыртса ҫӳрерӗ.

Заинтересованные моряки задали Давыдову много вопросов, и беседа затянулась бы на несколько часов, если бы смена вахт не разогнала собрание. Профессор еще долго расхаживал под навесом тента, хмурясь и кривя губы в напряженном раздумье.

Пӗрремӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Ҫак пирӗн хӗвелтен ҫутипе те, пысӑкӑшӗпе те пӗрре те кая мар ҫӑлтӑрсен тӗнчи ҫине пӑхса, Шатров хӑйӗн чӗрине тем асаплӑн пӑчӑртаса кайнине туйрӗ.

При виде этого обилия миров, не уступавших нашему Солнцу в размере и яркости, Шатров ощутил смутное угнетение.

Пӗрремӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Ҫак шлепке куҫа хӗвелтен сыхлать.

Такая шляпа предохраняет глаза от ярких лучей солнца.

Кӗпе-тумтир // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хӗвелтен тахҫан малтан килсе тӑрӑп сан умна.

А это все-таки возьми, — он протянул Шерккею монеты.

II. Ял мыскарисем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл пӑхнӑран хӗр питҫӑмартине хӗвелтен ӳкекен шевле пек ҫутӑ вӗрин пырса сӗртӗнет, Аньӑн ытти чухне тӗксӗмрех курӑнакан пичӗ сылтӑм енчен пӑшӑрхануллӑн хӗрелсе кайнине пурте асӑрхарӗҫ, тен.

Его взгляд горячо касался Аниной щеки, как солнечный зайчик, и, может быть, все даже заметили, что обычно смуглое лицо Ани тревожно покраснело с правой стороны.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Хӗрарӑм алӑк патӗнче чарӑнса тӑчӗ те, аллипе куҫӗсене хӗвелтен картласа, тинкерсех инҫетелле пӑхрӗ.

Женщина стояла у дверей и, заслонив глаза от солнца, пристально всматривалась в даль.

VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Джемма хӑмӑр лентӑллӑ пысӑк улӑм шлепке тӑхӑннӑ; ку шлепкен малти енӗ аялалла усӑнса, питҫӑмартине пӗтӗмпе тенӗ пекех хӗвелтен хупӑрласа тӑрать.

Джемма надела большую соломенную шляпу с коричневыми лентами; шляпа эта спереди пригибалась книзу, заслоняя почти все лицо от солнца.

XIV // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Шухӑш-кӑмӑлне ярт уҫҫӑн палӑртакан шуранка сӑнлӑ хӗр сукмак хӗрринчи сак ҫинчен тӑчӗ, пӳрт алӑкӗ умӗнче хӑмӑр кӑвак пурҫӑн кӗпе тӑхӑннӑ хӗрарӑм курӑнса кайрӗ, вӑл тӗрленӗ батист тутӑрне хӗвелтен хӳтӗленсе пуҫӗ ҫине тытрӗ, ывӑннӑ пек ачашшӑн йӑл кулса илчӗ.

Молодая девушка с бледным и выразительным лицом поднялась со скамейки близ дорожки, а на пороге дома показалась дама в лиловом шёлковом платье и, подняв вышитый батистовый платок над головой для защиты от солнца, улыбнулась томно и вяло.

II // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Асту, пуҫна хӗвелтен хупла!

— Смотри голову от солнца прикрывай!

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Учительница куҫӗсене хӗвелтен аллаппипе хӳтӗлесе, шкул алӑкӗн картлашкисем ҫинче тӑрать.

Учительница стояла на ступеньках школы, защищая ладонью глаза от солнца.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Сыватаҫҫӗ! — хӗвелтен хӳтӗленме куҫӗсене хӗссе тепӗр еннелле ҫаврӑнса ответлерӗ Славка.

— Вылечат! — щурясь и отворачиваясь от солнца, ответил Славка.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Хам вара хӗвелтен сыхланса аллаппипе куҫа хупӑрларӑм та урамалла пӑхрӑм.

И, закрывшись ладонью от солнца, я глянул в окно.

Вӑрманти тӗтӗм // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 77–104 с.

«Сывӑ-и, таркӑн!» — терӗ вӑл хӑйӗн тикӗс те ҫемҫе сассипе, унтан кулкаласа, ҫилпе хӗвелтен куҫӗсене хӗскелесе ӑна хирӗҫ утрӗ:

«Здравствуйте, беглец!» — проговорила она своим ровным, ласковым голосом и пошла к нему навстречу, улыбаясь и щурясь от солнца и ветра:

XXII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

«Хӗвел пек ҫуннӑ вӑл, хӗвелтен те ялкӑшарах ҫуннӑ, ҫынсене чӗререн юратнин факелӗ ҫутатнипе сӗм вӑрман та шӑпланнӑ, ҫак ҫутта пула тӗттӗм сирӗлнӗ те, вӑрманти йӳҫсе тӑракан шурлӑха путса ҫухалнӑ.

Оно пылало так ярко, как солнце, и ярче солнца, и весь лес замолчал, освещенный этим факелом великой любви к людям, а тьма разлетелась от света его и там, глубоко в лесу, дрожащая, пала в гнилой зев болота.

Пӗрремӗш пайӗ. Чӗре ҫунать // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Дарья, чирикӗсене хывса, утса ывӑннӑ урисене ҫурӗ те, куҫне хӗвелтен ал тупанӗпе картласа, ҫыран хӗрринчи вӗри вак чул ҫинчен чылайччен чарлансем салхуллӑн ҫухӑрнӑ тата хумсем пӗр майлӑн ҫатӑлтатнӑ сасӑсене тӑнласа ларчӗ.

Дарья сняла с натруженных ног чирики, вымыла ноги и долго сидела на берегу, на раскаленной гальке, прикрыв глаза от солнца ладонью, вслушиваясь в тоскливые крики чаек, в равномерные всплески волн.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн тахҫан сип-симӗс пулнӑ сарлака ҫулҫисем шанса кайнӑ чӑлт-шурӑ чечек чашкисене пӗкӗрӗлсе ҫӗкленӗ лутака тунана халӗ те пикенсех хӗвелтен хӳтӗлеҫҫӗ.

Широкие, некогда зеленые листья все еще ревниво берегли от солнца низкорослый горбатенький стебелек, увенчанный снежно-белыми пониклыми чашечками цветов.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ахӑртнех вӑл ӑна суранланса пӗтнӗ пуҫне ҫунтарса ярас пек хӗртекен хӗвелтен, шӑнасенчен тата сывлӑшра пӗлӗт пек кӗшӗлтетсе вӗҫекен ӳпресенчен хӳтӗлес тесе хунӑ пулмалла.

Он, как видно, положил их на голову, стараясь прикрыть сплошную рану от жалящих лучей солнца, от мух и кишевшей в воздухе мошкары.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ездовойсемпе номерсем снаряд ещӗкӗсен сулхӑнӗнче хӗвелтен хӳтлӗх тупнӑ, хӑшӗ-пӗри тупӑсем патӗнче ларать, хӑшӗсем выртаҫҫӗ.

Ездовые и номера спасались от солнца в холодке зарядных ящиков, сидели и лежали возле орудий.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Куҫсене, хӗвелтен хӳтӗлесе, ал тупанӗсемпе картларӗҫ.

Над глазами щитками от солнца повисли ладони.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав шухӑшсенчен хӗвелтен алӑпа картласа хӳтӗленнӗ майлах мӗнле те пулин хӑпма хӑтланчӗ.

Он заслонялся от мыслей о ней, как рукой от солнца.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех